Het boeken van een treinkaartje op internet mislukte helaas weer, ditmaal waarschijnlijk door Verified by Visa. Bij het loket voor treinreserveringen naast de toeristeninformatie (gesloten) was het weer een flink gedrang, maar het is gelukt om een kaartje naar Sasaram te boeken. Ditmaal in de sleeper class (SL) ’s ochtends vroeg om 6:33.
We bezochten nog het enorme Boeddha-beeld (21 meter) aan het einde van Tempel Road in Bodh Gaya. Het beeld werd door de Dalai Lama in 1989 onthuld en ligt in een klein parkje, waar veel eekhoorntjes vrolijk rondhuppelden. Verder bezochten we nog de mooie Tibetaanse tempel een stukje terug aan Tempel Road. Er zijn nog veel meer tempels van diverse landen, maar we waren een beetje tempel-moe. Bij de meeste tempels zijn veel bedelaars, vaak oudere of gehandicapte mensen.
Ja, we kochten eindelijk een mooie Tibetaanse klankschaal! Hij klinkt prachtig! Het was moeilijk om er één uit te kiezen. De verkoper was een leuk, aardig mannetje en het afdingen was een waar genoegen. Morgen gaat hij terug naar Tibet, want de festiviteiten zijn afgelopen (december/januari).
We liepen nog een keer over het pelgrimspad om van de drie mooiste bomen te genieten. De vele zelfbenoemde gidsen en bedelaars negeerden we maar. We gingen naar het oude gebouw achter de winkeltjes naast het pelgrimspad, waar we ’s avonds al eens waren. Het bleek een oude Vishnu-tempel te zijn, met een nieuwe ernaast, met diverse delen nog in aanbouw. Er waren veel mensen, die chaotisch allerlei rituelen verrichtten. We waren heel welkom en kregen een rondleiding van een wat ouder, vrolijk mannetje, dat nodig naar de tandarts moet. We kregen alle heilige plaatsen te zien en mochten zelfs de oude tempel in. Overal lagen bloemen en bloemblaadjes, waar we met onze blote voeten overheen liepen. De muren van de oude tempel zitten vol met scheuren en we moesten over een gammele loopbrug van de nieuwe naar de oude tempel lopen. We kregen ook eten aangeboden. We hadden al gegeten, anders hadden we zo tussen de vele mensen op de grond kunnen gaan zitten. Ze aten eeenvoudige chapati’s en rijst op bananenbladeren met een beetje dal en groenten. Veel mensen dronken water bij een waterpomp die door een jongeman ferm werd bediend. Het water was waarschijnlijk heilig. We werden voorgesteld aan een aantal priesters en werden met een kort gebed gezegend. Ook de klankschaal werd gezegend. We kregen een simpel armbandje van een tweekleurig, rood en geel, touwtje. Voortdurend werd er door de mensen lelijk en hard gezongen. Het was door de vele megafoons in de wijde omtrek te horen. We verlieten de tempel met een oranje stip op ons voorhoofd en Hanneke had ook een oranje streep op haar neus. Het was een mooi besluit van ons verblijf in Bodh Gaya!
Met een autorickshaw reisden we naar Gaya. De chauffeur werd aangehouden omdat hij gedronken had. We stapten over op een andere autorickshaw, die werd bestuurd door een jongeman die voorzichtig reed en weer eens meer probeerde te vragen dan afgesproken. De oplossing is altijd hetzelfde: het afgesproken bedrag geven en gewoon weglopen. We ervaarden Gaya in het daglicht als een veel prettigere plaats. Het lijkt erop dat hier nauwelijks toeristen komen. De mensen zijn heel vriendelijk en we worden niet meer steeds lastiggevallen. Gaya is uiteraard veel wereldser dan Bodh Gaya. We namen veel mooie foto’s en aten een heerlijke thali in een ‘hotel’ (restaurant).
We slapen in hotel Viraat in een voor Indiaase begrippen mooie, redelijk schone kamer. Er is zelfs een warme douche!