Om tien over half tien kochten we “boletos” (tickets) voor de bus van half tien naar Chiclayo, die pas tegen tienen langskwam. De busrit duurde ongeveer twee uur. Een gedeelte van de reis ging door een desolaat woestijngebied, met hier en daar een grote duin/berg en een afgelegen (gevaarlijke?) fabriek met een kleine nederzetting. Een stuk werd gebruikt om afval te deponeren, wellicht van Chiclayo (ruim 500.000 inwoners). Dichtbij Chiclayo was er “puertas del sol” (deuren van de zon), een ommuurd en bewaakt dorp.
We aten wat bij een “chifa” (chinees), waar ik een geel drankje met tartrazine en cafeïne bij dronk, dat Inca Kola wordt genoemd. Gelukkig ben ik een vrij rustig persoon anders had ik van deze slecht bekend staande kleurstof en algemeen bekende opwekkende stof, die veel van de Nederlandse kantoormedewerkers op de been houdt, hyperactief in Peru rondgelopen. Zou er een verband zijn tussen dit verdachte drankje en de gewelddadige natuur van de Inca’s, die, tot de Spanjaarden kwamen, een groot deel van Zuid-Amerika overheersten?
Ik was helaas wat ziek, waarschijnlijk van het eten van een dag eerder, maar H. at ’s avonds een uitstekende lasagne bij een goede pizzeria. Betere restaurants is één van de voordelen van in een grote stad verblijven. De nadelen zijn o.a. luchtverontreiniging en verkeerslawaai. Gelukkig is er steeds wind van zee om de luchtverontreiniging te verzachten en remmen de straten met kinderhoofdjes de snelheid van het verkeer wat. ’s Avonds en ’s nachts is er weinig verkeer, zodat je met slapen minder last van het lawaai hebt.
We sliepen in hostal Pirámide Real in een schone maar niet erg ruime kamer. De ontvangst was nogal laconiek. Met de arbeidsproductiviteit zal het hier niet zo snel wat worden. Het Wi-Fi netwerk werkte niet (wel verbinding, geen internet). “El clave” (de sleutel = het wachtwoord) stond op een bordje dat op de muur was geplakt. Ik schreef erbij “No functiona!” (Werkt niet!). Logisch, want de access points, één op elke verdieping, waren nergens op aangesloten. H. schreef erbij “mentiras” (leugens). Het mobiele internet werkt echter uitstekend met een LTE verbinding. Na enig aandringen kregen we het Wi-Fi wachtwoord van de buren. Dat het Wi-Fi netwerk gewoon helemaal niet werkte, was natuurlijk wel bekend. Typisch Peru.
De volgende dag voelde ik mij gelukkig een stuk beter!
De schietpartij in Orlando interesseert mij niet zo, want in de VS gebeurt dit zo ongeveer elke paar maanden. Wapens verbieden/reguleren zou in ieder geval een gedeeltelijke oplossing zijn en deze gebeurtenis zwengelt de discussie hierover gelukkig weer aan, maar ik ben bang dat er nog een lange weg met onschuldige slachtoffers te gaan is voor het zover is. Wat mij meer interesseert, is wat de definitie van een terrorist is. Iemand die terrorist wordt genoemd, verliest namelijk al snel fundamentele rechten waarop onze maatschappij mede gebaseerd is.