Met trein 1899 van 11:13 reisden we met zonnig weer (10 graden) en een mooi uitzicht op de besneeuwde berg Olympus en op de zee door enkele lange tunnels in ongeveer drie kwartier naar Larissa, de hoofdstad van Thessalië. Deze stad (ca. 120.000 inwoners) was 10.000 jaar geleden al bewoond.
In de trein vragen de conducteurs wie ingestapt is om de kaartjes te knippen. De wc’s op het stations zijn redelijk schoon en gratis en de koffie op de terrasjes rond het station kost hetzelfde of nauwelijks meer dan elders.
Er was een langgerekte markt langs het spoor met voornamelijk kleding en groenten en fruit. We kochten een flesje puur granaatappelsap. Lekker en gezond!
Het kostte weer enige moeite om een restaurantje te vinden voor de lunch, maar we vonden een straatje met allemaal kleine restaurantjes. We aten in één van de restaurantjes een grote Griekse en een Kreta salade en samen een bordje gekruide patat.
We verkenden het bruisende centrum en de wat stillere omgeving van het centrum. We kwamen langs diverse archeologische resten, inclusief een mooi, oud theater.
We sliepen in het tweesterrenhotel Elena op de vijfde verdieping. Uit het raam konden we de besneeuwde top van Olympus zien, die erg mooi was met zonsondergang. Ongevraagd kregen we een flinke korting, dus we betaalden ruim minder dan de prijs op booking.com. In het algemeen zijn de hotels heel netjes en goed betaalbaar. Als er een ontbijt inbegrepen is, is het van goede kwaliteit. Deze keer was het zelfs uitstekend!
Toen we opstonden was het -3 °C, na zonsopgang werd het door de zon echter snel warmer. De zon staat hier nog veel hoger dan in Nederland.
De juiste bus naar het archeologische museum had ik gevonden op het internet, maar welk kaartje moesten we hebben? De buschauffeur aan wie we dat vroegen stapte uit om het ons te tonen!
Het pas twee jaar geleden geopende museum, ongebruikelijk ver van het stadscentrum, was zeker de moeite waard. We kregen een korte introductie en bekeken daarna op onszelf de interessante collectie met vondsten uit Thessalië, gegroepeerd op tijdsperiode. Gelukkig mochten we fotograferen. We maakten nog een praatje aan het eind hij het ophalen van onze rugzakjes. De man achter de balie had decennialang bij de spoorwegen gewerkt en had samen met een collega vrijwel alle landen van Europa bezocht. Hij had er bewondering voor dat we alles met het openbaar vervoer deden. Ik vroeg hoe we met de bus naar het treinstation konden gaan. We waren al buiten toen de collega achter ons aankwam om ons met de auto naar het station te brengen!
Voor de sport kijken we uit naar het broodje met de langste knakworst. Tot zover was dat 40 centimeter.
