Misschien, we hebben geld en kunnen bijna alles kopen wat ons hartje begeert. We hebben een mooi huis, goede gezondheidszorg, goed onderwijs en een goede infrastructuur (voornamelijk voor woon-werkverkeer en transport). Ons leven is goed geregeld, misschien wel te. Het toeval krijgt nauwelijks een kans. We werken een groot deel van ons leven van 9 tot 5 uur. Daarna krijgen we pensioen en kunnen we nog even van wat meer vrijheid genieten, zolang onze gezondheid dat toestaat.
In India zijn de mensen van heel arm tot arm, tot een enkeling heel rijk. De mensen kunnen niet kopen wat hun hartje begeert en leven van dag tot dag. Soms wonen ze in een tent, maar we hebben ook mensen zien gaan slapen onder een paraplu, voortdurend de roetwolken van de langskomende bussen inademend. Gezondheidszorg is er alleen voor degenen die dat kunnen betalen. Hetzelfde geldt voor onderwijs. Jonge kinderen proberen vaak op straat wat te verdienen in plaats van in de schoolbanken te zitten. Een aanzienlijk gedeelte van de bevolking is dan ook ongeletterd. De infrastructuur varieert van heel slechte tot redelijke wegen en wordt gebruikt voor transport met vrachtauto’s en voor het vervoer van mensen die vaak op weg zijn naar een markt om wat te verkopen. Het leven is hier chaotisch, misschien wel te. Het toeval krijgt hier een ruime kans. De mensen leven hier van 10 tot 22 uur, vaak wachtend op de volgende klant. Er is veel ruimte voor sociale contacten en religie, die heel praktisch van aard is: de mensen wensen bij hun favoriete godheid (er zijn er zo’n 330 miljoen!) geld, voorspoed, een goede reis, enz. De gemiddelde leeftijd is hier 60 à 65 jaar. Niemand hoeft zich dus echt druk te maken over een pensioen.