De busreis van Aqaba naar Irbid van ruim 400 kilometer is waarschijnlijk de langste reis die met het openbaar vervoer in Jordanië gedaan kan worden. Niettemin is de ca. 5,5 uur in een wat luxere bus snel voorbij. Bij het verlaten van de free zone van Aqaba moest iedereen de bus uit en werden sommige tassen doorzocht.
In Irbid sliepen we in het al-Ameen al-Kabeer hotel, dat na een verfbeurt zijn deuren weer heeft geopend. De ontvangst was bijzonder vriendelijk, maar er was helaas geen warm water.
In Irbid heb je geen last van taxichauffeurs die iedere minuut toeteren en vragen waar je heen wilt. Verder zijn de prijzen voor bewoners en toeristen gelijk. Een kopje koffie is dan ‘gewoon’ 20 of 30 piasters i.p.v. 1 dinar (ongeveer een euro) of soms wel 2 dinar in het meer toeristische zuiden van het land. Verder is het landschap in het noorden aangenamer voor het oog, omdat er veel meer bomen en struiken zijn.
Als snel kwamen we Mohammed, de broer van 3alaa, tegen. Na het eten van een uitstekend broodje falafel in een kleine winkel met alleen wat stoelen, bezochten we zijn familie. We namen luxe nootjes mee. We kregen thee en hebben wat gepraat. Ze wilden weten waar we geweest waren en wat we van Jordanië vonden.
De volgende dag gingen we eerst vroeg naar de Yarmouk University om aan de Franse leraar van 3alaa vrij de vragen. Dit was geen enkel probleem. 3alaa kan natuurlijk veel beter Frans met toeristen oefenen dan in de klas.
Daarna bezochten we samen met 3alaa het sfeervolle kasteel op een berg nabij het stadje Ajloun (عجلون). Het kasteel met de naam Qala’at at-Rabad, is mooi gerestaureerd. Aan alle kanten is er een schitterend uitzicht. De prettige geur van naaldbomen kwam met een licht briesje uit het dal naar boven. Bovenop het kasteel vonden we een geocache. Dit was de eerste keer voor de zeer geïnteresseerde 3alaa.
Na de lunch in Ajloun bezochten we de bijzonder interessante archeologische vindplaats Pella (Arabisch: Taqabat Fahl; طبقة فحل). Het was één van de Decapolis (10 Romeinse steden). Een miljoen jaar geleden (!) woonden hier al mensen. Het meest zichtbare waren de resten van een Byzantijnse kerk. Er zijn nog maar weinig opgravingen gedaan. Je loopt er letterlijk over de potscherven. De geocache konden we niet vinden; waarschijnlijk is hij weg.
3alaa bedankt voor je tijd en voor het regelen van alle mini-busjes!