Marcel

Het klooster van Tioumliline

2008 Marokko, Reizen Reacties uitgeschakeld

mrt 062015

De jonge taxichauffeur in een lege taxi die ons naar het busstation bracht grapte dat hij “bezet” was, toen Hanneke vroeg of hij bezet was. Het kantoor voor de tickets voor de bus naar Meknes via Azrou (ca. 2,5 uur) was een grote lege ruimte met daarin alleen een klein tafeltje en een stoel. De verkoper was heel behulpzaam, hij riep zelfs iemand om ons naar de bus te brengen. De bus was schoon en comfortabel, net als de meeste bussen vandaag de dag, hetgeen een grote tegenstelling is met 10 jaar geleden. De reis ging over een mooie hoogvlakte op zo’n 1800-2000 meter hoog, met hier daar nog grote plekken sneeuw. Aan het einde daalden we af door een cederbos, waar ook de grond nog bedekt was met plekken sneeuw.

Voor andere reizigers: het busstation van Midelt is verplaatst naar de rand van de stad en het is noodzakelijk om een taxi (7 Dh) te nemen, want het is te ver om te lopen. Het is ook mogelijk om bij het benzinestation bij de rotonde op een bus te wachten, met als risico dat de bussen vol zijn en/of op een slechte zitplaats.

Azrou (ca. 1250 m, ca. 200.000 inwoners) betekent in één van de Berbertalen (er zijn volgens zeggen zeven dialecten) “rots“, die zichtbaar is vanuit een parkje bij een moskee aan de rand van de stad. We sliepen in het eenvoudige, maar mooi gedecoreerde hotel Salam (“vrede“), waar we wat reisverhalen met een Italiaanse jongen en een Colombiaans meisje uitwisselden. Zij wandelden langs de wegen en sliepen in een tent. Toevallig zagen we eergisteren een reportage over Colombia en we weten nu dat het veilig is om daar als toerist te reizen als we een paar gebieden mijden.

Later in de middag, na het heetste moment van de dag, klommen we langs een klein riviertje met diverse watervalletjes door een bos omhoog naar het verlaten klooster van Tioumliline. Het klooster had een vriendelijke sfeer, een gedeelte wordt gerenoveerd, wellicht als hotel, maar de weg ernaartoe was het meest interessant.

Monastère de Tioumliline

Voor andere reizigers: volg het pad aan de rechterkant (westkant) van de begraafplaats net buiten Azrou en blijf op de rechteroever van het riviertje en steek pas bovenop over. Het is mogelijk om aan de andere kant van de berg over paadjes van schaapsherders terug af te dalen. Volg de regionale weg een stukje naar beneden en daarna een pad links het land in, net voorbij een boerderij, en blijf links aanhouden, zonder het bos in te gaan.

Azrou heeft een wat verborgen, leuk oud gedeelte, inclusief een sloppenwijkje.

Garenwinkel, Azrou

Onze volgende bestemming is Fez, omdat we gehoord hebben dat het toeristische gebeuren wel meevalt. We kunnen ons nog herinneren dat we ooit in een brak hotel met halve lakens nabij bab Boujeloud geslapen hebben.

In het Midelt van de Atlas

2015 Marokko, Reizen Reacties uitgeschakeld

mrt 052015

Bij een eenvoudig cafeetje van een vriendelijke, oude man wachtten we ruim twee uur totdat er voldoende mensen waren voor een gedeelde taxi, nummer 7 van de ca. 10 taxi’s van het dorp. We zagen de soek drukker en drukker worden en er kwamen regelmatig ezeltjes met goederen voorbij. Hanneke zat naast een oudere, gezette vrouw met een mooie (Toeareg?) tatoeage op haar kin. We daalden eerst af om daarna met 100 km/u over de N8 naar Beni Mellal te rijden, waar we om twaalf uur arriveerden.

