mrt 122007
 

De weg naar Puerto Colombia was spectaculair, veel scherpe bochten en vaak ook heel smal. De bussen waren uitgerust met grote toeters om elkaar en het andere verkeer te waarschuwen bij smalle stukken en bochten. Helaas was de muziek (meestal het sexueel getinte Reggaeton) op de heenweg, zoals wel vaker, veel te luid.

In de posada hebben we zoals meestal de klamboe gebruikt om rustig te kunnen slapen. Het vliegertouw om de klamboe op te hangen, hebben we ook gebruikt om de was op te hangen. In het dorpje hebben we twee keer een eenvoudige maaltijd met gebakken vis (pargo) gegeten (wat anders aan de kust?).

De volgende ochtend zijn we vroeg opgestaan (om 6 uur) om te gaan zwemmen bij het oostelijke strand (overdag in het weekend is het heel druk en ook warm). Dat was heel leuk! De branding was heel sterk (we moesten goed op de zwembroek en bikini letten!). Het vroege ochtendlicht van de zonsopgang met op de achtergrond nevelige bergen en het oerwoud was schitterend!

Na een douche zijn we teruggegaan naar Maracay. De bus moest tot grote ergernis van de mensen voor vertrek nog gerepareerd worden (er moest een V-snaar vervangen worden). Onderweg kreeg de bus ook nog een lekke band. Gelukkig was er sneller dan verwacht een vervangende bus voor het laatste stuk naar de stad.

Vandaag gaan we naar Barquisimeto en daar vandaan waarschijnlijk naar Chivacoa, een stadje dichtbij Cerro de María Lionzo. Hier vinden de rituelen van de enigszins geheimzinnige sekte van María Lionza plaats.

Voor wie denkt dat de straten hier vol zijn van Miss Universes, die heeft het mis. Gordo (dik) in Michelin stijl is hier de norm. De venezolanen eten drie keer per dag warm en vooral vet.