Op tijd opstaan is door het tijdsverschil van 4,5 uur nog moeilijk, maar het begint al te wennen.
Met de metro gingen we van Park Street naar Girish Park, vijf stations verderop. we liepen door drukke straten naar Rabindra Sarani, een nog drukkere straat. We bezochten het rustige Rabindra Bharati University Museum, de voormalige woonplaats van Rabindranath Tagore (1861-1941), die in 1913 de Nobelprijs voor de literatuur kreeg. Mij viel onder andere deze tekst op:
“universities should never be made into mechanical organisations for collecting and distributing knowledge.”
(universiteiten zouden nooit tot mechanische organisaties voor het verzamelen en verdelen van kennis gemaakt mogen worden)
Later liepen we heen en weer over de 450 meter lange Haora (Howrah) Bridge 80 meter boven de Hugli rivier die door/langs Kolkata stroomt. Wat aantallen voetgangers betreft, is het de drukste brug ter wereld. Elke dag steken 100.000 mensen (ongeveer heel Dordrecht) deze brug over, vaak met onmogelijk grote pakketten op hun hoofd. Aan de westzijde is er een grote bloemenmarkt onder de brug. Duizenden gele en oranje afrikaantjes worden aaneengeregen tot bossen kleurijke bloemenslierten. Het is een mooie plaats om foto’s te nemen, maar waar is dat hier niet?
Kolkata is een interessante stad waar ontzettend veel te zien en te beleven is. Zelfs ‘gewoon’ een thee op straat drinken, is bijzonder. Je kunt hier weken doorbrengen, zonder je een moment te vervelen. Je kunt de stad rustig hectisch of chaotisch noemen en dat is afhankelijk van je perspectief een understatement. Als je zelf geen rust hebt, kun je hier beter niet heen gaan. Stichting Wakker Dier heeft hier nog veel te doen, bijvoorbeeld aan de dertig levende kippen die ondersteboven links en rechts aan een fietsstuur hingen.
De volgende, derde dag, probeerden we een bus te vinden naar Bishnupur. De plaats van de bus was steeds aan de andere kant van de ongeorganiseerde terminal ‘Esplenade’. Het is lastig om iets te vragen, niet alleen vanwege de taal (er wordt hier vooral Bengali en Hindi gesproken), maar ook omdat ‘nee’ niet wordt gezegd. We kwamen na een poosje tot de conclusie dat de bus niet meer ging. Met de metro en via de brug gingen we naar Howrah treinstation, waar we een trein voor de volgende dag naar Bishnupur (Aranyak express; 200 km; ruim drie uur) boekten. Hiervoor moet je geduld hebben want de rijen zijn lang vanwege het vrij bureaucratische proces (van te voren een formulier invullen). We moesten vertrekken vanaf Shalimar treinstation een stuk verderop. We gingen er met een taxi heen, een oude, gele Ambassador, zoals bijna alle taxi’s. We hebben geprobeerd een slaapplek in de buurt van het station te vinden, maar alles was ‘vol’. We werden terugverwezen naar Howrah, waar ook alles ‘vol’ was. Op een gegeven moment legde een jongen uit dat er een recent een politieverordening uitgevaardigd is, die het overnachten van buitenlanders alleen toestaat rond de nieuwe markt. Jammer dat we dat niet wisten, want dat had een hoop tijd gescheeld. Aan de andere kant hadden we dan niet de sloppenwijken bij het treinstation gezien met om de zoveel huizen ‘condemned’ (veroordeeld) op de muur en de buffels die een stukje voor het station op een eilandje in een klein meertje losliepen. Op een gegeven moment stopte er een kleine truck naast mij met drie mannen op de bank. Ik groette ze beleefd en ze reden verlegen, maar met een glimlach op hun gezicht weer verder. Het verkeer rijdt hier aan de linkerkant. Het is best wennen dat je voor het oversteken naar de andere kant moet kijken.
We sliepen de vierde nacht in Hotel Classic, niet ver van een moskee vandaan. We werden heel vriendelijk ontvangen. Het inchecken is een bureaucratisch proces, want alles moet opgeschreven worden en we moeten online bij de politie aangemeld worden.
In het algemeen zijn de mensen in Kolkata vriendelijk, maar wat terughoudend, hoewel er ook een kleinere wat agressievere groep mensen is, vooral de taxi- en rickshaw-chauffeurs, die op een onaardige manier teveel aan ons proberen te verdienen.
We probeerden Misthi Doi (gezoete yoghurt in een klein keramiek bakje) en Chatni (gezoete moes van rozenbottel met cashewnoten). Allemaal lekker!