De moskee van Beyşehir

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De moskee van Beyşehir
okt 052012
 

Toen we met de bus aankwamen in Beyşehir (ca. 2,5 uur van Konya) regende en waaide het. Later hoorden we dat het de eerste regen eerst sinds mei was. We mochten even schuilen in het kantoortje van het benzinestation, ongeveer twee kilometer van de stad. Daarna liepen we naar de rand van het meer en de stad en over een door Duitsers gebouwde dam. De onheilspellende onweerslucht, het blauw-groene meer en de hoge bergen in de verte vormden een fotogeniek tafereel. We kozen voor de ruime kamer van ‘otel’ Haceliler in het centrum van de stad, omdat het ‘pansiyon’ aan het meer ons niet beviel. ’s Ochtends hadden we lauw water, wat ongetwijfeld te wijten was aan het bewolkte weer (het warme water wordt vaak verzorgd door zonneboilers).

Aan het einde van de dag bezochten we de kleurrijke groentenmarkt, waar de waren meestal op een zeil op de grond onder een parasol waren uitgestald. We gingen van parasol naar parasol, omdat het nog wat regende en namen hopelijk mooie foto’s. Een paar straten dichterbij aten we bij een ‘lokanta’ (bepaald soort restaurant) heerlijke kikkererwten en witte bonen met saus en met verrukkelijk vers Turks brood.

De volgende dag bezochten we de door de UNESCO beschermde Eşrefoğlu Camii, een moskee gebouwd door Seyfeddin Süleman tussen 1297 en 1299. Het is een bijzonder Seldjoeks (pre-Ottomaans) gebouw met 42 cederhouten pilaren, die de 480 balken die het platte dak dragen, ondersteunen. De verhoging voor het vrijdaggebed is gemaakt van walnoothout. De ‘mihrab’, welke de richting naar Mekka aangeeft, is van karakteristiek, turkoois keramiek. Bovenin zijn 35 vensters die een zacht licht naar binnen laten. Vroeger zat in het dak een gat (nu zijn er ramen) waar sneeuw doorheen viel. De sneeuw werd opgevangen in een grote, vierkante put onder het gat. Blijkbaar was dit nodig voor voldoende vochtigheid in de zomer om het hout goed te houden.

Langs het meer liepen we terug naar het centrum, waar we een uitgebreide lunch aten.

Pelgrimsstad Konya

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Pelgrimsstad Konya
okt 032012
 

Konya is een grote pelgrimsstad, ongeveer drie uur met de bus vanaf Afyon. Onderweg was er even een hevige regenbui. We hebben voor het eerst bewolking, wat de temperatuur wat aangenamer maakt (ca. 25 graden).

In Konya werd het Soefisme gesticht door Celaleddin Rumi, ofwel Mevlâna (“onze meester”), ook bekend als de sekte van de dansende derwisjen. Ook hier is de ‘otogar’ (busstation) weer ver van het centrum van de stad (15 km), maar wel heel gemakkelijk bereikbaar met de tram.

Aan het einde van de dag bezochten we het Alâddin Parki op een grote heuvel middenin de stad, waar de tram omheen rijdt. Bovenop is een oude Seldjoekse moskee.

Na een goede nachtrust in het heel schone ‘otel’ Ulusan kochten we ‘börek peynirli’ (bladerdeeg met kaas), dat we opaten bij een traditioneel theehuis even verderop. Het water van de thee wordt nog met behulp van een houtvuurtje opgewarmd. Omliggende restaurants kunnen met een intercom thee bestellen. De vriendelijke eigenaar wilde graag dat we foto’s maakten en uiteindelijk kregen we de thee gratis. Hier is nog niet het harde kapitalisme dat zich in Westerse landen heeft verspreid. Als we al teveel moeten betalen, is dat altijd een bescheiden hoeveelheid.

We verlieten onze hotelkamer, maar lieten onze rugzakjes achter in de opslagplaats van het hotel, zoals we wel vaker doen. Daarna bezochten we het Mevlâna-museum. Het terrein en de gebouwen zijn goed onderhouden. In de nissen op de binnenplaats zijn diverse voorwerpen tentoongesteld, zoals kleding, (les)boeken en andere religieuze curiosa. Binnen is het mausoleum van Mevlâna. Naast de toeristen die met een toerbus komen, zijn er ook gelovigen, die soms emotioneel staan te bidden bij het graf van ‘de meester’. De sfeer was heel open.

De poging van Atatürk om Turkije meer Westers georiënteerd te maken, is aardig gelukt. Voor mijn gevoel ligt het westen van Turkije zo ongeveer half tussen de westerse en oosterse wereld in. Turkije is een vrij liberaal land, waar vrouwen in de steden zonder hoofddoek en met blote armen zich zonder problemen in het openbaar kunnen bewegen. Evengoed zijn er ook vrouwen die zich veel traditioneler met een hoofddoek en jurk kleden. Hoewel daar geen conclusie uit getrokken kan worden, zijn er zelfs tijdens de gebedstijd weinig mensen in de vele, prominent aanwezige moskees, die vijfmaal per dag hun oproep laten horen (die een uur voor zonsopgang maakt ons vaak wakker, vooral als de moskee erg dicht bij het hotel blijkt te zijn).

Afyonkarahisar

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Afyonkarahisar
okt 012012
 

Wederom een comfortabele bus met purser bracht ons in ca. twee uur naar Afyonkarahisar (kortweg Afyon). Lastig was dat we vijf kilometer buiten de stad op een afgelegen busstation werden afgezet. Gelukkig was er een stadsbus die ons voor een ‘lira’ in zo’n 20 minuten naar het ‘merkez’ (centrum) bracht.

