Zijn wij rijk?

 2008 Zuid-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Zijn wij rijk?
jan 112009
 

Misschien, we hebben geld en kunnen bijna alles kopen wat ons hartje begeert. We hebben een mooi huis, goede gezondheidszorg, goed onderwijs en een goede infrastructuur (voornamelijk voor woon-werkverkeer en transport). Ons leven is goed geregeld, misschien wel te. Het toeval krijgt nauwelijks een kans. We werken een groot deel van ons leven van 9 tot 5 uur. Daarna krijgen we pensioen en kunnen we nog even van wat meer vrijheid genieten, zolang onze gezondheid dat toestaat.

In India zijn de mensen van heel arm tot arm, tot een enkeling heel rijk. De mensen kunnen niet kopen wat hun hartje begeert en leven van dag tot dag. Soms wonen ze in een tent, maar we hebben ook mensen zien gaan slapen onder een paraplu, voortdurend de roetwolken van de langskomende bussen inademend. Gezondheidszorg is er alleen voor degenen die dat kunnen betalen. Hetzelfde geldt voor onderwijs. Jonge kinderen proberen vaak op straat wat te verdienen in plaats van in de schoolbanken te zitten. Een aanzienlijk gedeelte van de bevolking is dan ook ongeletterd. De infrastructuur varieert van heel slechte tot redelijke wegen en wordt gebruikt voor transport met vrachtauto’s en voor het vervoer van mensen die vaak op weg zijn naar een markt om wat te verkopen. Het leven is hier chaotisch, misschien wel te. Het toeval krijgt hier een ruime kans. De mensen leven hier van 10 tot 22 uur, vaak wachtend op de volgende klant. Er is veel ruimte voor sociale contacten en religie, die heel praktisch van aard is: de mensen wensen bij hun favoriete godheid (er zijn er zo’n 330 miljoen!) geld, voorspoed, een goede reis, enz. De gemiddelde leeftijd is hier 60 à 65 jaar. Niemand hoeft zich dus echt druk te maken over een pensioen.

De Zuid-Indiase bus

 2008 Zuid-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De Zuid-Indiase bus
jan 112009
 

[swfobj src=”//www.youtube.com/v/Yo-mBNzwn7I&hl=nl&fs=1″]

Met de bus kan je vrijwel overal goedkoop komen. Er zijn ‘ordinary’ (gewone) en ‘express’ bussen. Het voornaamste verschil is dat een ‘ordinary’ bus overal en nergens stopt om mensen in en uit te laten stappen. Er zijn ook staatsbussen en ‘private’ bussen. Bij private bussen kan er sprake zijn van ‘deluxe’ of ‘extra deluxe’, wat weinig betekenis kan hebben of wat luxere stoelen of een bollywoodfilm onderweg kan inhouden. Soms staat het geluid erg hard. Oordopjes om je gehoor te beschermen zijn dan geen overbodige luxe.

Vooral in wat grotere plaatsen moet je vaak een aantal keren vragen waar de bus met jouw bestemming vertrekt. Als je het aan de meestal Engels sprekende ‘station master’ vraagt, heb je de meeste kans dat het in één keer goed is. Anders kan je wel een paar keer heen en weer worden gestuurd. Soms is het een hele kunst om een plaats te veroveren in de bus. Het komt voor dat, als een bus aankomt, mensen zich in de bus wurmen voordat hij tot stilstand is gekomen en de mensen zijn uitgestapt. Een andere truc is gauw je tas door een raam op een stoel leggen.

Betalen doe je gewoon in de bus. Heel soms mag/moet je reserveren, maar dan nog kan je gewoon in de bus stappen en betalen, vaak zelfs minder.

Vooral in de ‘ordinary’ bussen kan het ondraaglijk druk worden. De altijd aanwezige conducteur kan heel ruw (elleboog, tas) langs je gaan als je aan het gangpad zit. Om mijn benen kwijt te kunnen, gingen we vaak bij de ingang zitten. Het nadeel is dan wel dat iedereen die in- en uitstapt langs je loopt. Het voordeel is dat je het leven in de bus op de voet kan volgen. De bussen hebben vaak geen ramen. Als het warm is, ben je daar dankbaar om. De tocht kan echter ook heel storend zijn.

De tijd dat de bus over een route doet, wordt meestal in uren opgegeven (als je erom vraagt; het beste aan de chauffeur of conducteur). Meestal duurt het wat langer dan gezegd, tot wel bijna het dubbele.

Een busstation kan in het centrum of aan de rand van een stad zijn. Er kunnen ook meerdere busstations (‘bus stands’) zijn of een apart station voor de stadsbussen. Als er een spoorwegstation is, dan is dat niet altijd in de buurt. Wij nemen in dit soort gevallen een rickshaw, maar het is vaak ook mogelijk om met stadsbussen van het ene naar het andere station te reizen.

