Vanuit Pucará bezochten we met een taxi (zo´n beetje het enige mogelijke vervoermiddel) het arme gehucht La Higuera (50 inwoners; 2070m). Dichtbij werd el Comandante gevangen genomen en geëxecuteerd. Er is slechts één winkeltje en één telefoon in het gehucht. De mensen proberen wat geld te verdienen aan de enkele toerist die hier komt. Er zijn vier alojamientos en een klein museum met foto´s en dergelijke van Ché en zijn kameraden. Een klein vrouwtje met nog maar weinig tanden gaf ons vrijwel onverstaanbaar uitleg. We bezochten ook het schooltje waar een vriendelijke schoolmeester ons ontving. Slechts 11 kinderen uit de wijde omgeving krijgen er les. Op de muren van de huizen bij de kleine plaza staan teksten als “Tú vives por siempre Ché comandante amigo” (Je leeft voor altijd Ché comandant vriend). Op de weg terug krijgen een oudere vrouw en abuela (grootmoeder) een lift en later nog een schooljongen (dat scheelde hem vijf kilometer lopen).
Pucará
Met een taxi reisden we over een mooie bergweg naar het kleine bergdorpje Pucará (2475m). De stroom was uitgevallen, daarom moest de taxi eerst naar de andere kant van het stadje rijden om aan te sluiten bij een lange rij voor het enige andere benzinestation.
In het dorpje zijn slechts één residencial (Montes), drie restaurantjes en zes winkeltjes. De residencial was schoon en ruim. De deur was gemaakt van eucalyptus-hout, zodat de hele kamer daarnaar rook. Veel van de huizen zijn gemaakt van adobe, een groot aantal ongepleisterd. In het dorpje voel je je snel thuis, want de mensen zijn erg vriendelijk.
Het eten is veel eenvoudiger dan in de grotere steden: rijst, aardappel en gedroogd vlees of kip. In de middag dronken we jugo de guineo (banaan en melk uit de blender) bij een vrouwtje met een gehandicapt, maar lief kindje.
De zonsondergang achter de bergen was bijzonder mooi!
Gisteren zijn we met een taxi doorgereisd naar het stadje Vallegrande (16800 inwoners; 2100m). Deze plaats is bekend, omdat hier het stoffelijk overschot van Che Guevara een dag getoond is, nadat hij op 8 oktober 1967 in La Higuera gevangen genomen en geëxecuteerd werd. Het stadje is een heel aangename plaats om te verblijven. Morgen reizen we waarschijnlijk door naar Pucará (2500m) om van daaruit La Higuera te bezoeken.
El Fuerte de Samaipata
Met een minibusje reisden we naar het rustige bergdorpje Samaipata met als doel El Fuerte (het fort) te bezoeken. We hebben twee nachten geslapen in het eenvoudige, maar brandschone Residencial Kim en we aten uitstekend in het gezellige restaurantje El Chakana (de naam van een mysterieuze put nabij het fort). Op de dag van aankomst verkenden we het fotogenieke dorpje en zijn omgeving. De dag erna zijn we naar het unieke fort gelopen (zo´n 10 kilometer en 400 meter hoger). Het fort is eigenlijk een hooggelegen rots van zo´n 200 bij 60 meter, waarin allerlei dierenfiguren en geometrische patronen, stoelen, tafels en nissen zijn uitgehouwen. Het meest markant zijn een slang, een jaguar en een zon. Het dateert van ca. 1500 voor Christus en is pas in 1972 ontdekt. Het heeft vrij waarschijnlijk een religieuze functie gehad. Het kleine museum in de stad was ook erg de moeite waard. Opvallend waren de bolle, voetbalgrote potten met een eenvoudig gezichtje met ogen als koffiebonen op een steeltje bij de hals.
Santa Cruz de la Sierra
Na drie vluchten en 20 uur arriveerden we in Santa Cruz de la Sierra. We overnachtten in Residencial Bolivar. De eenvoudige kamer was redelijk ruim, rechthoekig en koloniaal hoog. Er zaten wat muggen dus we sliepen onder onze provisorisch opgehangen, reeds veelgebruikte tweepersoons klamboe. Het dengue-seizoen is gelukkig voorbij. Er is in de winter (onze zomer) een grote epidemie in de stad geweest. Gezien de mededeling in de residencial maken de mensen zich hier drukker om H1N1 (Mexicaanse griep) dan om dengue.
We aten in een eenvoudig, christelijk, vegetarisch restaurantje. Hanneke at een plato Milanesa (vegetarische schnitzel) en ik een plato Chorrellano (roergebakken groente met iets wat op seitan leek). Er zat salade, koude rijst, heerlijke zelfgemaakte frites en een gebakken ei bij. Het was te veel om allemaal op te eten.
Santa Cruz (1,5 miljoen inwoners; 415m) is overzichtelijk georganiseerd in een vierkant grid en ringen (anillos) en toegankelijk via 27 radialen (spaken). Het centrale plein is groen en vol met bankjes, duiven en mensen. Vanochtend vierde een jonge politieke partij met muziek (drie blaasinstrumenten, een trommel en een drum), dans, het roepen van leuzen en knalvuurwerk zijn derde verjaardag.
We blijven nog een dag in deze stad om aan het tijdsverschil, het klimaat en de mensen te wennen. Morgen reizen we waarschijnlijk naar het hoger gelegen Samaipata (9700 inwoners; 1650m), zodat we alvast aan wat hoogte kunnen wennen.