Vanuit Kuşadasi is het wat meer dan een uur naar Izmir met een grote bus. Op de ‘otogar’ (busstation) moesten we even wachten op de gratis pendelbus naar het gunstig gelegen trein- en metrostation Basmane. We sliepen weer in het eenvoudige, maar sfeervolle ‘otel’ Hurriyet, niet ver van het station. De man-op-de-stoel herkende ons nog van drie weken geleden.
We slenterden door de smalle straatjes van de bazaar om kleine souvenirtjes te kopen. We kwamen langs een balama-bouwer (een muziekinstrument beter bekend als saz). Een enthousiaste man speelde enige typische Turkse liedjes. Ik ging naar de kapper, omdat er hier meer tijd voor is en het heel goedkoop is. We dronken nog ‘nar suyu’, gezond granaatappelsap, en ‘çay’ in AgoraVitamin, letterlijk ‘vitamineplein’. Het is een klein winkeltje, waar je fruitsappen en kleine hapjes kunt krijgen en waar we rustig kunnen zitten en gratis gebruik kunnen maken van het internet (Wi-Fi). We kregen zelfs een laptop aangeboden. De vriendelijke mensen zorgen goed voor ons!
Met de trein, waarin de kaartjes gewoon met een pen werden afgekrast, gingen we rechtstreeks naar de luchthaven. Onze vlucht terug was op tijd en de zitplaats beter (ruimer en niet vlakbij de wc’s) dan op de heenweg. Twee treinen brachten ons het laatste stuk naar huis, wat nog een beetje onwennig aanvoelde. Over het weer zal ik het maar niet hebben …
Het is makkelijk om in West-Turkije te reizen. Het vervoer en de hotels of ‘pansiyons’ zijn comfortabel. Het eten is goed en betrouwbaar, hoewel er geen grote variatie is, zeker niet voor vegetariërs. Wie van archeologische vindplaatsen houdt, kan hier zijn hart ophalen, al is het alleen al omdat ze zich vaak op mooie plaatsen bevinden. Het weer is in september nog aan de warme kant, rond de 30 graden. In oktober daalt de temperatuur naar aangenamere waarden, maar de kans op regen (mooie luchten!) neemt ook toe. Voor degenen die ook een reis naar Turkije plannen: wij waren samen ca. 55 euro per dag kwijt. Het meeste geld hebben we besteed aan overnachtingen en aan vervoer. Eten en drinken is relatief goedkoop.
Typisch Turks:
- Pide, köfte, bōrek, cimit, ayran
- Theehuisjes waar mannen kaarten
- Wakker worden van de oproep v/d moskee
- Internet, thee en koekjes in de intercitybus
- Çay uit tulpvormige glaasjes met klontjes rietsuiker
- Het beschermende ‘oog’
- Dolmuş (kleine busjes voor personenvervoer)
- Pul biber (grof gemalen gedroogde rode peper)
- Vriendelijke en behulpzame mensen
- Ontbijt met ei, tomaat, komkommer en olijven
- Veel archeologische vindplaatsen
- Warm klimaat
- Relatief goedkoop fruit en noten
- Katoenen kleding met kamfergeur
- Snelle bediening in restaurantjes
- Veel hongerige katjes
- Slippers in hotels