Na een uitgebreid ontbijt gingen we met de trein van 8.19 terug naar Thessaloniki. Ik had een directe trein uitgezocht, maar we moesten toch in Paleofarsalos, nee Larissa, overstappen. De conducteur zei dat in ieder geval netjes bij het controleren van de kaartjes en veranderde dat later toen hij weer langskwam. De trein verder naar Thessaloniki stond een stukje verderop aan hetzelfde platform netjes te wachten. Het landschap zag er in de vroege ochtendzon met wat nevel mooi uit. We reisden nog één keer langs (beter niet over) de besneeuwde Olympus.
In sommige treinen is er in de wagons geen GPS ontvangst, dan kijk ik af en toe bij de deuren waar we zijn, zodat we weten wanneer we moeten uitstappen, want de omroepen zijn, ook door de Griekse taal, slecht te verstaan. De mobiele ontvangst tussen de steden is beperkt en als het werkt, werkt het meestal maar langzaam door een instabiele EDGE- of zelfs een ouderwetse GPRS-verbinding. In de kleinere steden is er meestal een snellere HSDPA-verbinding en in de grotere steden en heel snelle LTE-verbinding.
Na aankomst liepen we richting het centrum van Thessaloniki. We aten in het uitstekende restaurant Tsarouchas, waar we de volgende middag nog een keer aten, omdat het goed bevallen was en we toch in de buurt waren.
We hadden geen zin om in het drukke centrum te slapen, dus besloten we terug te gaan naar het in de Ano Poli (oude stad) gelegen, rustige hostel Crossroad, dat twee gedeelde kamers voor vier personen heeft (orient en balkan) en één privé kamer voor twee of drie personen (mediterranean). We hadden niet gereserveerd. We hadden geluk, want we troffen één van de beheerders toen hij net weg wilde gaan. We hadden het schone en ruime hostel twee dagen voor onszelf, want veel vluchten van low cost luchtvaartmaatschappijen, zoals Ryanair, waren omgeboekt naar Athene vanwege werkzaamheden op de luchthaven. Vanuit de kamer keken we over een stuk van de stad en de zee.
We zwierven op ons gemak door de stad en kwamen o.a. langs Rotunda, de boog van Galerius, het Romeinse forum, Agios Sofia, Agios Dimitrios en de witte toren. Het was heerlijk weer, zonnig en zelfs 17 graden. We hebben deze reis tegen de verwachting in sowieso erg veel geluk gehad met het uitzonderlijke goede weer.
Overal kun je snacks en koffie krijgen die van uitstekende kwaliteit zijn. Bij de koffie en bij de maaltijd krijg je bijna altijd water. Soms een glas kraanwater (dat hier goed drinkbaar is, soms met een beetje chloorsmaak), soms een flesje, soms kun je kiezen. Koffie is een belangrijk onderdeel van het sociale leven, gezien de vele terrasjes waar je uitsluitend wat kunt drinken. Opvallend is dat er wat traditionelere cafés zijn die vrijwel uitsluitend door oudere mannen worden bezocht, soms allen naar boven starend naar een voetbalwedstrijd op een groot televisiescherm, maar ook moderne, hippere tentjes voor jongere mensen. De deuren van toiletten kunnen vaak niet op slot. De regel is dan als de deur dicht is dat het toilet bezet is.
Wij kennen in Nederland een pizzakoerier, de Grieken een coffee cab.
Op straat kun je ’s avonds gepofte kastanjes en andere lekkernijen kopen.
De laatste avond aten we lekkere hapjes in restaurant Igglis dat werd aanbevolen door de beheerder van het hostel. We kregen een raki als welkomstdrankje en ook een klein, lekker nagerechtje: een plakje gezoete griesmeel en Griekse yoghurt met citroen. Er werd traditionele Griekse muziek gedraaid.
De laatste ochtend bekeken we de stadsmuren en het kasteel annex gevangenis in het hogere deel van de stad, dat werd gerestaureerd. Er was een mooi uitzicht op de stad en de zee. Het was warm weer, warm genoeg voor alleen een truitje, zeker bij het omhoog gaan.
Thessaloniki is een prettige, veilige en overzichtelijke stad en naar mijn idee een betere plaats om een reis door Griekenland te beginnen dan het drukkere en meer vervuilde Athene. Er zijn relatief weinig zwervers en vluchtelingen, hoewel we bij de bushalte voor de bus naar het vliegveld een paar keer lastig werden gevallen.
Er is veel graffiti, soms mooi, soms lelijk. Veel oude dingen, zoals kapotte auto’s en afgedankte treinen en zelfs afgedankte vliegtuigen, laten de Grieken gewoon staan, vooral in wat landelijkere gebieden. Griekenland is redelijk modern geworden, hoewel er bijvoorbeeld nog steeds telefooncellen en -kaarten zijn. De huizen en flats zijn meestal in redelijk goede staat, hoewel hier en daar onderhoud geen kwaad zou kunnen en er hier en daar vervallen huizen staan, soms midden in de stad.
Toen we met de bus naar het vliegveld wilden gaan, was er een staking en demonstraties. Gelukkig hoefden we niet lang op de onregelmatig rijdende bus 78 naar het vliegveld te wachten, die wel aardig vol was, maar dan wel weer gratis was vanwege de stakingen. Het vliegtuig was 20 minuten vertraagd, door een laat vertrek van de heenvlucht van Schiphol naar “Makedonia” luchthaven, waarschijnlijk vanwege de nasleep van de problemen door het Nederlandse winterse weer. Wij wachtten buiten op een bankje in de zon met 18 graden (!) geduldig tot het tijd was. Na het passeren van de douane dronken we nog een bekertje koffie, die zelfs op de luchthaven niet meer kost dan elders. Heel sympathiek. Het instappen was wat chaotisch. De ruimte voor handbagage was beperkt, terwijl sommige mensen veel te veel handbagage meenamen. Gek genoeg wordt daar weinig van gezegd, waarschijnlijk om gezeur te voorkomen. We vlogen in een Boeing 737-800 in ongeveer drie uur op 11,5 km hoogte terug naar Schiphol.
We liepen elke dag zo’n 10.000-20.000 stappen (ca. 7,5-15 kilometer).