In Beni Mellal (ca. 500 m) at Hanneke een kwart kip met frites en ik een broodje frites. We bestelden met een paar Arabische woordjes en handen en voeten, want de mensen spraken geen Frans. We kochten tickets voor de bus van 15:00 naar Midelt en dronken thee en koffie in één van de vele cafeetjes bij het busstation. Ruim een half uur van tevoren gingen we naar het busstation, omdat we wisten dat het vrij zitten was. Niet alleen om reisziekte te voorkomen, maar ook voor het uitzicht is het beter om voorin de bus te zitten. De aardige man, die ons de kaartjes verkocht, zag ons en bracht ons gelijk naar de juiste bus.

De busreis naar Midelt (ca. 1500 m) was vrij lang (4,5 uur) en vooral aan het begin onprettig, omdat het heel warm was in de bus, waarschijnlijk omdat de radiator voortdurend aanstond. Tegen de avond werd het beter, ook omdat er mensen uitstapten en we beiden een eigen bank hadden, zodat we onze rugzakjes naast ons konden zetten. Het grootste deel van de reis ging over een vlakte. Het laatste deel van de reis ging over een hoogvlakte op ca. 1800 meter met een prachtig uitzicht op het besneeuwde massief van het midden-Atlasgebergte, vooral tijdens zonsondergang. Op deze hoogte lag er nog sneeuw op schaduwrijke plekken.

Omdat we geen zin hadden in een tagine, kochten we broodbeleg in een supermarkt en vers brood in een klein winkeltje aan de overkant van het plein.

Het kostte enige moeite om een hotel zonder verflucht en met enige charme te vinden (maar niet teveel, zoals met oude muffe kamers en doorgezakte bedden). Uiteindelijk vonden we hotel Ennassim net voorbij een kleine groentemarkt richting de rivier, wat buiten het centrum van het stadje. De kamer was schoon, ruim, verwarmd en volledig ingericht, zelfs badslippers ontbraken niet. Dit is vrij ongebruikelijk in Marokko, want de meeste kamers zijn nogal spartaans ingericht, vaak zelfs zonder enige muurbekleding. Warm water was er in overvloed, wat je kunt verwachten van een familie die ook een deur verder een hamam heeft. Het hotel is van een Berberfamilie die geen Frans spreekt. Het duurde lang voordat we onze paspoorten terugkregen, dus ben ik bij de receptie, hun woonkamer, langs gegaan. Het bleek dat ze moeite hadden met het begrijpen van onze paspoorten en ons Latijnse schrift. Er stond bijvoorbeeld bij geboorteplaats EUROPESE UNIE (wat eigenlijk niet eens fout is). Ze waren blij dat ik de formulieren invulde, iets wat ik overigens vaker doe, gewoon omdat dat veel sneller gaat, omdat ik al onze gegevens uit mijn hoofd weet.

We hadden een goede nacht slaap en de volgende dag waardeerden we het stadje meer dan toen we in het donker hongerig en moe aankwamen.

Aan het einde van de ochtend regelden we voor de middag een taxi heen en weer naar het in 1986 verlaten mijnstadje el Ahouli (toonloze “h”). Nadat we een vers stokbrood hadden gegeten en een bakje thee hadden gedronken, reed de chauffeur ons in ca. 1 uur over een weggetje waar af en toe een stuk asfalt ontbrak omdat een rivier het weggespoeld had naar het mijnstadje. Op verzoek stopte hij om ons foto’s te laten maken, o.a. bij een mooi uitzicht over een rivier/kloof en bij een brug van dikke balken hout, die we net gepasseerd waren. Hier en daar zijn mensen nog steeds bezig met delven van lood en diverse mineralen, zij het op bescheiden schaal. Er zijn nog resten van een oude spoorlijn en spoorbruggen, die nu als loopbruggen over de rivier functioneren. De fabriek en huizen zijn na drie decennia behoorlijk vervallen. Het zag ernaar uit dat het eens een grootse operatie was. Er was zelfs een zwembad voor de mijnwerkers. Ik beklom een trap van 660 treden naar een verlaten dorpje hogerop, met mooie uitzichten naar beneden. De chauffeur van onze taxi was zelf ook mijnwerker. Aan het eind liet hij zijn half ingegraven, stenen hutje, zowel tegen de kou als de warmte, en zijn mijntje, een rond gat van 6 meter diep en een aantal meters lange gangen in diverse richtingen, nabij het dorpje Mibladen zien. Vroeger gebruikten ze hamers en beitels, maar die zijn nu vervangen door een Hilti. We kregen van hem twee mooie stukjes vanadinite op baryte. Het mijnstadje was absoluut een bezoek waard!

