Bolivia – Samenvatting

2009 Boliva

nov 052009

Bolivia is een wat lastiger land om te reizen. Vooral in de kleinere steden en dorpen is (de frequentie van het) vervoer vaak een probleem. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de lage bevolkingsdichtheid (minder dan 10 mensen per km²) en met het feit dat Bolivia één van de armste landen van Latijns-Amerika is.

De mensen zijn meestal aardig, maar enigszins gesloten. Een enkele keer zijn ze afstandelijk en nors, naar onze ervaring vooral de wat rijkeren (vraag maar geen lift aan iemand in een spiksplinternieuwe 4WD).

Het eten in de grote steden is redelijk goed, maar in kleinere plaatsen is het rijst, aardappelen en (gedroogd; charque) vlees wat de pot schaft. Veel Bolivianen zijn dik van het twee of drie keer per dag rijst en aardappelen eten.

Uniek zijn de landschappen in het zuidwesten van het land, met onder andere de grootste zoutvlakte van de aarde. Ook uniek zijn de mijnen nabij Potosí en Oruro, waar nog grote aantallen mensen in coöperaties onder zeer slechte omstandigheden werken.

We reisden aan het einde van de droge periode, wat als voordeel heeft dat het niet erg koud is in het zuidwesten. Het nadeel is echter dat de vaak slechte wegen erg stoffig zijn en dat je last van je neus krijgt. Omdat we langzaam gestegen zijn, hebben we nauwelijks last van de grote hoogte gehad, hoewel je wel wat sneller buiten adem bent, als je niet rustig aandoet. De hitte in Santa Cruz viel door de bewolking erg mee (er vielen zelfs enige druppels regen).