In de kafejnīca boven het busstation dronken we nog een bakje koffie en aten we een rabarbermaīstaartje. Met regenachtig weer vertrokken we net voor elf uur op goed geluk met een intercitybus vanuit Riga naar het plaatsje Jēkabpils (Jacobsstad). De bedoeling is om uiteindelijk naar Vilnius, de hoofdstad van Litouwen, te reizen, waarschijnlijk via de grotere stad Daugavpils. We volgden over een goede autoweg de brede Daugava rivier stroomopwaarts. De buschauffeurs rijden heel netjes, geen kilometer per uur te snel en geen stopbord wordt genegeerd, ook al is er in de verste verte niets te zien.
Regelmatig zien we een ooievaar nestelen, waardoor we denken aan onze reis door Marokko in februari. Zo nu en dan staat er een auto langs de weg, waar honing, aardappelen, uien, paddenstoelen of vruchten, zoals kersen of aalbessen, worden verkocht.
Ongeveer kwart over één kwamen we op het busstation van Jēkabpils aan. Onderweg was het droog geworden en door de regenval was de temperatuur heel aangenaam geworden. Er hing nog donkere bewolking, maar het bleef droog en later ging de zon schijnen.
We aten wat in het restaurant in het Mego-winkelcentrum een stukje verderop, waar de koffie verrassend goed was. Ik at hier voor het eerst een kaassalade, die ook verrassend goed smaakte.
Met een goed gevulde maag wandelden we naar het centrum van het stadje. We bezochten het informatiepunt voor toeristen, waar we in eenvoudig Engels toch heel goed geholpen werden.
Een klein stukje verderop was er een goed hotel in een mooi, oud gebouw van rode bakstenen met de naam Hercogs Jēkabs, genoemd naar Jacob (von) Ketlers. De stad en streek blijken een interessante middeleeuwse geschiedenis te hebben en onderdeel van het Pruisische rijk geweest te zijn.
Een paar honderd meter verder was er een orthodox klooster van de heilige geest speciaal voor mannen, het enige in het land. En zondag is natuurlijk een goede dag om een klooster te bezoeken.
Daarna liepen we langs de machtige Daugava rivier met een prachtig uitzicht en mooie wolkenpartijen.
Verval kan best mooi zijn.
Je kunt ook dingen vanuit een onverwachte hoek bekijken.
’s Avonds aten we heerlijk in Suši bārs “Sakura”. De entree over een trapje naar beneden zou je dit niet laten denken, maar de twee kleine ruimtes waar je kunt eten zijn best mooi aangekleed. Mijn Griekse salade met feta, walnoten, sesam, rode ui, cherry tomaten en sla was perfect gebalanceerd, net als de kleine aardappelpannenkoeken met zalm, verse bieslook en verse room. Hanneke deelde haar ruime portie vers gebakken pannenkoeken met verse frambozen jam. Om je vingers bij af te likken!
Supermarkten blijven leuke plaatsen om te fotograferen en één van mijn weblogs moet toch de meeste foto’s bevatten 😉
Deze levende vissen zijn waarschijnlijk gevangen in de Daugava rivier (1020 kilometer lang!).
Biertje erbij?
Of liever een gezegende? drank?
Bij wijze van experiment fotografeer ik deze reis uitsluitend met mijn Nexus 5 telefoon. Wat mij betreft is de technische kwaliteit van de foto’s ondergeschikt aan het onderwerp van de foto’s. Tenslotte gaat het om de beleving en niet om de techniek. Een probleem hierbij is dat de batterij van mijn telefoon snel leeg is (hoewel dat ook komt doordat de batterij niet meer zo goed is). Gelukkig heb ik een goede powerbank bij me, zodat dit in de praktijk niet zo’n probleem is.