El Ahouli

Zou Hanneke een keer een tagine met kamelenvlees gegeten hebben? 😉

Slager, Midelt

Misschien met Knorr saus?

Knorr, Midelt

Onze volgende overnachting is gepland in Azrou, op weg naar Fez.

De watervallen van Ouzoud

2015 Marokko, Reizen Reacties uitgeschakeld

mrt 032015

Voor de verandering reisden we in minder dan drie kwartier met een minibus van Azilal naar Ouzoud (ca. 820 m), via een afslag een stukje terug op de weg naar Azilal. Minibusjes worden gebruikt als er minder reizigers op een route zijn, wat aangeeft dat de bestemming een kleiner/minder belangrijk plaatsje is, in dit geval een dorpje. Wanneer vertrekt het busje? In Sha Allah, oftewel wanneer het busje vol is. Op het kleine, stoffige busstation van Azilal werden we geholpen door een vriendelijk man, die wat Engels sprak, hetgeen hier vrij zeldzaam is, maar minder zeldzaam dan vroeger, omdat de koning opdracht aan zijn onderdanen heeft gegeven om Engels te leren. Onderweg werdt nog een aantal mensen opgepikt, die op een plastic krukje in het middenpad konden zitten.

Na het uitstappen in Ouzoud werden we aangesproken door een man, maar zijn bedoeling was niet om ons belangeloos te helpen, hetgeen helaas vaker het geval is, vooral als de persoon in kwestie een beetje Engels spreekt. Hotel de France was volgens hem gesloten, maar dat was natuurlijk helemaal niet het geval. Het plaatsje Ouzoud is heel overzichtelijk en het hotel stond goed aangegeven op roestige borden, dus we hadden het hotel zo gevonden. Na een korte onderhandeling met een vriendelijke man mochten we voor de helft van de gebruikelijke prijs slapen in een prettige, mooi gedecoreerde kamer met een eigen douche met heerlijk warm water, dat op verzoek werd aangezet. Door het open raam kwam het vrolijke geluid van fluitende vogels en het zachte geruis van de waterval.

Voor het middageten moesten we even zoeken. Er waren restaurantjes die toeristische prijzen rekenden, meestal makkelijk te herkennen aan de plakkerige manier waarop we benaderd werden, maar er waren er ook die realistischer waren. Even een praatje maken, maakte een groot verschil. We regelden een vegetarische maaltijd met o.a. versgebakken frites, een omelet Marokkaanse stijl en een tagine met courgette.

Via een betegeld pad en diverse bochten en trappen bezochten we de watervallen. Er zijn veel restaurantjes en souvenirwinkeltjes langs het pad, maar gelukkige zijn de verkopers niet erg lastig. We daalden af naar de voet van de waterval en maakten onderweg diverse mooie foto’s. Af en toe waaiden de spetters van de waterval naar ons toe, wat lekker verfrissend was Bij het hoogste uitkijkpunt waren er Barbarijse aapjes, die graag een koekje kregen. Na de klim terug omhoog liepen we bovenop nog over een pad in aanbouw met uitzicht op de waterval vanaf de andere zijde, maar helaas ook op een groot, hoger gelegen hotel in aanbouw. Ik ben bang dat meer toerisme de sfeer hier niet ten goede gaat komen, hoewel de Berbers over het algemeen heel vriendelijke mensen zijn.

