We volgden sendero (pad) María Josefa (ca. 2,7 km) naar het eerste van de twee Lagunas (meren) Llanganuco, genaamd Laguna Chinancocha (3850 m), onderdeel van Huascarán National Park. Het was een hele inspanning om de 330 meter langs de vele watervalletjes omhoog te komen, enerzijds door de ijle lucht, maar ook doordat ik verkouden was. Het is een bijzonder mooi, rotsachtig pad in een spectaculaire omgeving. Het vochtige klimaat zorgt voor een aparte natuur met veel epifyten en mossen op gedrongen boompjes, sommige bloeiend, waar veel prachtig gekleurde vogels leven. De stammen van sommige boompjes laten hun bast in vele laagjes los en zijn bijna oranje gekleurd. Om je heen zijn donkere, steile bergwanden, waar wolken bij hangen.
Aan het eind van het pad is het prachtige blauwe meer, dat als één van de mooiste van de wereld wordt beschouwd. Letterlijk en figuurlijk adembenemend! We deden een kort, maar leuk tochtje met één van de groene roeibootjes.
We waren vroeg opgestaan om met een combi mee te gaan (ca. 25 km, één uur). De combi zette ons af bij het lage eind van het pad, maar het was makkelijker geweest om het pad vanaf het meer naar beneden te lopen.
Omdat het boven koud en ijl was, liepen we een stuk van de weg naar beneden. We konden van bovenaf de omgeving van sendero María Josefa zien. De wolken dicht boven ons lieten wat druppels vallen, maar dat werd minder naarmate we lager kwamen. We hadden geluk, een luxe pickup met twee aardige ingenieurs stopte voor ons en we konden helemaal naar Huaraz meerijden! Dat scheelde veel gedoe en tijd.