We reisden vroeg in de gewone tweede klasse (2S) van een sfeervolle trein in ruim drie uur van Kolkata naar Bishnupur (ca. 200 km). Aan het plafond van de trein hingen tientallen ventilatoren voor de hetere dagen in het jaar. Nu was het fris door de tocht door de kieren van de ramen en de openstaande deuren. De mensen zijn steeds nieuwsgierig, maar het duurt altijd even voor ze contact maken. Ze zijn onveranderlijk vriendelijk en behulpzaam.
In Bishnupur bracht een fietsrickshaw ons naar College Road, waar de meeste hotels zich bevinden. Het aanbevolen Tourist Lodge, een staatshotel, was vol, dus sliepen we in een prettig hotel een stukje verderop. Hotel is in India een verwarrend begrip, want de wat betere restaurants noemen zich soms ook hotel. Dus ik gebruik maar het wat duidelijkere woord ‘lodge’.
Een groot deel van de middag toerden we met een fietsrickshaw langs de belangrijkste terracotta tempels. De tempels zijn of van bakstenen of van lateriet. De meeste liggen binnen een fort, waarvan vrijwel niets over is. De vele, prachtige afbeeldingen van mens- en dierfiguren en -taferelen zijn van terracotta. De tempels waren onderdeel van het Malla koninkrijk, dat in 1805 eindigde door de verkoop van het gebied door de East India Company aan de Maharajah van Burdwan. We zagen o.a. de tempel van Rasmancha (1600), Madan Mohan (1694), Laji (1658; lateriet), Radhashyam (1758), Jor Bangla (1655), Shyam Rai (1643), Radhayohinda (1729) en Nandatal. De rode tempels werden door het licht aan het einde van de dag nog mooier!
Je voelt je bijna beschaamd dat een vrij klein en mager mannetje hard moet trappen om je in zijn fietsrickshaw te kunnen vervoeren. Gelukkig hadden we ondanks de taalbarrière een goed contact. Ik heb zelf ook even gefietst en het is goed te doen. Veel mensen onderweg lachten, zwaaiden of groetten.
We aten lekker in Tourist Lodge. De bediening is hier vrijwel altijd voorbeeldig. De rekening krijg je met venkel- of anijszaad en kandijsuiker. We gingen vroeg slapen, om weer op tijd op te kunnen staan.