Cascades d'Ouzoud

Barbarijse aap, Ouzoud

Terug in het hotel dronken we een zelfgemaakt bakje thee op de kamer en aten we wat gezouten amandelen die we de dag ervoor kochten.

De volgende dag was er een kleine soek onder de olijfbomen met vooral huishoudelijke artikelen, wat tweedehands spullen, groenten, fruit en vlees. Een deel van de goederen werd met ezeltjes aangeleverd.

Het was weer zonnig en warm en ’s nachts koelde het af naar zo’n graad of vijf. Er was weinig wind.

We hebben nog een week, dus we hebben even nagedacht over het vervolg van onze reis. Aangezien we graag Fez willen bezoeken: via Beni Mellal, een transport hub, naar Midelt middenin de midden-Atlas, dan naar Azrou, Fez, Rabat en terug naar Casablanca.

Schoon Azilal

2015 Marokko, Reizen Reacties uitgeschakeld

mrt 022015

Met een oude bus van “Transport toutes directions” (transport “alle richtingen”) lieten we ons over een afstand van ca. 70 km vervoeren van Demnate naar het provincie-hoofdstadje Azilal (ca. 1350 m). We hadden een geweldig zicht op het besneeuwde massief van het Atlas-gebergte.

Ook in het stadje zelf is er een goed uitzicht op de bergen. ’s Avonds beklommen we een heuvel die over de stad en de wijde omgeving uitkeek en genoten we van de zonsondergang. Aan de ene kant van de hemel was Venus zichtbaar (bijna conjunct met Mars en Uranus in Ram) en aan de andere kant Jupiter (in Leeuw) en de maan (nog in Kreeft). Het stadje is het schoonste wat we tot nog toe gezien hebben, de straten zijn netjes geplaveid en de huizen netjes gepleisterd en geverfd. Als ik zou moeten kiezen waar ik in Marokko wilde leven, zou het hier zijn.

We overnachtten in hotel Ouzoud in een kleine, maar heel nette en brandschone kamer.

In de soek werden spullen verkocht die onze kringloopwinkels zeker niet meer willen hebben.

Rommelmarkt, Azilal

Zonsondergang, Azilal

Overdag was het zonnig en warm met een strak blauwe hemel, maar ’s nachts koelde het af tot het vriespunt, waar we gelukkig in onze kamer geen last van hadden.

Onze volgende bestemming zijn de watervallen van Ouzoud.

Authentiek Demnate

2015 Marokko, Reizen Reacties uitgeschakeld

mrt 012015

Een reis in een krappe, volle bus bracht ons in zo’n twee uur van Marrakesh naar het gemoedelijke stadje Demnate (ca. 950 m), weg van de toeristische massa en terug naar het authentieke Marokko. De imposante, besneeuwde hoge Atlas was prominent aanwezig. Het groene, heuvelachtige landschap, met veel olijfbomen, was een lust voor het oog.

