De busreis (met Trans Timizar) van Inezgane naar Taroudant (ca. 230 m) was relatief kort (ca. 1,5 uur) en gemakkelijk door een grote, vlakke vallei aan de voet van het mini Atlas-gebergte. Aan het eind staken we Oued Souss, een nu bijna droge, brede rivier, over.
We sliepen in hotel Mini Atlas, niet ver van het busstation en de zuidpoort bab Zorgane. De kamer, schuin tegenover een kleine gebedsruimte, was niet zo groot, maar wel netjes. De deuren, zelfs van de kasten, waren mooi versierd met figuren en we keken door een roestig smeedijzeren traliewerk uit op één van de levendige straatjes van de medina. ’s Ochtends was er warm water.
We verkenden de Arabische soek en Marché Berbère (de Berbermarkt), waar we helaas af en toe lastig werden gevallen door iets te opdringerige verkopers. Je kunt je hier laten vervoeren met calèches (koetsjes getrokken door een paard of een muildier/muilezel), maar het stadje is compact genoeg om het te voet te verkennen.
Soek - Taroudant
Kalkstenen kunstwerkjes - Taroudant
Uiteraard bezochten we ook “la tannerie” (de leerlooierij), net buiten de bab Targhount (de westpoort). Het is buiten de medina, vanwege de stank, want er wordt urine van vee en uitwerpselen van duiven gebruikt om het leer te looien. Van het leer van geiten, kamelen, maar ook van vossen en helaas andere zeldzame dieren, worden tassen, schoenen, hoeden en dergelijke gemaakt. Ik kocht er een mooie portemonnee van een mooi compact formaat.
Leerlooierij - Taroudant
We kochten een lekker gebakje met dunne schijfjes appel op bladerdeeg, wat we in een theehuis aan een druk marktplein aten bij thee met een takje enigszins bittere “sheeba” (alsem).
Appelgebak - Taroudant
’s Avonds aten we harira (gekruide soep) met hartige pannenkoeken (olijven, ui en een beetje rode peper). In deze streek wordt de harira geserveerd met een gekookt ei en een paar dadels. Dit klinkt als een simpele maaltijd, maar het Marokkaanse eten is vrijwel altijd zeer smaakvol!
Het weer is hier heel aangenaam, zonnig, weinig wind en tegen de 30 graden.
We gaan proberen om dwars door de bergen naar Ijoukak, halverwege naar Marrakech, te reizen, een route met veel haarspeldbochten waar geen bussen meer rijden, omdat er een andere meer directe route naar Marrakech is. Hopelijk kunnen we één of meerdere”grand taxi’s” in die richting vinden, wellicht via het tussenliggende dorpje Oulad Behril (de h is klankloos en neigt daarom wat naar een g; het is één van de klanken die Arabisch Arabisch laat klinken).