Ihlara kloof
De afgelopen dagen zijn we door de Ihlara kloof getrokken. We kwamen aan het begin m.b.v. een halve tour. Bij een van de bezienswaardigheden (het oude rotsklooster bij Selime) zijn we uitgestapt en te voet verder gegaan (ondanks het regenachtige weer). De tour deed ook Derinkuya (=diepe bron) aan, een ondergrondse stad van acht verdiepingen diep! Er is een verbinding via een 9 km lange ondergrondse tunnel met de naburige ondergrondse stad Kaymakli. De kloof is gevormd door het riviertje Melendiz en wordt richting Ihlara steeds smaller en dieper. De nacht brachten we voor de zekerheid door onder onze tarpjes, maar we hadden geluk: het bleef droog. Vanwege de regen bleven we een deel van de ochtend in een restaurant/camping bij Belisirma (welke in de KCK van novembeer 2005 blijkt te hebben gestaan). Nu zijn we in een klein stadje met de naam Ürgüp. Daar blijven we tot onze transfer naar het vliegveld van Kayseri a.s. woensdagochtend.
Het avontuur
- Het wonderlijke landschap
- Het geluid en de geur van knisperend kampvuur
- De geur van kruidig, droog gras
- De absolute stilte, hier en daar onderbroken door vrolijk vogelgetsjirp
- Het half verontrustende geritsel in het gras (honden, vossen, puma?)
- Het door maanlicht zilver gekleurde landschap
- De prachtige herfstkleuren van een mooie vallei
- Het harde matje en de bedauwde slaapzak
- De aangenaam warme thee van het kampvuur ‘s-ochtends
- Het niet te evenaren turkse brood dat je hebt zien bakken
- De warme gastvrijheid van de mensen
- De verkwikkende siesta na de middagmaaltijd
- De vlammende ballonnen die je ‘s-ochtends lijken te bespieden (gaan we ook doen)
- Het zweterige hobbelen over oneffen paadjes in de warme middagzon
- Het wachten op de ochtendzon voor het drogen van de spullen
- De koude, rijpe, wilde druiven ‘s-ochtends als we op pad gaan (100% biologisch)
- De aangename warme douche in een eenvoudig hotelletje
- De sappige, zoete watermeloenen
- De fantastische ballontocht en de unieke wilde landing
- De heerlijke linzensoep met vers citroensap (mercimek çorbasi)
- Het ramandanbrood met extra (sesam)zaadjes
- De frisse yoghurt drank (ayran)
- De trommels ‘s-nachts om 3 uur voor de 2e nachtelijke maaltijd (ramandan!)
- Het koude, heldere, gefilterde bronwater
- De voortkabbelende rivier
- De vrolijk ritselende blaadjes van een populier
Göreme
Vandaag zijn we weer terug in het vrij toeristische dorpje Göreme. Een aantal dagen geleden kwamen we daar na een halve dag reizen vanuit Nederland aan. De NS werkten helaas weer eens niet erg mee, waardoor we nog maar net op tijd onze vlucht naar Istanbul haalden (geen fijn begin van de vakantie). Daarna ging het gelukkig veel makkelijker: de nationale vlucht naar Kayseri (Centraal Anatolie) en de van te voren geregelde transfer naar Göreme waren snel achter de rug. ‘s-avonds hebben we na een kleine maaltijd (pide = turkse pizza) geslapen in een comfortabel hotelletje. De volgende dag zijn we met onze rugzakken op begonnen aan een voettocht door het prachtige landschap van Cappadocie. Twee nachten hebben we in de open lucht gekampeerd in één van de prachtig gekleurde valleien (de duiven- en de rozenvallei). Tot nu toe aten we ‘s-middags een warme maaltijd in een nabijgelegen dorpje. ‘s-ochtends en ‘s-avonds aten we dan heerlijk Turks brood, thee en soep van een kampvuur. Gisteren hebben we in een goedkoop hotelletje geslapen om even een lekkere douche te kunnen nemen. Vandaag hebben we ons gemengd tussen de toeristen in het Göreme open lucht museum met zijn mooie rotskerken. In sommige kerkjes zijn de prachtige 12-13de eeuwse frescos heel goed bewaard gebleven (vooral in de donkere kerk). Hier en daar zijn tijdens de beeldenstorm helaas wel de gezichten vernield. We gaan zo wat eten kopen en daarna naar de liefdesvallei om daar de nacht door te brengen.
Cappadocië
Van 11 t/m 18 juni heb ik paard gereden in Cappadocië, midden Turkije (mijn tiende trektocht te paard).
Het landschap van Cappadocië is zonder meer indrukwekkend (zie fotoalbum). Hier kan je meer lezen over de geologische geschiedenis van deze zeer interessante, maar voor Nederlanders nog vrij onbekende, toeristische plaats in Turkije.
De eerste twee dagen werden we veelvuldig gefotografeerd door Akgün Akova die door National Geographic Türkiye gevraagd was om een artikel over dit gebied te schrijven en die ook nog eens een bekende hedendaagse Turkse dichter blijkt te zijn.
De redelijk primitieve tocht was goed verzorgd door de ervaren en ter plaatse (Ortahisar) wonende Franse gids Nicolas Guillo (31).
Ik vind het heerlijk om dag en nacht buiten te zijn en liggend bij een kampvuur en kijkend naar de sterren in slaap te vallen. Alle kleine ongemakken, zoals de warmte, het stof, het felle op de lichte zandwegen reflecterende zonlicht, het zitten op een relatief ongemakkelijke paardenrug en het vrijwel ontbreken van wasmogelijkheden worden dan onbelangrijk.