Ponchy

Tempel in de avond, Ponchy

Na een eenvoudig, maar lekker ontbijt reisden we weer in een overvolle bus terug van Pichavaram naar Chidambaram en daarna door naar Cuddalore. Het viel daar niet mee om een bus naar Ponchy te vinden waar we nog in pasten: er waren nog vele anderen die veel handiger dan wij probeerden met doorgaande langskomende bussen mee te gaan. We hadden heel veel geluk dat we in een express-bus werden toegelaten en zo kwamen we vermoeid in Ponchy aan. Ponchy (ca. 220.000 inwoners) is een afkorting van Pondicherry dat sinds 2006 Puducherry heet.

Het bijzondere aan deze stad is de Franse invloed. De stad heeft een koloniaal karakter met zijn rechthoekig stratensysteem, wat gemakkelijk is om je weg te vinden. Vanwege de aankomende kerst kostte het veel moeite om een overnachtingsplek te vinden. Uiteindelijk vonden we het redelijke Amnivasam Guest House, aan de andere kant van het kanaal, dat nu in de droge tijd meer op een open riool lijkt. Omdat we van plan waren om wat langer te blijven, hebben we voor het eerst de was gedaan.

Vandaag zijn we in deze stad gebleven mede vanwege de kerst, hetgeen hier niet zo heel merkbaar is, alleen vannacht was er wat vuurwerk tegen twee uur en vandaag hoorden we af en toe het geluid van klokken (slechts 2,3% van de Indiase bevolking is christelijk). Sommige straattekeningen hebben vandaag het bijschrift Merry Christmas. De straattekeningen blijken kolams te heten. Na een weer heel bevredigende lunch in restaurant Bombay Anandha Bhaven, hebben we vanmiddag lekker in de schaduw gezeten van de bomen van het Bharathi park nabij de zee. Daarna hebben we nog even het standbeeld van Mahatma Ghandi aan de boulevard bewonderd.

De weblog bijwerken vraagt de laatste dagen extra geduld, vanwege problemen met een kabel in de Middellandse Zee. Het is overigens niet echt goed mogelijk om onder woorden te brengen hoe India is, omdat het zo anders is dan we gewend zijn. De mensen zijn in het algemeen heel vriendelijk. Ze kunnen moeilijk nee zeggen, wat een enkele keer lastig is. Ze hebben ook een heel apart ja-nee-misschien knikje, zodat je nooit precies weet waar je aan toe bent. In het verkeer wordt heel veel getoeterd, het lijkt vooral om de anderen te waarschuwen en niet zozeer om een weg te banen. Zou het toeval zijn dat het merk van veel bussen en vrachtwagens Tata is?