Helaas zijn de musea op maandag gesloten. Aan de overkant van het Byzantijnse museum woedde een fikse brand in een appartement op driehoog. Er waren dikke, donkere rookwolken aan de voor- en achterzijde. Een brandweerman haalde gevaarlijke capriolen uit om met een enkel ladderdeel steeds vastgehaakt aan het volgende balkon omhoog te gaan. We zijn niet gebleven om te kijken hoe het afliep.
Vanaf het treinstation van Veria, twee kilometer lopen van het centrum, reisden we in een half uurtje met trein 84 (11:45) naar het dorpje Platy (Platu/Plati). De conducteur knipt hier nog gaatjes in de ouderwets grote kaartjes. We liepen naar het centrum van het dorpje (10 minuten lopen), waar we een snack kochten (Pizzeti Emmental, Tomato & Olive; Met echte kaas volgens het zakje; Het smaakte in ieder geval beter dan we verwachtten.), want veel anders was er niet. De spoorbomen werden door een man met de hand open en dicht gedraaid. Er was een klein wachtershokje waar hij kon schuilen. Op het station dronken we een lekker bakje Griekse koffie. Na een poosje wachten gingen we met trein 2591 (13:25) door naar het stadje Kateríni (ca. 85.000 inwoners). Dit stadje staat niet in de reisgids en dat vinden we juist wel leuk. We wandelen in de zon (ca. 15 graden) met af en toe zicht op de besneeuwde berg Olympus (2918 meter) de twee kilometer naar het centrum.
We zochten een poosje naar een restaurant, waarvan er in Griekenland verrassend genoeg niet zo veel zijn, want de cultuur is de hele dag koffie en snacks (mezze), maar we hadden het geluk om een uitstekend restaurant te vinden, waar we o.a. heerlijke Griekse salade aten. ’s Avonds aten we in hetzelfde restaurant nog een keer een ruime hoeveelheid gebakken kabeljauw met rucolasalade, dat bijna als een kunstwerkje werd gepresenteerd.
We sliepen in het tweesterrenhotel Orfeas, waar we vriendelijk ontvangen werden en het ontbijt goed en uitgebreid was. De temperatuur was ’s nachts flink gezakt naar een paar graden, wat goed te zien was aan de flinke condens op de dubbelglasruiten. Hoewel het hotel gerenoveerd is, was er nog een oud en zelfs werkend bedraad radiosysteem met zes ouderwetse drukknoppen om de ‘zender’ te kiezen (zie foto’s). De zesstandenschakelaar (wie weet nog wat dat is?) zat vast op stand één, dus er was alleen zacht geluid. Het is lang geleden dat ik zoiets gezien heb. De muren van de gangen van het hotel waren donkerblauw (petrol) en op de vloer lag een bordeauxrood tapijt.
De Grieken zijn aardig en behulpzaam. De conducteur doet bijvoorbeeld uit eigen beweging moeite om te vertellen waar je uit- en over moet stappen. Als voetganger krijg je echter weinig voorrang van automobilisten op het zebrapad.
