Met een taxi gingen we van het centrum van Lima naar de terminal van Perú/Soyuz bus. Helaas heeft elke maatschappij in Lima een eigen terminal, dus je moet je keuze voor de juiste maatschappij van tevoren maken (op basis van bestemming en luxe). Het was even spannend of de bus ging vertrekken, vanwege een staking en een wegblokkade tegen de hoge brandstofprijzen, maar na even wachten werd er gelukkig groen licht gegeven. De reis naar het busstation 5 km van Pisco, el Cruce, duurde ca. 3,5 uur. Met een kleine taxi lieten we ons naar het centrum brengen.
Hoewel we een broodje met kaas, koekjes en zoete koffie in de bus hadden gekregen, hadden we honger en daarom gingen we eerst wat eten. De gebakken vis met rijst en witte bonen smaakten goed. De ‘refresco’ was weer een graan/kruidendrankje (cebada), dat deze keer weer heel anders smaakte.
Er is net een vrij zware aardbeving tussen Ica en Arequipa geweest (7 op de schaal van Richter), slechts een paar honderd kilometer zuidelijk van Pisco. Een belangrijk criterium voor onze overnachtingsplek was de hoogte en stevigheid van het gebouw. De meestal hostals zijn echter hoog gebouwd. Gelukkig vonden we Hostal Ballestas, één blok van de plaza de Armas. De ontvangst was vriendelijk. De kamer was heel eenvoudig en goedkoop. De wc/douche was schuin tegenover de kamer. Er was alleen koud water.
In tegenstelling tot Lima is het hier ’s middags zonnig. ’s Ochtends is er mist, net als in Lima. De minimumtempperatuur is ongeveer 15 graden, de maximumtemperatuur ongeveer 21 graden.
Op de plaza de Armas aten we op een bankje een grote plak que-que en maakten we enkele foto’s van de oude kerk die zwaar beschadigd is door een aardbeving. Het duurde niet lang voor we op een nette manier werden aangesproken om een tour te doen naar de Ballestas eilanden en het natuurreservaat van Paracas. Dat kwam goed uit, want dat was onze wens.
’s Ochtends stonden we vroeg op, want we werden om 7 uur bij onze hostal opgehaald. We reden met een grote auto naar Paracas om met de Orca II, een grote speedboot (ca. 40 mensen) naar de Ballestas eilanden te gaan. Al snel kwamen we een groepje speelse dolfijnen tegen. We vervolgden met een snelheid van ca. 45 km/uur de tocht naar de rotsige eilanden (ca. 20 minuten). We zagen heel veel vogels, waaronder aalscholvers, de humboldtgent, een arend en pinguïns en veel luie zeehonden van heel dichtbij. Op sommige plaatsen rook het sterk naar vogelpoep. De rotsen zijn mooi, er zijn veel spleten en doorkijkjes. De zee is hier soms vrij ruw, maar de kapitein zorgde er steeds voor dat we dichtbij de dieren kwamen.
Het is de week van de toeristen, dus we kregen toen we terugkwamen in Paracas gratis Pisco sour en een gratis warme maaltijd. Als toerist hoefden we niet achterin de lange rij aan te sluiten. Voor we vertrokken, was er een dansshow, die voor enige vertraging op het programma zorgde.
Later bezochten we het reservaat van Paracas met een minibusje. Het reservaat omvat een schiereiland, een groot stuk zee en de eilanden. De landschappen en de kustlijn zijn hier bijzonder mooi. Het zand is afwisselend geel, paars en grijs. Het mooist vond ik playa Rojo, waar de zee blauw is, de golven wit zijn, het strand rood is en de rotsen geel zijn. We hadden een pauze bij Lagunilla, een mooie baai vol met vissersbootjes, waar we onze meegebrachte, bruine (!) broodjes met kaas aten. Er zaten veel pelikanen, die niet erg schuw waren. We klommen naar boven en zagen beneden weer een groepje dolfijnen zwemmen.
In Pisco aten we ’s avonds voor de afwisseling pizza. Ze hadden geen olijven voor de vegetarische pizza, dus hadden ze die maar vervangen door ham en salami, lekker handig …
