Kolkata

 2013 Noord-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Kolkata
jan 232013
 

Kolkata (Calcutta) heeft het enorme aantal van ca. 14  miljoen inwoners, maar toch is de drukte in het centrum voor ons draaglijk. Als je goed kijkt, zie je een indringende armoede. Bijvoorbeeld een gezinnetje dat onder een stuk plastic in een hoek op straat leeft of een rickshaw die door een oud mannetje op blote voeten wordt getrokken. Aan de andere kant lopen er ook goed geklede mensen met een mobieltje aan hun oor, hoewel dit een minderheid is.

Fotograferen is moeilijk, want ik weet niet waar ik moet beginnen. Een paar halfblote mannen bij een ouderwetse pomp die zich aan het wassen zijn, een aantal witte koeien die de allerlaatste restjes in een hoop vuilnis zoeken, een man die zich op straat laat scheren, een ongelofelijke wirwar van draden boven de straat, de miniatuur aardewerken wegwerpbekertjes voor de dampende thee of koffie die door twee magere jongetjes in een stalletje worden verkocht, het vervallen gebouw of de krakende houten trap van hotel Pioneer waar we slapen, de stokoude, knarsende tram met een dikke gele verflaag en houten raamkozijntjes, de felbeschilderde bus waar de kentekenplaat onder de open radiator de doorgeroeste bumper bijeenhoudt, twee rijen vrouwelijke bewakers na de poort van de metaaldetector van een wat beter warenhuis, de kokende, geel gekleurde dal (gerecht op basis van linzen) in een grote, platte, metalen schaal boven een vuur met rondom hele rode tomaatjes, afgewisseld met halve gele citroentjes en ga zo maar door.

Op straat rijden veel gele taxi’s en (auto)rickshaws die erg veel toeteren of bellen. Soms galmt het van twee kanten in je oren.

Op het vliegveld ruik je al de rook van de vele houtvuren in de stad. Het vliegveld is slechts ca. 15 kilometer van de stad, toch kost het vanwege de non-stop verkeersopstoppingen een uur om daar (weg) te komen. Op straat ruik je soms de aangename geur van bijvoorbeeld kerrie, maar soms ook vieze, zurige geuren van afval. Hier en daar ligt een dode rat.

India heeft een geheel eigen identiteit, die zich moeilijk laat beschrijven of vergelijken. Het is een land dat mij juist hierdoor erg bevalt. Kolkata is anders dan wat ik mij van onze reis van vier jaar geleden door het zuiden van India herinner.

Het eten is, net als de meeste andere dingen, extreem goedkoop en heel lekker. Als ontbijt kun je bijvoorbeeld paratha (kleine pannekoekjes) met dal eten, met heerlijke thee met melk en kruiden. Tussen de middag zijn er verschillende soorten dal en gekruide groenten, zoals stronkjes bloemkool, met lekkere witte rijst. Voor de niet-vegetariër is er bijvoorbeeld kip of vis.

Het weer is hier nu aangenaam, ’s nachts 15 graden, overdag ruim 25 graden. Heel anders dan de kou en sneeuw die we achterlieten en die voor overvolle, vertraagde treinen op weg naar Schiphol zorgden. We vlogen met Emirates naar Dubai en daarna door naar Kolkata. De luxe van Emirates zullen we vast nog meer waarderen als we over ruim vijf weken weer terugvliegen naar Nederland.

West-Turkije – foto’s

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor West-Turkije – foto’s
jan 182013
 

Nog net voor onze volgende reis een selectie uit de West-Turkije foto’s 🙂

Foto’s

Onze reisroute

jan 152013
 

KolkataSinds we in 2008/2009 Zuid-India bezochten, wilde ik altijd weer terug naar fascinerend India. Daarom gaan we nu een ander deel van India bezoeken, namelijk het weinig bezochte oosten en het wat toeristischere noord-westen. We vliegen via Dubai naar Kolkata (Calcutta), zoals altijd zonder enig plan en met heel weinig bagage. Onze reisverhalen komen zoals gebruikelijk hieronder.

Amsterdam-Dubai 21/1 14:40-00:10+1 EK148 Airbus A380
Dubai-Kolkata 22/1 03:00-08:40 EK570 Airbus A330-200
Kolkata-Dubai 28/2 20:30-00:30+1 EK573 Airbus A330-200
Dubai-Amsterdam 1/3 08:20-12:40 EK147 Airbus A380

Lonely Planet info
Emirates
APNchangeR – India
AirTel SIM-kaart kopen

Terug in Izmir, terug naar huis

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Terug in Izmir, terug naar huis
okt 122012
 

Vanuit Kuşadasi is het wat meer dan een uur naar Izmir met een grote bus. Op de ‘otogar’ (busstation) moesten we even wachten op de gratis pendelbus naar het gunstig gelegen trein- en metrostation Basmane. We sliepen weer in het eenvoudige, maar sfeervolle ‘otel’ Hurriyet, niet ver van het station. De man-op-de-stoel herkende ons nog van drie weken geleden.

