Met een luxe bus, dit maal van de maatschappij Omnibus, reisden we over een goede snelweg in ruim twee uur van Aguascalientes naar Zacatecas (2430 meter, 140.000 inwoners). Onderweg zagen we veel landbouw, waaronder maïsteelt, die nu vanwege het seizoen, net als bij ons herfst, stilligt. Links en rechts was er een lange bergketen te zien. Aan het eind stegen we een stuk door een mooi landschap met lage struiken en enorme cactussen. De bus werd na een tolpoort door het leger gecontroleerd, waarschijnlijk bij een staatsgrens.
Met ruta 8 (bus 8) gingen we vanaf “central de camiones” (camion = vrachtauto, waar de stadsbussen wel iets van weg hebben) naar Jardín Independencia, dat gezien wordt als het centrum van de stad. Stadsbussen worden hier simpelweg met een paar munten aan de chauffeur betaald.
We aten bij de drukke comida (eetgelegenheid) Doña Julia prima gorditas met mole (cacao, maar dan niet gezoet), frigoles (bonen) en huavo (ei). We dronken horchata. Ook de koffie was goed, want het was “Café de olla” (koffie van pot).
We vonden een mooie overnachtingsplek in Posada del Carmen, waar de fijne, betaalbare kamers geen nummers maar namen hebben. Onze kamer heette “Perpetuo Socorro” (eeuwigdurende hulp). Er waren enige gezellige white wash meubelen. De douche was heerlijk warm, maar heel erg schoon was de kamer niet. De envelopjes voor de “propina” (fooi) hebben we bij de vieste plekken achtergelaten.
We gingen naar de “teleférico” (kabelbaan) die over de stad naar Cero de la Bufa, een rotspartij, loopt. De kabelbaan werd gerenoveerd, dus we moesten het met het mooie uitzicht vanaf het station van de kabelbaan doen.
Een stukje verderop is “Mina el Edén“, één van de rijkste zilvermijnen van Mexico, die in bedrijf was van 1586 tot in de zestiger jaren. De lokale bevolking, inclusief de kinderen, werd lange tijd vreselijk uitgebuit. Aangezien we al in Bolivia een primitieve zilvermijn hebben gezien, waren we niet echt geïnteresseerd in een rondleiding. Waarschijnlijk zouden we daarmee ook alleen maar de rijke eigenaar hebben gesponsord.
We liepen door kleine straatjes aan het einde van de dag met mooi licht om foto’s te maken. De kathedraal is aan de buitenkant meer bewerkt dan ik ooit gezien heb. De binnenkant is heel wat soberder. Zacatecas staat terecht op de werelderfgoedlijst. Er zijn heel veel indrukwekkende koloniale gebouwen en enorme, imposante kerken. De stad is rijk (geweest), dus alles is (nog) in goede staat.
We aten een overheerlijk Mexicaans buffet. Het is een goede manier om wat meer groenten te eten en kennis te maken met (lokale) Mexicaanse gerechten. We dronken jamaica.
We bezochten Museo Pedro Coronel, dat gevestigd is in een zeventiende eeuwse school, een prachtig koloniaal gebouw. Er is een grote collectie met werken, onder andere van Picasso, Kandinsky, Dalí en Goya. Helaas mochten we maar van een klein deel van de collectie foto’s maken. Grappig was de tekst bij de wc: “urinaire” anonimo exposicíon temporal” (urinoir, anoniem, tijdelijke tentoonstelling).
We ontdekten nog net op tijd dat het Nederlandse Wikipedia artikel over Manuel M. Ponce onjuist is. Het museum is niet in Fresnillo, maar in Zacatecas. Het museum besteedt ook aandacht aan zijn leerling Carlos Vásquez. Bij toeval ontdekten we ook nog een levensgroot Manuel M. Ponce bronzen beeld op een metalen bankje in een park.
We hoorden weer het fluiten van een trein, maar we hebben tot nog toe nog geen trein gezien. Zeer waarschijnlijk vervoeren de treinen etsen van de mijnen.
We vonden Zacatecas een aangename en mooie stad, meer dan het drukkere en krappere Guanajuato. De stad wordt vooral bezocht door Mexicaanse toeristen. Slechts heel af en toe komen we buitenlandse toeristen tegen.
De hemel was strakblauw, maar de wind was soms fris. In de zon was het warm, maar aan het begin en einde van de dag hadden we onze fleecevesten nodig. Overdag was het 20-22 graden, ’s nachts 4-5 graden.
https://goo.gl/photos/FuaNSzLimggc5fEj6
https://goo.gl/photos/ZDAH5Xoq7L5MG9XZ7
https://goo.gl/photos/mRsJ5Fnmkp7EAEJR7
Sommige straten/streken van Mexico kunnen we beter niet bezoeken.