In en rond de bus worden regelmatig, maar niet altijd, hapjes verkocht. Als de reis wat langer duurt, kan je er bijna op rekenen dat deze wordt onderbroken om te plassen of om wat te eten of te drinken.

Reizen met een grote rugzak is niet aan te raden. Wij reizen met een daypack, die altijd op onze schoot past of ergens anders in het zicht een plekje kan vinden.

Het Zuid-Indiase restaurant

 2008 Zuid-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Het Zuid-Indiase restaurant
jan 102009
 

Restaurants zijn er in verschillende types en zijn meestal hotel zonder hotel. Behalve de luxere hotels worden echte hotels meestal als lodge aangeduid. Wij aten bijna altijd in ‘veg’ of ‘pure veg’ restaurants, bij voorkeur waar veel mensen zitten. Het is vrijwel altijd vrij zitten, behalve op de plekken aangeduid met ‘no service’. Als het druk is, zoekt de ober soms een plaats voor je. Het is niet ongebruikelijk dat je bij iemand anders aanschuift of dat iemand bij jou aanschuift. In de betere restaurants zijn er ‘family rooms’ of is er een ‘airco’ gedeelte, waar vaak een toeslag voor gerekend wordt, bijvoorbeeld 5%. Als toerist wordt je daar snel heengestuurd, maar er is geen verplichting om daar te gaan zitten (niet gezellig als je de enige bent die daar zit).

Meestal vraagt de ober vrij snel wat je wilt eten. Bijna altijd is er een Engelse menukaart. Op den duur weet je ook wel de namen van de gerechten die je voorkeur hebben. Voor mij is Rava dosa bijvoorbeeld altijd goed. In de betere restaurants staan er ook Noord-Indiase gerechten op de kaart, zoals Paneer Mutter.

Leaf meal

Leaf meal

De lokale gerechten worden razendsnel geserveerd, zeker de Thali tussen de middag (meestal simpelweg aangeduid als meal of leaf meal). Deze maaltijd is meestal ‘unlimited’ (onbeperkt) en wordt geserveerd of op een bananenblad direct op tafel of op een roestvrijstalen dienblad met opstaande randen met de sauzen, zoals de altijd aanwezige Sambar in metalen kommetjes. Vaak krijg je ook een Papad (papadum). De ober vult de rijst en de sauzen aan uit grote stalen emmers die hij per twee of drie draagt, totdat je met je hand wuift dat je genoeg hebt. Vaak is er een kommetje met een zoet nagerechtje, als je geluk hebt Payasam, rijstepap met suiker en cardamom en een paar rozijnen en/of cashewnoten. Vaak is er ook een kommetje met karnemelk en een kommetje Dahi (zelfgemaakte yoghurt), die uitstekend smaakt en goed is tegen de gevolgen van de vaak ruim aanwezige chili.

Koffie en chai zijn er niet altijd, vaak niet tijdens de lunch. Ze worden meestal geserveerd in een metalen bekertje dat in een metalen bakje staat. De bedoeling is dat je de suiker die onderin zit mengt door de thee of koffie een aantal malen van het ene in het andere te schenken. Soms doet de ober dat met grote handigheid voor je, vaak met lange kletterende stralen, zodat er ook schuim op komt. Water is er bijna altijd in ijzeren bekers. In de koudere bergen  soms warm. Af en toe is het water gezuiverd, maar meestal drinken we het voor de zekerheid niet en bestellen we een fles mineraalwater (dat dan evenveel kost als op straat). De bedoeling is dat je het water drinkt zonder het kommetje aan te raken.

Poori

Poori

Een greep uit gangbare Zuid-Indiase gerechten die zowel als ontbijt als avondeten gegeten worden (ja, we eten hier drie keer per dag warm!): Idly (vinden wij niet zo lekker), Pongal (vinden we ook niet zo bijzonder), Vada (vaak met Sambar; kopen we wel eens op straat en kan heel lekker zijn), Poori (lekker!), Dosa (meestal met Masala; ook lekker), Rava Dosa (mijn favoriet), Oothapam (op bestelling met ui en/of tomaat), Parotta, Chappathi, Paper Roast (meestal met Sambar), Roti, Naan, en Pappad (de spelling varieert, taalfouten, zelfs op officiële (verkeers)borden zijn niet ongewoon). Zoetigheden, zoals Khova, Ladu en Burfi, zijn vaak heel zoet en/of vet of bevatten melk en eten wij maar heel af en toe.

