Nadat we ’s ochtends een eersteklas slaapcoupé voor de nachttrein naar Mysore hadden geboekt, gingen we met een bus (een uurtje naar boven, véél sneller naar beneden …) naar het op een hoge heuvel gelegen bedevaartstadje Tirumala. Onderweg waren er diverse borden met geboden zoals niet roken, niet drinken, niet spugen en niet in het openbaar plassen. Op een enkele uitzondering na werd dit goed nageleefd. De straten waren, zeker voor Indiase begrippen, heel schoon en de sfeer was ontspannen.
Hoe alles werkt, was voor ons als toerist enigszins onduidelijk. Uiteindelijk zijn we met een gratis rode bus bij de ingang van de Venkateshwara tempel gekomen. Al vrij snel werden we door een overheidsmedewerker aangesproken, die ons versneld door de procedures heeft geholpen. De meeste (aanzienlijke) wachtrijen konden we overslaan. Alleen voor de tempel zelf hebben we drie uur in de ‘snelle’ wachtrij moeten wachten, steeds schuifelend op onze blote voeten tussen de vele mensen een paar meter vooruit. Soms was er ook een poos geen beweging.
Net voor de ingang van de wachtrij moesten we een speciaal formulier invullen en ondertekenen. We moesten o.a. opgeven welke onze godsdienst is. Ik heb “None yet, the Universe, Nature” ingevuld. De medewerker was daar niet ontevreden mee, als we maar respect hadden voor Lord Bhakti.
Er waren enorm veel mensen die met gangen en hekken in goede banen werden geleid. Alleen aan het eind in de tempel zelf werd er enthousiast geduwd. Daar werden ook onze voeten verrast met stromend koud water (dat zie je niet als je op elkaar staat). De tempel was erg mooi, veel goud, beelden en afbeeldingen. We hebben geen foto’s, want electronica is in het geheel niet toegestaan. Het is al heel bijzonder dat we op deze speciale heilige plaats werden toegelaten, die nauwelijks bezocht wordt door toeristen.
Ik heb voor Venkateshwara mijn wens gedaan, maar misschien heeft deze godheid het te druk om hem te vervullen … Ik vond het een hele speciale belevenis. Ik voelde mij na de darshan en het hele gebeuren eromheen toch even anders.
Voor de trein (No. 214) kregen we zoals aangegeven onze plaatsen toegewezen (we stonden op de wachtlijst, maar veel mensen annuleren). Het station was enorm druk, maar toch is er niemand tegen mij aangelopen. We konden wachten in een speciale wachtkamer voor de eerste klas. Ik heb daar ook een douche genomen. In de trein hebben we redelijk geslapen, hoewel de banken niet heel erg comfortabel waren. In de ochtend hebben we het mooie landschap, stadjes afgewisseld door landbouw, aan ons voorbij laten gaan en wat leuke foto’s gemaakt.