dec 042016
 

Met twee kleine rugzakjes (8 kilo, 35 liter) hadden we snel alles weer ingepakt. Het fijne restaurantje waar we de dag tevoren lunchten, bevond zich op weg naar het busstation, dus we vertrokken met onze rugzakjes naar hetzelfde restaurantje voor het ontbijt, dat zeker niet tegenviel! We zetten overigens onze rugzakjes nooit op de grond, want op den duur wordt er veel vuil verzameld. In een restaurant zetten we onze rugzakjes op een stoel. Bij een korte busreis leggen we de rugzakjes op onze schoot of in het bagagerek als dat groot genoeg en schoon is. Bij een langere busreis kijken we altijd eerst hoe schoon het laadruim is. In Mexico wordt er bij de betere busmaatschappijen met genummerde kaartjes in twee delen gewerkt, zodat niet iemand anders jouw bagage kan meenemen.

Het plan om heen en weer te reizen naar de Stille Oceaan lieten we varen. Met nog maar twee weken te gaan, zou dat een te grote tijdsdruk geven of ons verplichten om lange busreizen te maken. Maximaal een paar uur per dag in de bus vinden we wel genoeg.

Ik had al eerder gevraagd hoe we naar Ocotlán konden reizen. We moesten een stukje terug richting Guadalajara naar het dorpje Santa Rosa, omdat er geen weg is langs het meer. We kochten een kaartje voor de juiste bus. Het nummer van de bus werd nog even snel veranderd, zodat we gelijk konden instappen. We zagen onderweg de smog boven Guadalajara in de verte hangen. Binnen een half uur werden we afgezet bij de splitsing van de snelweg. Een man die stond te vegen, vertelde ons ongevraagd hoe we het veiligst naar de “parada” (halte, in dit geval een afdakje tegen de zon of regen) aan de juiste weghelft konden komen. Na een kwartiertje stopte er al een bus naar Ocotlán. Gelukkig waren er zitplaatsen. De bus deed er ongeveer een uur over.

Het centrum van stadje Ocotlán is maar vier blokken van het busstation, dus liepen we daar rustig naartoe. We aten een grote salade en een “chica” (kinder/klein, althans naar Mexicaanse maatstaven) vegetarische pizza. De bodem leek wel een gebakje! We dronken horchata (in Mexico een zoete rijstdrank) uit grote keramische mokken. Soms zien we op een markt grote emmers vol met vanillestokjes, een belangrijk ingrediënt van horchata.

In Ocotlán was er niet zoveel te beleven en aangezien ons was verteld dat het stadje La Barca niet veel anders was, besloten we door te reizen naar de grotere stad Zamora. Ik had een foto genomen van de dienstregeling, dus we wisten dat we binnen een half uur konden vertrekken met een bus van de maatschappij Cienega.

De busreis van ongeveer twee uur voerde door een prachtige vallei met bergen aan alle kanten op de achtergrond. Net als de eerdere bus, stopte de bus in diverse dorpjes en stadjes om mensen in en uit te laten stappen. Fel rood haar was bij de meisjes in de mode.

Zamora de Hidalgo (1580 meter, ca. 150.000 inwoners) is een grote, ruime stad met een opvallende kathedraal, met twee spitse torens. In een groot gebied rond de stad worden in plastic tunnels “fresas” (aardbeien) verbouwd. Er zijn diverse moderne, luxe hotels in de stad. We houden echter niet zo van de steriele, ongezellige uitstraling van dit soort hotels, hoewel we wel het gebrek aan kakkerlakken op prijs stellen. We waren blij dat we het gezellig ingerichte en goede hotel Ram-Val vonden, hoewel het warme water wat tegenviel.

Zamora is een prettige stad, behalve voor automobilisten. We hebben het verkeer meerdere malen vast zien staan. Op het plein bij de kleinere kathedraal stond een grote kerststal. Daar wordt in Mexico in beetje steden veel werk van gemaakt. ’s Avonds ziet dat er met lichtjes gezellig uit, maar overdag met zomers weer ervaar je dat toch anders. ’s Ochtends en ’s avonds hoorden we (knal)vuurwerk.

’s Nachts regende het behoorlijk. ’s Ochtends stonden er grote plassen in de straten. Overdag was het aangenaam warm en zonnig 

Bij de kathedraal kochten we verse pecannoten-haverkoeken bij een kraampje van twee nonnen. Ze waren heerlijk als ontbijt met een zelf gezet bakje koffie!

We horen regelmatig “con permiso” (= met toestemming, oftewel: pardon, mag ik?).

https://goo.gl/photos/LzRzWwtr3ay31JR87

https://goo.gl/photos/2ePKGQqny1nU21eV6

Er was 3G HSDPA mobiel internet van Movistar in het centrum beschikbaar en stabiel Wi-Fi in het hotel.