’s Ochtends werden we uitgerust wakker door het langzaam toenemend geroezemoes in de straat beneden. Ik heb de oproep voor het gebed in de vroege ochtend van de nabije moskeeën niet eens gehoord. Na een warme douche verkenden we de centrale markt, die gevestigd is in een groot, oud, wat vervallen gebouw. Er hingen nog verbleekte aanplakbiljetten uit 1927 en er waren mooi betegelde fonteintjes, waar mannen kannen met water aan het vullen waren.
We kregen van een vriendelijke marktkoopman gratis bissara met gubz (brood) aangeboden. Bissara is een licht gekruide tuinbonensoep, die hier als ontbijt wordt gegeten. Een net getrouwde jongeman van een naburige groentenkraam vertaalde het Arabisch van de man voor ons.
We wisselden van hotel, vannacht slapen we in hotel Rialto, schuin tegenover een bekende bioscoop met dezelfde naam. Het hotel is wat goedkoper en net zo goed en heeft bovendien een mooie binnenplaats met veel planten. De ontvangst was heel gemoedelijk. De procedure was simpel: paspoorten overhandigen en wachten op de inschrijving in het register en daarna vooruit betalen.
We waardeerden onze INWI SIM-kaartjes op met 50 dirham (ca. 5 euro) en met wat hulp van een INWI-servicecentrum kochten we daarvan een internetbundel van 4 GB voor 30 dagen. Met een beetje van het bonustegoed dat we kregen door het opwaarderen, belde ik mijn ouders om te laten weten dat alles goed ging.
Nadat we een kahwa (kleine, lekkere koffie, altijd geserveerd met een glas water) in een koffiehuis hadden gedronken, aten we weer in het drukke restaurant Amine lekkere, gefrituurde wijting en diverse heerlijk klaargemaakte groentes.
’s middags slenteren we door de medina (oude centrum) van ed Dar el Baida (de Arabische naam van Casablanca: “het witte huis“). Hoewel mijn Arabisch wat weggezakt is, kan ik het Arabische schrift nog prima lezen en beginnen de meest gebruikelijke woorden alweer terug te komen.
Later in de middag bezochten we de indrukwekkende Hassan II – moskee, de derde grootste moskee van de wereld, gelegen op een aangelegd schiereiland. De luchten waren heel mooi, enigszins dreigend, en de zee vrij ruw, mede door de wind.
Hassan II - moskee - Casablanca
Op de terugweg liepen we door de drukke, kleurrijke markt aan de buitenzijde van de medina. Eerst langs kleine groentenkraampjes, later door een steegje waar vooral huishoudelijke goederen werden verkocht.
De geur van Marokko is nog steeds heel herkenbaar: de geur van de cafés, de geur van gebakken of gefrituurd eten en soms, minder dan vroeger, de geur van rottende etensresten of van het riool.
Morgen reizen we met een bus van de bekendste en beste maatschappij, CTM, door naar El Jadida, een stuk zuidelijker langs de kust.