Met een tram en een Sprinter reisden we vroeg in de ochtend in ongeveer 25 minuten van Stayokay Vondelpark naar Schiphol luchthaven, waar we ruim op tijd waren, zodat we alles op ons gemak konden doen. We hadden thuis al ingecheckt en omdat we zonder ruimbagage reisden, hoefden we niet langs de incheckbalie. Na een poos wachten werden we met een bus naar het vliegtuig, een Boeing 737-800, gebracht. Het merendeel van de passagiers was Grieks, want wie gaat er nou in de winter naar Griekenland? Tijdens het instappen werd er brandstof getankt, dus we mochten onze riemen nog niet vastmaken, wat niet erg gebruikelijk is.
De vlucht, op een hoogte van 12 kilometer, duurde maar 2,5 uur (900 km/u). Bij het dalen naar het vliegveld van Thessaloniki (320.000 inwoners) was er boven de Middellandse Zee lichte turbulentie. Niet dat we dat van plan waren, maar we mochten van het vliegveld geen foto’s maken, omdat het ook een militaire functie heeft.
Met een drukke stadsbus en een onverwachte overstap reisden we in ruim een half uur naar het centrum van de stad. Na een lekkere pita falafel haalden we de kaartjes voor het geboekte concert op. We dronken een espresso en een thee in een wat rokerig, maar gezellig koffiehuis en liepen daarna door naar het hoger gelegen hostel Crossroads in ano poli (de oude wijk), dat we vooraf voor twee nachten geboekt hadden. We werden vriendelijk ontvangen. De kamer en badkamer waren prima in orde. ’s Avonds aten we nog wat in een eethuisje en daarna hielden we het voor gezien, want het was een lange dag.
De volgende ochtend stonden we op ons gemak op. De koffie stond zoals was beloofd al klaar. We aten bij een bakker een stukje lager in de oude stad een lekkere spanakopita. We kregen er zelfs ongevraagd een glaasje water bij. Daarna verkenden we te voet de aangename stad. Er zijn vele archeologische resten van muren en gebouwen uit o.a. de Romeinse en Byzantijnse tijd. Het oudste gebouw is Rotunda (Agios Georgios). De temperatuur, 18 graden, was veel hoger dan de 10 graden de dag ervoor. Het ging in de middag helaas wel wat regenen. In de avond en in de nacht regende het flink door, maar het was gelukkig niet koud.
’s Avonds bezochten we een uitvoering van het noordelijke Staatsorkest. Elena Papandreou, een bekende gitariste, speelde een bekend stuk van Roland Dyens met het strijkorkest.
’s Middags aten we een marouli (Griekse) salade met walnotenolie. In een restaurantje met ietwat melancholische, typisch Griekse muziek. ’s Avonds aten we uitgebreider in een uitstekend restaurantje met wat meer opgewekte muziek. We dronken “malamatina”, een retsina.
