We stonden vroeg op en liepen over een betonnen brug naar het treinstation aan de andere oever van de Mtkvari (Kura). Het slechte voetpad naar de toegangstunnel onder de sporen door loopt gewoon over de buitenste sporen. Er stonden diverse oude, vervallen treinstellen. In de tunnel waren een aantal stenen neergelegd om niet door de plassen te hoeven lopen. We kochten kaartjes (slechts 1 lari ~ 35 eurocent) en aten yoghurt met honing als ontbijt, waarvoor ik teruggelopen was, omdat de winkeltjes bij het station nog niet open waren.
De elektrische trein 618 uit Tbilisi naar Borjomi was keurig op tijd (8:18). In het algemeen zijn Georgiërs vrij stipt. Voor vertrek werd er getoeterd, niet gefloten. Het gangpad was breed en er was veel beenruimte. De blauwe, gestoffeerde stoelen waren netjes, maar wel wat aan de zachte kant. Er werd op vele kleine stationnetjes kort gestopt om mensen in en uit te laten stappen. Twee conducteurs controleerden de papieren kaartjes en hielpen waar nodig met de bagage. Met een scheurtje werden onze kaartjes ongeldig gemaakt. Het eerste uur en het langste stuk ging door een mooie groene vallei met de bergen van de Kaukasus op de achtergrond. De laatste anderhalf uur en het kortste stuk ging langzaam door de kleine Kaukasus, langs een weg en langs de brede Kura (Koera), of in het Georgisch Mtkvari (“de rivier die z’n weg eet door de bergen“). Ik voorkwam dat twee andere toeristen, een vrouw uit Estland en een man uit Italië. bij het verkeerde (voor)station uitstapten.
We kochten een ‘kaasbroodje’ bij de bakker en dronken goede (Turkse) koffie in een prettig restaurant met de naam old city, waar we gelijk de menukaart bekeken. We kwamen de andere twee toeristen weer tegen en maakten een praatje met ze. Het vinden van een overnachtingsplek kostte enige moeite, want er was niemand bij het guesthouse dat ik uitgezocht had en we wilden niet in de nabije grote, betonnen Sovjet-flat, bijna een monument, slapen, waar diverse particulieren een kamer aanboden. Uiteindelijk vonden we hotel Anna, met een ruime, nette kamer voor een schappelijke prijs, waar ik nog wat vanaf dong. De bedden waren box-springs. Op de gelijmde laminaatvloer laag een oosters tapijt. We konden het water van de rivier horen ruisen als we de deur van het kleine balkon openzetten. Vergeleken met de donkere en saaie kamer die we ervoor zagen met dezelfde prijs was het een paleis. De WiFi-ontvangst in de kamer was slecht.
We gingen weer terug naar hetzelfde restaurant als waar we koffie hadden gedronken. Daar kwamen we de andere twee toeristen weer tegen. We vroegen of we mochten aanschuiven en aten samen met ze. We aten o.a. tomaat/komkommer salade, spinazie met walnoot en aubergine met walnoot.
Wij gingen liften naar de hogerop gelegen bron, de andere twee toeristen gingen te voet naar het makkelijk bereikbare centrale park. We liepen de juiste weg op en we hadden binnen vijf minuten een lift van twee vrolijke jongens. Er wordt hier rechts gereden, maar de auto’s kunnen hier gek genoeg zowel rechts als links een stuur hebben. De auto waarin we meeliften had het stuur rechts, waar af en toe bruusk aan getrokken werd. We werden na een minuut of tien dichtbij het pad naar de bron afgezet, waar we even naar moesten zoeken. Het pad loopt zigzaggend steil naar beneden naar de rivier. Via een loket en een bruggetje over de rivier liepen we naar de drie keurige zwembaden met zwavelhoudend water van verschillende temperaturen. Er was een lichte rotte eieren geur. Het warmste bad was niet heel warm (30-32 graden). We verkleedden ons in een kleedhokje en bleven een poosje in het warmste bad. De buitenlucht was koud toen we uit het water stapten, dus we kleedden onszelf snel weer aan. We liepen via een aangenaam bospad langs de ruisende rivier over verscheidene bruggen met gietijzeren leuningen en via het centrale park, dat een soort attractiepark is, terug naar het stadje. Tsjaar Romanov liet oorspronkelijk de toegangsweg en het bad aanleggen. Het water is volgens het bord goed voor de “locomotor” (hart?) en het zenuwstelsel.
We sloten de dag af met een goede avondmaaltijd. We hadden honger gekregen van het “zwemmen”.
Het was de hele dag zonnig bij ongeveer 25 graden. ’s Ochtends toen we opstonden was het 15 graden. In de bergen is het meestal wat koeler dan in valleien.
