Natuurlijk Sagalassos

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Natuurlijk Sagalassos
sep 282012
 

Tijdens het ontbijt raakten we aan de praat met twee Amerikanen, Karl en Jim. Het zijn aardige, ontwikkelde mensen, nog erg kwiek en avontuurlijk voor hun leeftijd (rond de 70). Ze boden ons een lift aan naar het stadje aan de rand van het meer (ca. 15 min lopen). Ik vroeg of we verder mee konden rijden en dat was geen enkel probleem. Ik denk dat ze wel blij waren met wat gezelschap en ook met mijn GPS die ook in Turkije gemakkelijk de weg vindt. We kochten snel wat brood en fruit voor een picknick en reden naar Sagalassos (ca. een uur). Eerst kwamen we in het stadje, waar we onderdak probeerden te regelen, maar we vonden helaas niets geschikts. We vervolgden de weg naar de gelijknamige archeologische vindplaats een stuk hogerop, waar nauwelijks toeristen komen. We aten eerst onze lunch op een picknick-bank.

De gehele middag besteedden we aan het ontdekken van de tot de verbeelding sprekende Romeinse nederzetting van rond het begin van onze jaartelling. Een paar delen zijn lelijk gerestaureerd, maar veel is nog in zijn natuurlijke, vervallen staat. Vooral het Romeinse theater, waar een deel van de stenen banken schots en scheef door elkaar ligt, en de ingestorte, half begroeide tempel een stuk lager waren zeer de moeite waard, net zoals het uitzicht. Tussenin ligt een koele bron die nog steeds stroomt,  waarvan het water vroeger steeds naar lager gelegen delen werd geleid. Het deel bij het plein met aan de zijkant een Nymphaea (bronnenhuis) is, behalve de felle witte beelden, mooi gerestaureerd i.s.m. de Katholieke Universiteit van Leuven.

Karl en Jim waren moe en daarom aten we met zijn tweeën een geweldige Turkse maaltijd bij een restaurant een stukje verderop. We konden kiezen uit diverse overheerlijke ‘mezes’ (hapjes), die als voorbeeld werden getoond op een heel groot dienblad met schoteltjes. Dat is nog eens een echte menukaart!

We sliepen heerlijk in het redelijk comfortabele Çendik motel aan de weg tussen Burdur en Antalya met een fraai uitzicht op het Burdur Gölü (meer).

Idyllisch Yeşilada

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Idyllisch Yeşilada
sep 272012
 

Aan het begin van de avond kwamen we met de bus in Eğirdir aan, waar we eerst wat aten. Daarna slenderden we over de pier naar het schiereilandje Yeşilada, of zoals Satyamo, die ons via Latitude volgt het noemde, “een schattig net-niet-eilandje”. Het schiereilandje ligt in een heel groot, natuurlijk meer. Het meer is prachtig blauw en het water is helder. Rondom het meer zijn bergen. We overnachtten midden op het schiereilandje bij een heel vriendelijk echtpaar in Şehsuvar Peace Pension. We sliepen in de woonkamer, omdat alle vier kamers bezet waren. De tweede nacht hadden we een prettige kamer, waar zelfs een bank niet ontbrak.

Na een lekker ontbijt verkenden we het stadje, terwijl we op weg naar het stadje aan wal alvast uitkeken naar de meest geschikte plaats om later in de middag te zwemmen. Hier en daar zijn vaak vervallen houten huisjes, die bekleed zijn met inmiddels donker geroeste metalen platen.Vandaag was er een groentemarktje, waar we pruimen en een paar peren kochten. We klommen omhoog via een paar steile straten en lange trappen om van het weidse uitzicht te genieten. Na de lunch, zoals altijd afgesloten met een heerlijke Turkse thee, liepen we terug over de pier om onze zwemkleding te halen. Daarna liepen we naar ons privé-strandje (met kiezelstenen, dus geen zand tussen je tenen), waar we een poosje in het koele water zwommen en van de zon genoten. Kleine visjes zwommen om ons heen. Het was een heerlijke, ontspannen dag!

Uniek Pamukkale en sfeervol Hierapolis

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Uniek Pamukkale en sfeervol Hierapolis
sep 262012
 

Vanuit Selçuk reisden we met de trein verder naar het westelijk gelegen Denizli (ca. vier uur; ruim 150 km). Tijdens de eerste helft van de reis was het druk in de trein (tot Nazille). Gelukkig hadden we de meeste tijd een zitplaats en was er airconditioning. We reisden met een volle ‘dolmuş’ (busje) door naar Pamukkale (ca. 20 min; Pamukkale betekent “katoenkasteel”).

’s Ochtends bezochten we nog het Efes-museum in Selçuk. Het leukst vond ik de afdeling met Eros-afbeeldingen. Ook liepen we nog over de heuvel ‘Ayasoluk’, langs de Basiliek van Johannes, waar wellicht het graf van deze evangelist is. We kwamen langs de resten van een ooit grandioos aquaduct. Bij het treinstation staat ook een aantal mooi gerestaureerde bogen.

We slapen in Aspawa pansiyon in een mooie, ruime en koele kamer. We aten in het centrum ‘menemen’ (roerei met paprika, ‘dolmate’ en ui) met stukken vers brood. Daarna liepen we in de schemer rond het meertje aan de voet van de enorme, 60 miljoen jaar oude, sfeervol verlichte kalkterrassen (eigenlijk marmerafzettingen). We raakten aan de praat met een Turkse man, omdat we moesten lachen om de regels van het zwembad, zoals ‘ga niet zwemmen als je niet kunt zwemmen’. Helaas zijn deze regels serieus bedoeld. De man was erg bezorgd over de toekomst van de kalkterrassen, omdat het water niet meer zoals vroeger stroomt.