Na een late lunch gingen we na enige omzwervingen terug naar het goedkope, maar redelijk hotel Lale. Er zijn niet veel andere hotels in deze weinig bezochte stad. De meesten waren ‘vol’. Ook al kies je niet voor een hotel, de mensen blijven hier altijd vriendelijk. We liepen door de kleine straatjes en de bazaar van de oude stad, waar we af en toe een mooi zicht hadden op het ‘kale’ (fort) op de enorme, steile rots die de stad domineert. Behalve de kinderen die ‘money, money, money’ roepen, is het rustige, oude deel met zijn vele authentieke huisjes zeker de moeite waard.

De volgende dag verhuisden we naar het veel betere ‘otel’ Soydan een stukje verderop. De kamer is niet heel groot, maar wel van alle gemakken voorzien, tot en met wegwerpslippers. Vanuit het raam van de kamer of vanaf het balkon kunnen we de rots met bovenop het fort goed zien. De trotse, behulpzame eigenaar van het hotel heeft zijn geld verdiend in Duitsland en daarna het hotel laten bouwen naar zijn eigen smaak.

’s Middags, na de ergste warmte, beklom ik de grote rots, eerst door steile straatjes en daarna over ongelijke trappen (700 treden). Onderweg kom je langs boompjes waarin slierten plastic zijn geknoopt door mensen die een wens hebben. Vanaf de rots (220 meter), waar een grote Turkse vlag staat, kun je de hele stad zien, inclusief ‘ons’ hotel.

Burdur museum

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Burdur museum
sep 292012
 

Na een gezellig ontbijt met Jim en Karl, bezochten we het museum in Burdur. Daar zijn allerlei interessante voorwerpen verzameld van een aantal belangrijke archeologische vindplaatsen in de omgeving, waaronder Sagalassos. Het leukst vond ik een aantal kleine beeldjes, waaronder een donker, miniatuurbeeldje van een krijger met een helmpje.

Na het bezoek aan het museum namen we afscheid van Jim en Karl. We zullen ze missen. Ik hoop dat ze verder een mooie reis hebben!

Na een lunch met ‘pide’ (Turkse pizza) zochten we een hotel. Het werd het uitstekende, goed gelegen ‘otel’ Özeren, waar we in een mooie, ruime kamer, voorzien van alle gemakken, op de vijfde verdieping sliepen. Het was heel betaalbaar en een uitstekend ontbijt was inbegrepen. Het gebruikelijke Turkse ontbijt is wit brood, ei, kaas, zwarte olijven, tomaat, komkommer en jam en/of honing, uiteraard met çay (Turkse thee).

In het algemeen is Turkije een ontwikkeld land, met bijbehorende prijzen, hoewel die nog een stuk lager liggen dan in Europa. De kwaliteit van de hotels, het eten en het vervoer is prima. De mensen zijn vriendelijk en behulpzaam.

Opmerkelijk zijn de hervormingen die Atatürk (“vader van de Turken”) in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw heeft doorgevoerd. Invoering van de Gregoriaanse kalender, een op het Europese gelijkend rechtssysteem, inclusief (stem)rechten voor vrouwen, het Latijnse schrift, een geheel nieuwe taal, achternamen, etc. Dit maakt Turkije voor een groot deel wat het nu is. Niettemin was Atatürk een hardhandige dictator en het probleem met de miljoenen Koerden is nog steeds niet opgelost.

Natuurlijk Sagalassos

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Natuurlijk Sagalassos
sep 282012
 

Tijdens het ontbijt raakten we aan de praat met twee Amerikanen, Karl en Jim. Het zijn aardige, ontwikkelde mensen, nog erg kwiek en avontuurlijk voor hun leeftijd (rond de 70). Ze boden ons een lift aan naar het stadje aan de rand van het meer (ca. 15 min lopen). Ik vroeg of we verder mee konden rijden en dat was geen enkel probleem. Ik denk dat ze wel blij waren met wat gezelschap en ook met mijn GPS die ook in Turkije gemakkelijk de weg vindt. We kochten snel wat brood en fruit voor een picknick en reden naar Sagalassos (ca. een uur). Eerst kwamen we in het stadje, waar we onderdak probeerden te regelen, maar we vonden helaas niets geschikts. We vervolgden de weg naar de gelijknamige archeologische vindplaats een stuk hogerop, waar nauwelijks toeristen komen. We aten eerst onze lunch op een picknick-bank.

De gehele middag besteedden we aan het ontdekken van de tot de verbeelding sprekende Romeinse nederzetting van rond het begin van onze jaartelling. Een paar delen zijn lelijk gerestaureerd, maar veel is nog in zijn natuurlijke, vervallen staat. Vooral het Romeinse theater, waar een deel van de stenen banken schots en scheef door elkaar ligt, en de ingestorte, half begroeide tempel een stuk lager waren zeer de moeite waard, net zoals het uitzicht. Tussenin ligt een koele bron die nog steeds stroomt,  waarvan het water vroeger steeds naar lager gelegen delen werd geleid. Het deel bij het plein met aan de zijkant een Nymphaea (bronnenhuis) is, behalve de felle witte beelden, mooi gerestaureerd i.s.m. de Katholieke Universiteit van Leuven.

Karl en Jim waren moe en daarom aten we met zijn tweeën een geweldige Turkse maaltijd bij een restaurant een stukje verderop. We konden kiezen uit diverse overheerlijke ‘mezes’ (hapjes), die als voorbeeld werden getoond op een heel groot dienblad met schoteltjes. Dat is nog eens een echte menukaart!

We sliepen heerlijk in het redelijk comfortabele Çendik motel aan de weg tussen Burdur en Antalya met een fraai uitzicht op het Burdur Gölü (meer).