Het is gebruikelijk om te eten met je rechterhand, maar op verzoek en ook vaak vanzelf, krijg je een lepel. Je handen was je voor en na de maaltijd bij de altijd duidelijk aangegeven ‘hand wash’, meestal alleen met water, hoewel er soms ook zeep of dunne shampoo aanwezig is.

Als je klaar bent met eten, aangeduid door het magische woord ‘finished’ (klaar), wordt de tafel afgeruimd en schoongemaakt met een soort blokwisser. Hiervoor is speciaal personeel, soms jonge of juist oudere mensen en ook wel eens enigszins gehandicapte mensen. De schoonmakers worden nog wel eens afgeblaft door de obers.

De rekening komt vrijwel altijd snel. Je hoeft er in ieder geval bijna nooit om te vragen. Meestal wordt de rekening gepresenteerd in een (kunst)leren mapje, waar je voldoende geld in stopt (een goed moment om grotere biljetten te wisselen). De ober haalt het mapje weer snel op; soms staan ze erop te wachten. De obers dragen het geld onveranderlijk af aan iemand die bij de kas zit. Het wisselgeld komt in hetzelfde mapje meestal zonder rekening terug of in een mandje of schaaltje waar (gesuikerde) venkel of andere zaadjes in zitten (niet erg hygiënisch). De fooi laat je achter in het mapje of schaaltje, dat vaak pas wordt opgehaald als je weg bent. Soms moet je van tevoren betalen en krijg je een bonnetje of muntje (met name voor de thali), maar als toerist wordt je daar bijna altijd van uitgezonderd. Soms zit er ook nog iemand bij de keuken, die opschrijft welke gerechten geserveerd worden. De rekening klopt in ieder geval bijna altijd.

Theni

 2008 Zuid-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Theni
jan 102009
 
Theni

Theni

Vandaag zijn we vanuit Kodaikanal doorgereisd naar Theni, de hoofdstad van het gelijknamige district (3½ uur met de bus zo’n 2000 meter naar beneden). We willen naar het heuvelstation Munnar, maar om één of andere reden is de normale, meer directe weg, afgesloten en moesten we via deze stad reizen. Voor de stad waren er veel stenenbakkers. Soms zag de weg voor grote stukken blauw van de rook van de houtvuren om de stenen te bakken.

De stad lijkt geen toeristen gewend. De rickshaw chauffeurs spreken ons bijvoorbeeld niet aan. We slapen in een gewone, maar prettige kamer in het enige driesterren hotel van het district met de fantasievolle naam Hotel Theni International. We zijn van plan morgen de stad te verkennen en tegen de middag door te reizen.

Kodaikanal

 2008 Zuid-India, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Kodaikanal
jan 092009
 
Kodaikanal

Kodaikanal

Het ooit door Amerikanen opgezette heuvelstation Kodaikanal (kortweg Kodai; 2100 meter; ruim 32000 inwoners) bereikten we na een spectaculaire busreis van drie uur (slechts 65 kilometer!). De uitzichten waren geweldig. We konden Palani met zijn tempel op de hoge heuvel zien en ook een mooi groot meer. De bus reed later door verschillende soorten bossen en het werd steeds koeler. Veel Indiase mensen bezoeken het bergstadje in de zomer om de hitte even te ontlopen en gelijk hebben ze! Het stadje ligt verspreid over diverse heuvels en heeft een erg prettige uitstraling. Bij wijze van uitzondering zijn hier geen rickshaws (alleen witte taxi’s).

We slapen in het uitstekende Hotel Strawberry Park, waarvan de zes of zeven verdiepingen tegen een heuvel zijn gebouwd. De nummering van de verdiepingen neemt ongebruikelijkerwijs naar omlaag toe (de één na hoogste verdieping is de ingang). Het warme water wordt verzorgd door een grote ketel met een houtvuur op te stoken. Het water wordt iedere dag met een vrachtauto gebracht.

Halverwege de middag aten we overheerlijk in het goed bekendstaande Hotel Astoria. Het was misschien wel de beste Thali tot nog toe. We hadden niet zoveel trek, maar toch hebben we daar in de avond nog Noord-Indiase gerechten gegeten (in Zuid-India alleen in de betere restaurants, eh, hotels te krijgen). Hanneke at haar favoriete gerecht Malai Kofta en ik at Paneer Mutter. De buren bestelden Paper Roast, in dit geval gerold tot een grote puntmuts van tegen de 50 cm, en Channa Batura, een gigantische Poori. Heel leuk!

Vandaag hebben we rustig het stadje verkend, leuke souvenirs gekocht en o.a. rond het bergmeer gewandeld. Uiteraard genieten we vandaag ook weer van het overheerlijke eten hier!