Alweer volgende week woensdag vliegen we voor 25 dagen naar Jordanië met Royal Jordanian Airlines.
| Amsterdam (AMS) | Amman (AMM) | 3 november 2010 | 12:40 | 18:20 | RJ0152 |
| Amman (AMM) | Amsterdam (AMS) | 27 november 2010 | 11:30 | 15:50 | RJ0151 |
Vanuit Amman gaan we het land verkennen.
Op het programma staat onder andere een bezoek aan de Dode Zee, Petra en Wadi Rum.
Informatieve website: Ruth’s Jordan Jubilee
Vandaag bezochten we het museum van nationale kunst. Er is een mooie, niet te grote, collectie schilderijen van Bulgaarse kunstenaars van begin vorige eeuw, die zeker de moeite waard is.
Ook bezochten we de Hali markthal (Хали) uit 1911, vlakbij de Banya Bashi moskee. We kochten er flessen regionale wijn en hadden er onze lunch.
Verder hebben wat rondgelopen en zijn we naar de kapper geweest. We dronken nog een espresso en thee en deelden een overheerlijke Kadaief (Кадаиф), een soort harige baklava.
Op de ‘Ladies’ markt kochten we tenslotte nog een paar aardewerk schaaltjes als aandenken.
Morgen gaan we weer terug naar Nederland, waar het nu warmer is dan hier (bijna 20° i.pv. 10°).
Gisteren zijn we weer teruggekeerd naar Sofia (София). We overnachtten deze keer in het modernere en schonere hostel Lavele. Het weer is iets beter, hoewel het kouder is dan waar we op hadden gehoopt.
Vandaag bezochten we de hoger gelegen buitenwijk Boyana (Бояна), ongeveer 8 km van het centrum. Allereerst bezichtigden we het kerkje, dat op de werelderfgoedlijst staat. Er zijn 90 goed bewaarde fresco’s uit 1259, die als zeldzame voorbeelden van de Bulgaarse kunst uit die tijd worden gezien. Er is o.a. een afbeelding van bisschop Sint Nicolaas. Voor een afbeelding van Jezus is waarschijnlijk een Bulgaars jongetje als voorbeeld gebruikt. Er mogen maximaal acht mensen tegelijk voor 10 minuten naar binnen om de fresco’s zo goed mogelijk te behouden. Wij kregen echter een uitgebreide uitleg van een aardige mevrouw, die veel langer dan 10 minuten duurde.
Daarna brachten we een bezoek aan het nationaal historisch museum, dat gevestigd is in het voormalige, presidentiële paleis, een imposant gebouw. Van de 22.000 tentoongestelde stukken vond ik het complete graf van een Thraciër uit 5000 voor Christus en een met stukjes beenderen ingelegde, koninklijke deur uit 1621 het mooist.
Met drie boemeltreintjes, waarvan de laatste door een reeks van korte en een paar lange tunnels ging, en een minibusje bereikten we Koprivshtitsa (Копривщица) op ca. 1000 meter hoogte. Van een aardige mevrouw kregen we spontaan een mooie rode granaatappel met nog een takje groene bladeren er aan. In de trein was het fris, in de winter zal het flink koud zijn.
Helaas is het mistroostig regenachtig weer geworden. Als het hier regent, regent het de hele dag aan één stuk door. Het charmante dorpje, waarvan het uitspreken van de naam enige oefening vergt, verkenden we dan ook samen onder een paraplu. Overal komt er rook uit de schoorstenen en ruik je de geur van houtvuur. Er zijn hier heel veel opgeknapte 19e eeuwse huisjes gebaseerd op gestapelde stenen muren met daarop donker houtwerk. Op het eveneens houten dak liggen rode, onregelmatig gebakken, kleine dakpannen. Bij een standbeeld van een dichter vonden we de kleinste geocache tot nog toe. In Bulgarije zijn er veel standbeelden, vrijwel altijd van mensen die wij niet kennen.
