De trein bracht ons stipt op tijd en comfortabel in ruim een uur van Rabat ville naar Casablanca voyageurs.
Tussen de middag aten we bij het station een Marokkaanse salade (tomaat, komkommer, ui) en een salade niçoise met warme (hier niet vanzelfsprekend) frites en heerlijk klaargemaakte linzen. Frites worden meestal geserveerd met scherpe mosterd en tomatensaus. Hoewel ik netjes thee zonder suiker in het Arabisch bestelde, kregen we helaas “Whiskey Berber” met suiker, hoewel niet met heel veel suiker.
Sinds Rabat hebben we weer een snelle HSDPA-verbinding (3G). Hoewel INWI de kleinste provider is, hebben ze ons nooit in de steek gelaten met een internet-verbinding, behalve dat het in kleine dorpjes soms tergend langzaam was.
INWI
We aten voor de laatste keer nog een paar cornes de gazelle bij een bakje muntthee (dit keer dan wel zonder suiker).
Over het avondeten hoefden we niet lang na te denken. We aten uiteraard weer merlan (wijting) in het beproefde restaurant Amine tegenover Marché central (de centrale markt). Het was zoals verwacht een traktatie!
We overnachtten ook weer in hotel Rialto, omdat dat goed bevallen was. We hadden zelfs nog een betere en ruimere kamer (9) dan de vorige keer.
Het was een mooie reis, maar het is ook fijn om weer naar huis te gaan.