De volgende ochtend stonden we na een prima nachtrust vroeg op. Na het ontbijt met ‘everything’ (brood, gebakken ei, hazelnootpasta, fruit, thee) beklommen we op blote voeten de natte, ribbelige kalkterrassen. Een heel bijzondere ervaring! Soms was het stromende water warm, maar vaker was het koud. Bovenop is het uitzicht op de witte kalkterrassen geweldig! Deze plaats is uniek in de wereld en staat daarom op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.

De meeste toeristen zijn lui en komen boven aan met de bus en missen daardoor de hele ervaring. We keken even rond bij de spa’s. Grappig waren de kleine, hongerige visjes waar je met je voeten tussen kunt zitten om ze schoon te laten eten. Ik heb even mijn wijsvinger laten reinigen, een grappig, vibrerend gevoel.

Bovenop is er ook nog een oude, sfeervolle Romeinse stad, Hierapolis. We bezochten eerst de tempel van Apollo en het Plutonium erachter (3e eeuw in onze jaartelling). Helaas is de grot van Plutonium, waar vroeger giftige gassen vrijkwamen, nergens meer te zien. Op ons gemak liepen we naar het andere eind van de stad, steeds met uitzicht op de prachtige kalkterrassen. Er is een Romeinse zuilenstraat, met aan het eind monumentale triomfpoorten (jaar 84). Daarna volgt het Necropolis met meer dan 1000 graven!

Jammer genoeg moesten we weer dezelfde weg naar beneden, waar we onze spullen ophaalden. De ‘dolmuş’ naar Denizli kwam al heel snel. Op de ‘otogar’ (busstation) aten we als lunch ‘çorba mercimek’ (linzensoep) met brood om daarna op de bus naar Eğirdir te wachten (ruim 150 km, ca. 4 uur). Hoewel ik mij daar niet geheel gemakkelijk bij voelde,  regelde één van de stationschefs probleemloos onze tickets met het geld dat ik hem had gegeven. De bus was luxe: ruime stoelen, persoonlijke tv, kleine hapjes en drankjes en zelfs Wi-Fi.

Efese

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Efese
sep 232012
 

We reisden met een comfortabele trein van Izmir naar de leuke, wat toeristische plaats Selçuk (ca. 1 1/3 uur; ruim 50 km). We regelden een slaapplaats in ‘pansiyon’ Barim, waar we stevig onderhandelden over de prijs van de mooiste kamer (ruim, licht, mooi gedecoreerd, met een houten dak). Daarna liepen we de drie kilometer naar Efese (Ephesus), gelukkig het meeste in de schaduw onder (moerbei)bomen (het is hier 30 graden en zonnig, vrijwel elke dag). Terug sneden we een flink stuk af door dwars door een maïsveld te gaan (de maïs was al geoogst).

Onderweg kwamen we langs een gezellige oudere man, die fruit verkocht en familie en misschien zelfs wel eigenaar is van ‘ons’ pension. Hij liet ons trots al zijn waren, diverse soorten fruit, groenten en walnoten, en zijn boerderij zien. Hij had zes dikke stieren voor de ‘biefstuk’. Er was een grote put, waar schoon water van 50 meter diep werd opgepompt. Op de terugweg kregen we stukken watermeloen en kochten we een aantal perziken voor een paar lira. We kregen er nog een appel en een granaatappel bij.

Efese was warm en druk bezocht, maar zeker de moeite waard, ondanks de vrij hoge prijs (naar Turkse begrippen). Er zijn vlakke, met grote stenen geplaveide Romeinse wegen, een heel groot en een klein theater, een aantal pleinen (Agorae), tempels, zuilen, enzovoort. Wij vonden de grote, vaak herbouwde Mariakerk (2-4e eeuw na onze jaartelling) het meest de moeite waard. Omdat de kerk niet op de looproute ligt, waren er vrijwel geen toeristen. Een ander hoogtepunt was de smaakvol gerestaureerde Celsusbibliotheek (gebouwd 110-135 na onze jaartelling).

’s Avonds aten we weer lekkere ‘peynirli pidi’ (Turkse pizza) met champignons en dronken we verkoelende ‘ayran’ (een yoghurtdrank), dit keer in grote glazen die getapt werden uit een fontein (echt waar!), afgetopt met schuim.

 Posted by at 20:03  Tagged with:

Slenteren door Izmir

 2012 West-Turkije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Slenteren door Izmir
sep 232012
 

We kochten börek (bladerdeeg met schapenkaas en spinazie) en aten het als ontbijt in een koffiehuisje, waar we ook ‘nar suyu’  (pure granaatappelsap) en ‘çay’ (thee) dronken. Daarna liepen we langs ‘Agora Smyrna’, niet erg interessante Romeinse overblijfselen (we hebben er al zoveel gezien). We slenterden verder door de uitgebreide, levendige bazaar, naar de Konak pier, waar er een mooi uitzicht op de stad en de baai is. ’s Middags bezochten we een grote kermis met luide Turkse muziek. We konden het niet laten om in het enorme reuzenrad te gaan! Het was leuk en het uitzicht was de moeite waard. Daarna slenterden we nog een stuk langs de aangename boulevard. Ook om even te zitten, aten we samen een ‘dürüm’ (pittige pannenkoek met spinazie en schapenkaas) en dronken daarbij ‘ayran’ (een typisch Turkse yoghurtdrank).

 Posted by at 19:42  Tagged with: