In San Cristóbal voelde ik mij helaas wat slap (maar gelukkig niet ziek). We bezochten wat marktjes, waar indianen uit de wijde omgeving hun goederen te koop aanbieden, zoals lokale kleding en leer. Ook bezochten we een papierschepperij van een indiaanse gemeenschap en een aardig museumpje met als thema de geneeskunst van de Maya´s. Op de zócalo (=centrale plein, letterlijk sokkel, vanwege het lange tijd ontbreken van een standbeeld in Mexico stad) was het steeds gezellig druk.
Na twee nachten slapen in San Cristóbal zijn we doorgereisd naar Huehuetenango in Guatemala. Het kostte twee collectivo´s, een taxi over de grens, een prachtig opgeknapte amerikaanse schoolbus en nog een taxi. Totaal zo´n 5,5 uur reizen. De grensformaliteiten waren simpel, twee stempels (eerst Mexico uit, later Guatemala in) en één formuliertje.
Guatemala is gelijk heel anders dan Mexico: armer en dus primitiever en een ander soort mensen (niet meer de indianen met hun ronde volle maansgezichten van de afgelopen dagen, maar meer mestizo, gemengd met spaans bloed). De mensen en het straatbeeld zijn heel kleurrijk en fotogeniek. De prijzen zijn ongeveer gehalveerd (een eenvoudig hotel kost zo´n 6-8 euro per nacht).
Vandaag zijn we na een prachtige busreis aangekomen in Quetzaltenango (2335 m). Bij het busstation was een groente- en fruitmarkt, waarvan we prachtige foto´s hebben gemaakt. De stad zelf, die ook Xela genoemd wordt, heeft een prettige uitstraling en is ook bekend vanwege de vele scholen waar je naar onze maatstaven goedkoop spaans kunt leren (ca. $ 125 per week voor 25 uur les, onderdak bij een gastfamilie en maaltijden). Hierom en omdat Guatemala een erg mooi land is, zijn we van plan om in de nabije toekomst een maand of twee naar Guatemala terug te keren.
Vanaf nu moeten we helaas terug gaan reizen om over anderhalve week het vliegtuig in Cancún te halen.