Na een heerlijke “rancheros” als ontbijt en een “Andatti” (100% arabica, verbouwd in Mexico) van Oxxo (een keten van winkeltjes die je overal vindt) verlieten we het hotel en liepen we naar het winkelcentrum naast het busstation. Vanwege onze rugzakjes werden we geweigerd. (We wilden onze rugzakjes ook niet afgeven, want we hadden geen dringende noodzaak om te winkelen.) Niet veel later vertrokken we met een “economico” (gewone) bus naar het stadje Guanajuato (2000 meter, ca. 170.000 inwoners, ca. 170 inwoners/km2), dat op de werelderfgoedlijst staat. Eindelijk een bus met goede bagagerekken! Voor het eerst was er een keurig geklede verkoper in de bus, die een heel verhaal over een gezondheidsproduct hield.
Met een grommende stadsbus, meer een ingebouwde vrachtauto, reisden we van het busstation aan de rand van de stad naar het centrum van de stad. We stapten ondergronds uit. Eigenlijk is er maar één doorgaande weg voor auto’s. De ene richting is bovengronds en de andere richting is ondergronds (= goot en tunnels). Het stadje ligt tegen/tussen de twee hellingen van een steil ravijn. Er zijn veel smalle, kronkelige straatjes met kleurrijke, koloniale gebouwen. Overal zijn pleintjes met kerken. De stad is van oorsprong een mijnwerkersstad. De meeste buurten zijn genoemd naar de oorspronkelijke mijnen. 30% van het zilver in de wereld is hier gewonnen.
We bezochten diverse hostals en hotels op zoek naar een overnachtingsplek. De eigenaar van hotel Embajador deed ons een aanbod dat we niet konden weigeren. Voor de prijs van een hostal mochten we in het aangename driesterrenhotel met een mooie, groene patio overnachten. De prijs was minder dan de helft van de prijs op booking.com (dat we alleen maar gebruiken om te kijken waar er hotels zijn).
Met een bus gingen we naar de andere kant van de stad, waar we het Museo de las Momias de Guanajuato bezochten. Er zijn 111 mummies in het museum, waarvan er 59 tentoon worden gesteld. De mensen, meest vrouwen, zijn tussen 1850 en 1950 begraven. Slechts één op de honderd is waarschijnlijk door het droge klimaat en misschien door de mineralen in de grond op natuurlijke wijze gemummificeerd.
We liepen langs de drukke hoofdstraat terug naar de andere kant van de stad, zodat we gelijk een goede indruk van de stad kregen. We bezochten Mercado Hidalgo, een markt in een grote ijzeren hal uit 1910.
We sliepen goed, het water van de douche was lekker warm en de zelfgemaakte Andatti koffie smaakte goed. We aten “tlacoyo” (gebakken maïs en bonenpuree met zachte, brokkelige, witte kaas) buiten bij de markt als ontbijt. Er stonden flacons “gel antibacterial” om de handen te ontsmetten.
We bezochten het Museo Iconográfico del Quijote (Don Quichot), volgens de Lonely Planet maar een halfuurtje waard, volgens ons een paar uur waard. Er is een grote diversiteit aan prachtige werken uit verschillende tijdsperiodes en diverse kunstvormen. Het museum heeft meer dan duizend stukken in bezit, hoewel daar maar een gedeelte van tentoongesteld wordt.
Het was heerlijk halfbewolkt weer, alleen in het begin van de ochtend en later op de avond hadden we een vest nodig.
Mexico is een redelijk modern land met schone straten en redelijk goede wegen. Wij verblijven meestal in het historische centrum van een stad met mooie, oude gebouwen en imposante kerken uit de tijd van de Spaanse overheersing. Aangezien we al veel in Zuid-Amerika hebben gereisd, voelt dit voor ons vertrouwd aan.
Bussen, het voornaamste openbaar vervoer, zijn niet heel goedkoop, maar zijn van goede kwaliteit en rijden frequent. De bus tussen Irapuato en Guanajuato, een traject van ruim een uur, rijdt bijvoorbeeld overdag elke 20 minuten. ’s Ochtends zijn de straten verlaten, want de Mexicanen zijn niet echt vroege vogels.
We kochten een grote “calentador de inmersión” (dompelaar) voor 127 volt / 50 hertz / 2000 watt. De pan die ik bij mij had was te klein, dus gebruiken we een leeg, opengeknipt pak sinaasappelsap, een creatief idee van Hanneke, om water te koken voor havermout, thee en koffie.
Mobiel internet van Movistar blijkt prima te werken. In de steden is er tot nu toe altijd 4G (LTE) dekking met goede snelheden. De meeste toeristen kiezen voor het duurdere Telcel met in theorie een betere dekking. Het nadeel is dat het netwerk van Telcel vooral in de grotere steden vaak overbelast is. Overigens hebben we sinds Mexico-stad alleen maar wat toeristen in Guanajuato gezien.
https://goo.gl/photos/JWLzQ7qNNvwJBphk7
Let op: de foto’s in het onderstaande album zijn luguber!
https://goo.gl/photos/Zbgf9tTE3GUoGudMA
https://goo.gl/photos/2EBB3kwwfJmDxPdU6
Misschien komen we wel later terug dan gepland …