We slenterden door de smalle straatjes van de bazaar om kleine souvenirtjes te kopen. We kwamen langs een balama-bouwer (een muziekinstrument beter bekend als saz). Een enthousiaste man speelde enige typische Turkse liedjes. Ik ging naar de kapper, omdat er hier meer tijd voor is en het heel goedkoop is. We dronken nog ‘nar suyu’, gezond granaatappelsap, en ‘çay’ in AgoraVitamin, letterlijk ‘vitamineplein’. Het is een klein winkeltje, waar je fruitsappen en kleine hapjes kunt krijgen en waar we rustig kunnen zitten en gratis gebruik kunnen maken van het internet (Wi-Fi). We kregen zelfs een laptop aangeboden. De vriendelijke mensen zorgen goed voor ons!

Met de trein, waarin de kaartjes gewoon met een pen werden afgekrast, gingen we rechtstreeks naar de luchthaven. Onze vlucht terug was op tijd en de zitplaats beter (ruimer en niet vlakbij de wc’s) dan op de heenweg. Twee treinen brachten ons het laatste stuk naar huis, wat nog een beetje onwennig aanvoelde. Over het weer zal ik het maar niet hebben …

Het is makkelijk om in West-Turkije te reizen. Het vervoer en de hotels of ‘pansiyons’ zijn comfortabel. Het eten is goed en betrouwbaar, hoewel er geen grote variatie is, zeker niet voor vegetariërs. Wie van archeologische vindplaatsen houdt, kan hier zijn hart ophalen, al is het alleen al omdat ze zich vaak op mooie plaatsen bevinden. Het weer is in september nog aan de warme kant, rond de 30 graden. In oktober daalt de temperatuur naar aangenamere waarden, maar de kans op regen (mooie luchten!) neemt ook toe. Voor degenen die ook een reis naar Turkije plannen: wij waren samen ca. 55 euro per dag kwijt. Het meeste geld hebben we besteed aan overnachtingen en aan vervoer. Eten en drinken is relatief goedkoop.

Typisch Turks:

  • Pide, köfte, bōrek, cimit, ayran
  • Theehuisjes waar mannen kaarten
  • Wakker worden van de oproep v/d moskee
  • Internet, thee en koekjes in de intercitybus
  • Çay uit tulpvormige glaasjes met klontjes rietsuiker
  • Het beschermende ‘oog’
  • Dolmuş (kleine busjes voor personenvervoer)
  • Pul biber (grof gemalen gedroogde rode peper)
  • Vriendelijke en behulpzame mensen
  • Ontbijt met ei, tomaat, komkommer en olijven
  • Veel archeologische vindplaatsen
  • Warm klimaat
  • Relatief goedkoop fruit en noten
  • Katoenen kleding met kamfergeur
  • Snelle bediening in restaurantjes
  • Veel hongerige katjes
  • Slippers in hotels

De toeristenval van Kuşadasi

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De toeristenval van Kuşadasi
okt 102012
 

Een comfortabele ‘dolmuş’ reed ons in bijna anderhalf uur naar het handelsstadje Söke, dat niet in de reisgids wordt beschreven. Het laatste deel van de rit ging langs uitgestrekte katoenvelden, waar de oogst in volle gang was. Langs de weg lagen overal dotten katoen.

Na een prima ‘pide’ (verse Turkse pizza) gingen we op zoek naar onderdak. Hoewel er in twee hotels veel sleutels hingen, waren ze ‘vol’. We werden steevast doorgestuurd naar een ongezellig hotel bij de ‘otogar’ (busstation). We voelden ons niet erg welkom, dus reisden we met een ‘dolmuş’ door naar Kuşadasi. Bij particulieren kun je hier goedkoop slapen, maar we kozen voor het ogenschijnlijk schone Hotel Sezgin.

Het was leuk om naar de grote cruiseschepen te kijken, die voor een dagdeel aanmeren en duizenden mensen aan wal laten, die gelijk worden gevangen in de grootste toeristenval, die we tot nog toe hebben gezien. Niettemin is de uitgang van deze val dichtbij: voor de meeste verwende toeristen een reeks onneembare trappen naar boven. Een toeristenval is een plaats waar toeristen veel te hoge prijzen betalen voor vaak niet-authentieke goederen.

Het valt ons op dat er op dit moment veel gebouwd wordt. Zowel huizen als aan wegen. We hebben gehoord dat het meeste op krediet is. Duurzaam zal het niet zijn, want Turkije produceert niet veel, behalve misschien toerisme. De Turkse lira is een munt waarin sommige mensen zijn gevlucht, die niet meer op de euro of dollar vertrouwen.

Het Turks wordt sinds Atatürk geschreven in het Latijnse schrift. Met dit overzicht kun je de meeste Turkse woorden correct uitspreken:

ı = uh (doffe i)
i = ie
ö = eu
u = oe
ü = u
j = zj
ş = sj
c = dj
ç = tj
g = harde g
ğ = verlengt voorgaande klinker
v = w