Toen we opstonden regende het licht, maar het was niet koud. We genoten van een lekker ontbijt om de hoek, ditmaal niet met vruchtensap maar met stukjes vruchten (naar keuze papaya of meloen, geserveerd met een half limoentje). De “café con leche” (koffie met melk) was meer melk dan koffie. De melk was wel vers gekookt, inclusief vel voor de liefhebbers. 😉
We liepen naar het busstation van Tula en kochten een ticket naar Santiago de Querétaro van de busmaatschappij Primera Plus (de naam zegt iets over de luxe). De bus reed ons in ongeveer 2,5 uur over highway 57 naar het enorme busstation van Querétaro. Op de andere weghelft, richting Mexico-stad, stond een zeer lange file. We betaalden voor een taxi naar het centrum aan een loket en sloten aan in de rij voor de taxistandplaats. We waren snel aan de beurt, want er waren nog maar twee mensen nodig om een taxi naar het centrum te vullen. Het is een efficiënt en betaalbaar systeem.
Het historische centrum van Querétaro is mooi en we waren er graag gebleven, maar omdat er twee festivals waren, konden we geen betaalbare overnachtingsplek vinden, alles was “lleno” (vol, gevuld). We lunchten in een leuk restaurantje gewijd aan de Beatles. De jonge bediende sprak goed Engels, hetgeen hier niet zo vaak voorkomt. Misschien heeft het te maken met de liefde voor de Beatles.
We zochten nog even door naar een hotel, maar gaven het uiteindelijk op. Met stadsbus 36 gingen we terug naar het busstation. Er was een file van bussen en taxi’s die het stationgebied in wilden. We kochten kaartjes voor de “ordinario” (gewone bus, vrij zitten, geen stopcontact, geen Wi-Fi, geen drankje, geen extra beenruimte, maar wel veel goedkoper) naar Celaya, die ons over highway 45 in ongeveer drie kwartier naar de stad bracht.
We vonden snel een goede overnachtingsplek in hotel Casa Blanca tegenover de textielmarkt. We liepen wat rond in het centrum van Celaya (1767 m, 415.000 inwoners). Het bruist hier van het leven zonder dat het storend is. Veel restaurantjes waren er niet, tenzij je pizza wilde eten, hetgeen we uiteindelijk maar gedaan hebben. We bestelden een vegetarische “familiar” en dat moet je hier letterlijk nemen, want je kunt er inderdaad een kleine familie mee voeden. De pizza, met wat bonenpuree, was lekker en niet zoals zo vaak bij ons te zout.
We sliepen heerlijk in een kingsize bed, met twee onderlakens, omdat één laken te klein was. De ruime douche was schoon en lekker warm. In het algemeen is het sanitair hier redelijk in orde.
We bezochten “La bola del aqua” (bol van het water), een unieke, glimmende, bolvormige watertoren gebouwd door Duitsers aan het begin van de 20ste eeuw en nog steeds in bedrijf. We aten heerlijke quesadillas als ontbijt (Hanneke bestelde nog een tweede) en we dronken een bakje koffie dat we kochten in een apotheek.
Er was een parada van lokale (sport)clubs en verenigingen, waar we een poosje naar keken. Het was heerlijk weer, lekker zonnig met wind.
Tegen de middag kochten we nog een beker “cappuccino canela” (kaneel) van het hier bekende merk Andatti bij een supermarkt. Bijna alle supermarkten verkopen hier koffie, zowel uit een machine als gezet in een pot. Je kunt zelf inschenken en daarna afrekenen bij de kassa. Het is hier drie dagen “buon fin”, letterlijk goed einde (van de maand) uitverkoop, dus we kregen twee koffie voor de prijs van één. Cappuccino met kaneel is een prima combinatie.
Celaya is bekend om zijn Cejeta, een siroop gemaakt van gekaramelliseerde geitenmelk.
Zowel in Querétaro als Celaya was de temperatuur aangenaam, was het halfbewolkt en was de windkracht 3-5.
https://goo.gl/photos/6NtwcYqj61WY6FRK7
https://goo.gl/photos/qFyZMYzZiFkwEDNj9