We sliepen in een eenvoudig café/hotel met de naam Imi-n-ifri in een luchtige, lichte hoekkamer (nummer 1) van ca. 2½ bij 3½ meter en 3½ meter hoog. Er was geen warm water, alleen een gemeenschappelijke hurkenschijter, maar daar was de prijs dan ook naar. Er waren twee raampjes, de ene met 4 doorschijnende ruitjes en de andere met 6 doorschijnende en gekleurde ruitjes (één donkergele en twee oud roze). Beide ramen hadden aan de buitenkant een mooi, roestig traliewerkje en sloten slecht. Er was een peertje, met een lamp zoals je die bij ons niet meer kunt krijgen, dat hing aan een stoffige gevlochten draad met dan wel weer twee (wissel)schakelaars, zodat we het licht ook in bed konden uitdoen. Één van de schakelaars was gecombineerd met het enige stopcontact in de kamer, die we gebruikten om met de dompelaar een bakje rooibosthee te zetten. De muren waren tot halverwege glimmend zandkleurig geverfd. De vloer was glad naturel beton. Er waren twee eenpersoons bedden met wollen dekens, maar geen lakens. De stevige kussens waren gezellig blauw gestreept. Er was een mintgroene/wit gevlekte vierkante tafel, waar wat hoekjes af waren, en een witte, plastic stoel. Op het dak vond ik een rode krat, zodat we onze rugzakjes niet op de grond hoefden te zetten (die overigens zoals de rest van de kamer schoon was). De tafel stond handig naast één van de bedden net onder het stopcontact. We hadden weinig last van het geluid van het café, eigenlijk was het juist wel gezellig. De mensen drinken vanwege hun geloof geen alcohol. Een café is daarom meer een sociaal gebeuren, waar gezamenlijk tv wordt gekeken, vooral naar voetbal, en waar gebabbeld en gekaart wordt.

We aten een lekkere tagine op een sfeervolle locatie. We verkenden de straatjes en de diverse soeks van het ommuurde stadje, waar we iedere keer nieuwe plekjes ontdekten. Het beetje Arabisch dat we spreken (bedankt Khaled!), wordt hier erg op prijs gesteld. Op een wat hoger gelegen plein was er, niet ver van het busstation, een kleine kermis, met ’s avonds kleurige lichtjes. Heel leuk waren de ooievaarsnesten op de moskeeën en de GSM-antennes. Ze vlogen regelmatig heen en weer om de jongen te voeren. We dronken een bakje koffie en thee met uitzicht op de nesten, maar helaas blokkeerde een bus later het uitzicht. Het lijkt erop dat de Afrikaans klinkende Gnawa hier de favoriete muzieksoort is.

Ooievaarsnest, Demnate

Tagines, Demnate

Kahwa wa Chai, Demnate

Het mobiele internet, van de kleinste provider INWI, werkt hier, net zoals overal, maar is vrij langzaam. De verbinding is vaak een EDGE-verbinding (2G) en in het algemeen is dit type verbinding betrouwbaarder dan HSDPA-verbindingen (3G), die het hier binnen en/of verder van de zendmast af al snel laten afweten.

’s Avonds aten we soep bij een oud mannetje op straat, die ik wat extra gaf, wat ik liever doe dan iets geven aan lethargische bedelaars, hoe zielig ze er ook uitzien. Ik heb gemerkt dat de mensen hier ook zelden iets geven aan bedelaars. ’s Ochtends kochten we voor het ontbijt vers brood, een gekookt ei, een paar pakjes Coeur de Lait, een variant van la Vache qui rit en een plak cake, dat we opaten in het cafeetje onder ons hotel.

Tagine, Demnate

In het stadje was maar weinig verkeer en flitsten de brommers niet rakelings langs je heen. Opletten of je niet teveel betaalt, is haast niet nodig. Het was heel aangenaam om in dit plaatsje te verblijven!

Vandaag willen we met de enige bus per dag rond het middaguur naar Azilal reizen.

Voor andere reizigers een kort overzicht van de prijzen in 2015 (buiten de grootste/toeristische steden):

Thee/koffie met een glas water: 5-9 Dh
Dikke plak cake/pannenkoek: 2-3 Dh
Kilo sinaasappels: 2-4 Dh
Tagine kip/vlees met brood: 25-30 Dh
Bissara met brood: 3-5 Dh
Waterfles 1,5 liter: 5-6 Dh
Twee uur met de bus: 30 Dh
Fatsoenlijk hotel met douche: 150-200 Dh

1 euro ~ 10 Dh

Page 20 of 69 Newer Entries 1 2 … 18 19 20 21 22 … 68 69 Older Entries