Met een gedeelde taxi (grand taxi) werden we over een weg met heel veel haarspeldbochten naar Marrakech (ca. 450 m) gebracht. Dit keer was het enige instrument op het dashboard dat werkte de klok. Het kostte ruim twee uur om de bijna 100 km te overbruggen. Onderweg moest er gestopt worden, omdat er een vrouw misselijk was geworden van de bochten en de uitlaatgassen die af en toe de auto in waaiden. Een groot deel van de weg volgden we een steeds breder wordende rivier beneden in een dal, die uiteindelijk overging in een langgerekt meer.
Toen we aankwamen in Marrakesh was het mistig en fris, maar na een uurtje brak de zon door en werd het lekker warm, zo’n 25 graden. ’s Nachts koelde het af naar zo’n 5 graden.
We overnachtten in hotel/riad Janat Salam (“vredig paleis“), waar we op een vriendelijke wijze werden ontvangen door een aardige jongeman. De hotels die we eerder zagen, waren of goedkoop en slonzig of duur en karakterloos. Dit hotel zat hier tussenin en bood waar voor het geld.
We dronken een lekker kopje koffie met overheerlijke “cornes de gazelles“, een flinterdun, krokant deeg gevuld met gemalen amandelen, wat suiker en fleur d’orange (sinaasappelbloesem).
We bezochten het bekende plein Djemaa el Fna, wat door massatoerisme wat ons betreft zijn charme volledig verloren heeft. De frequentie van lastiggevallen worden, is letterlijk zo’n één keer per minuut. De enige plaats waar we niet werden lastiggevallen was een steegje gewijd aan de huidige koning Mohammed V. We wandelden in een grote cirkel rond het plein door de medina. Hier en daar zagen we nog wat van het authentieke Marokko in de vorm van oude ambachten, zoals houtsnijden, maar het is vooral een drukke stad, met veel brommers en auto’s geworden. Jongemannen vallen je regelmatig lastig met “the square is there“, in de hoop dat ze je mogen gidsen voor een paar dirham. We maakten er soms een grap van.
Koning Mohammed V - Marrakesh
’s Avonds was het plein iets leuker door de vele lichtjes en de rook van de honderden eetstalletjes. Er was veel Afrikaanse muziek, die een paar minuten stopte voor de oproep van de moskeeën.
We gaan snel weer doorreizen naar een kleiner plaatsje om het massatoerisme te ontvluchten. Op dit moment zitten we in een wat krappe, goed gevulde bus naar Demnate, met rechts zicht op de vele besneeuwde toppen van de imposante hoge Atlasbergen en uitgestrekte olijfboomgaarden.