Vanuit Aiquile reisden we aan het einde van de ochtend met een kleine bus naar Totora. We hadden staanplaatsen, maar gelukkig kwamen er mensen niet opdagen, zodat we toch konden zitten. Totora stelt niet veel voor, maar we konden wel een taxi regelen naar het strategisch gelegen Incallajta (ingang: 2930m), een bouwwerk van de Inca’s om de oostgrens van hun rijk te beschermen. Het is één van de belangrijkste archeologische plaatsen in Bolivia, nochtans waren we de enigen op deze niet zo goed te bereiken plaats. Het is een soort mini Machu Picchu. Naast de resten van grote bouwwerken was er een mooie waterval, gekscherend de Inca-douche genoemd.
We lieten ons op de terugweg afzetten in Epizana (2915m), op het kruispunt van de weg naar Totora en ruta 7 km 129 (de oude weg tussen Cochabamba en Santa Cruz). Niet echt een gezellige plaats. De slaapplaats, hotel Tunari, was klein en niet erg schoon. Er zou de volgende dag om negen uur een bus naar Santa Cruz zijn. Om 10 uur werd er gezegd dat er om 12 uur een bus zou zijn. Gelukkig konden we een lift krijgen van twee trabajadores (werknemers) naar Villa Esperanza, zo´n 60 kilometer verderop. Daar was het een stuk gezelliger. Een man wilde op Hanneke’s nieuwe charango spelen en er kwam ook een gitaar tevoorschijn. Een uurtje later konden we met een camino (vrachtwagen voor goederen- en personenvervoer) mee. Het was een heel oncomfortabele, stoffige en onverwachts ook een koude rit door de bergen en wolken. Na zo´n drie uur door elkaar geschud te zijn, waren we blij dat we in de grotere plaats Comarapa (1850m) konden uitstappen. De bus richting Santa Cruz was een aantal dagen vooruit volgeboekt, dus we konden alleen een staanplaats krijgen. Gelukkig kon één van ons toch zitten. Na zo´n drie uur stopte de bus helaas net voor onze eindbestemming, Samaipata, voor het avondeten. Het was een vermoeiende dag, maar de komende paar dagen doen we lekker rustig aan.
