Na een uitstekend ontbijt in Villa Margaretha, met de lekkerste koffie tot nog toe, liepen we op ons gemak naar het treinstation van Tartu. Opvallend is dat ale auto’s stoppen als je maar een voet richting het zebrapad zet. De mevrouw van de kiosk waar we even rondkeken vroeg waar we heengingen en vertelde ons uit eigen beweging dat de trein naar Valga van perron 2 zou vertrekken.
Het mooie stationsgebouw is van Duitse oorsprong (‘Baltische Eisenbahn”, er hangt nog een oude, ingelijste dienstregeling). De vloeren zijn van glad marmer en de deuren en balken van massief eikenhout.
De Elron trein naar de grenssteden Valga (Estland) en Valka (Letland) van 10:22 vertrok zelfs negen minuten te laat. Ruim een uur later kwamen we in Valga aan. De dienstregeling van de trein was onduidelijk (het treinstation is voor twee steden/landen en de dienstregeling in twee verschillende talen) en de website van de Letse trein liet een waarschuwing in het rood zien, die we niet begrepen. Waarschijnlijk waren er werkzaamheden en werd een deel van het traject door een bus gereden.
We liepen langs een grote Maxima-supermarkt naar het centrum van Valga. We kwamen al snel tot de conclusie dat hier niet zoveel te beleven was. We zagen maar één eetgelegenheid, waar iedereen hetzelfde aan het eten was: varkensvlees, groenten een aardappelen. Niet onze smaak en zeker niet de mijne als vegetariër zijnde. We kochten wat dingetjes in een supermarkt en staken te voet de grens maar Letland over (beide landen zijn onderdeel van de EU, dus er was geen controle). Per toeval kwamen we al snel op Valkas autoosta (busstation) terecht (niet in de reisgids). We hadden geluk, want er ging een bus naar Valmiera om twee uur, dus we hoefden maar kort te wachten. Ik kocht nog snel een fles water in een supermarkt (hier in tegenstelling tot Letland geen statiegeld).
De bus naar Valmiera deed er net iets langer dan een uur over. Er was maar één klein stadje onderweg, voor de rest reden we door dennenbossen en langs velden. Op weg naar het busstation aan de andere kant van de rivier passeerden we het centrum van Valmiera en we zagen gelijk dat hier veel meer te beleven was.
In het winkelcentrum regelden we mobiel internet via de provider LMT (10 GB via een LTE-verbinding voor een week voor € 5.69, inclusief SIM-kaartje), zodat we wat makkelijker konden zoeken naar een geschikte slaapplaats. We kozen Unce pension uit, omdat het niet ver van het busstation af was en goed betaalbaar was. Het regelen van het beddengoed kostte even tijd, maar daarna hadden we wel een appartement beneden in een flat met alle nodige voorzieningen tot onze beschikking.
We kregen zelfs een klein, apart bloemetje.
Bij het station zat een goede bakker, die we hier eigenlijk niet zoveel zien.
Vandaag gingen de dingen niet helemaal zoals gepland, zoals wel vaker met onze manier van reizen. Het was mooi zomerweer (zonnig, 27 graden), dus we hadden geen enkele reden om te klagen. Vergeleken bij bijvoorbeeld India en Peru is dit een makkelijke reis voor ons. We hebben de gewoonte om eerst een kamer te bekijken voor we beslissen en betalen. Hier is dat duidelijk minder gebruikelijk en ook minder nodig. Bijna altijd is alles perfect in orde.