’s Nachts was het gaan regenen en ik werd wakker van het getik van de regendruppels. Na nog een paar keer ingeslapen te zijn, werd ik weer wakker van de wekker om zeven uur. Na het douchen aten we zoals afgesproken om acht uur het ontbijt dat oma Lia voor ons had klaargemaakt. Er waren warme, opgerolde pannenkoekjes gevuld met vlees (blinchiki) en een soort wentelteefjes, die ik met verse aardbeienjam en het zilveren bestek at. We kregen weer wijn aangeboden, maar we hielden het maar bij wat koffie.
We pakten onze spullen en namen hartelijk afscheid en liepen met onze paraplu’s door de regen over de straten, waarover het water naar beneden golfde, naar het nieuwe busstation. We konden gelijk in een marshrutka naar Tbilisi stappen, die meteen vertrok. Ik kreeg een plens water van een tegenligger over mij heen door het raam van de chauffeur, dat na de tweede keer gelukkig dicht ging. Het eerste uur reden we helemaal in de verkeerde richting, terug zoals we gekomen waren, naar een lage bergpas in het smalste gedeelte van de bergen. Het laatste gedeelte ging door lage bergen en een grote vallei met aan het eind een lichte afdaling naar Tbilisi. Hier en daar was er een ja-knikker om olie mee te winnen. Georgië heeft echter geen grote olievoorraden, maar er lopen wel een aantal belangrijke oliepijpleidingen door het land. We werden bij de brug nabij het Vrijheidsplein afgezet, wat ons een busrit en wat tijd en gedoe bespaarde. Onderweg werd het langzaam droog. Bij elkaar waren we maar tweeëneenhalf uur van deur tot deur onderweg.
Onderweg boekte ik een kamer bij Fifth element, dat een goede keus bleek te zijn. Alles was splinternieuw en brandschoon. Heel fijn was dat er een wasmachine was, waar we dankbaar gebruik van maakten om o.a. de koeienpoep van Udapno van onze broekspijpen te wassen. Dit was de eerste keer dat we tijdens een reis gebruik maakten van een wasmachine. Op reis was ik altijd met de hand met gewone zeep, want dat maakt prima schoon en is gemakkelijk uit te spoelen. De volgende ochtend was alle wasgoed, dat we op hangertjes in een kast hadden gehangen, netjes droog.
Het sanitair in hostels en guesthouses is in Georgië van goede kwaliteit en het warme water werkte altijd goed. Het sanitair in openbare gelegenheden was wisselend, meestal heel schoon, maar soms ook heel vies. Hurkenschijters zijn gebruikelijk, maar in de guesthouses en luxere gelegenheden zijn er vaak Europese wc’s.
We aten in een goed restaurant een paar straten verder en toen we terug kwamen was de was klaar en was het al tijd om naar de tandarts te gaan. De tandarts (Tea Tsinkverashvili) liet door een meisje een röntgenfoto maken om te kijken hoe diep de vulling van de kies zat, waar een stukje vanaf gebroken was. Dit werd uit de hand met een soort groot fototoestel gedaan, waarschijnlijk van lood, waar maar een klein fotootje uitkwam. De amalgaamvulling zat vrij diep en er was een risico op een wortelkanaalbehandeling, daarom besloot Hanneke in overleg om alleen de scherpe kantjes van de blootliggende vulling af te halen. De röntgenfoto kreeg ze in een klein hoesje mee. Om van de schrik te bekomen, gingen we wat bij Wendy’s nabij het Rozenrevolutieplein drinken. Ik een Turkse koffie en Hanneke een Iced Americano. Wij vonden het een prettige plek om even rustig te zitten.
Het restaurant dat we eerder bezochten, smaakte naar meer. De menukaart zag er dan ook heel appetijtelijk uit en er was veel keus uit originele Georgische gerechten. Na bijna een week hadden we wel een idee wat wat was. ’s Avonds aten en dronken we dus nog een keer in hetzelfde restaurant. De witte wijn was weer heel lekker: weinig alcohol en veel druivensmaak. Georgië kent meer dan 500 verschillende druiven. Gek genoeg waren er beide keren geen toeristen in het restaurant, ondanks dat het in het centrum, hoewel in een zijstraat, ligt.
Handig zijn de ondergrondse passages om veilig naar de overkant van een drukke straat te gaan. In de passages zitten meestal kleine winkeltjes die etenswaren, telefoonaccessoires en dergelijke verkopen. Aan het begin en eind zitten vaak bedelaars, meestal oudere mensen. Soms werden we meerdere keren door dezelfde bedelaar aangesproken, omdat ze zich niet herinnerden dat dat al eens eerder gebeurde.
De Georgische taal blijft merkwaardig, zowel het schrift, dat volgens sommige op de vormen van wijnranken lijkt, als de uitspraak. Vele medeklinkers achter elkaar in een woord is niet ongebruikelijk. Hanneke heeft ondertussen al aardig wat woordjes geleerd. De mensen stellen dat zichtbaar op prijs.
We ruiken regelmatig lindebloesem en zien regelmatig de vruchten van de moerbei op straat liggen.
Zowel ’s ochtends als ’s avonds konden we in een T-shirt naar buiten. Midden op de dag was het warm, tegen de 30 graden. Het was de hele dag overwegend zonnig en droog.
De WiFi-verbinding in de hostel werkte goed, behalve de ochtend van vertrek toen we geen verbinding meer konden krijgen.
We vullen onze literflessen in een flessendrager steeds bij met drie liter waterflessen om minder plastic te gebruiken.
