Marcel's weblog

Kodaikanal

Het ooit door Amerikanen opgezette heuvelstation Kodaikanal (kortweg Kodai; 2100 meter; ruim 32000 inwoners) bereikten we na een spectaculaire busreis van drie uur (slechts 65 kilometer!). De uitzichten waren geweldig. We konden Palani met zijn tempel op de hoge heuvel zien en ook een mooi groot meer. De bus reed later door verschillende soorten bossen en het werd steeds koeler. Veel Indiase mensen bezoeken het bergstadje in de zomer om de hitte even te ontlopen en gelijk hebben ze! Het stadje ligt verspreid over diverse heuvels en heeft een erg prettige uitstraling. Bij wijze van uitzondering zijn hier geen rickshaws (alleen witte taxi’s).

We slapen in het uitstekende Hotel Strawberry Park, waarvan de zes of zeven verdiepingen tegen een heuvel zijn gebouwd. De nummering van de verdiepingen neemt ongebruikelijkerwijs naar omlaag toe (de één na hoogste verdieping is de ingang). Het warme water wordt verzorgd door een grote ketel met een houtvuur op te stoken. Het water wordt iedere dag met een vrachtauto gebracht.

Halverwege de middag aten we overheerlijk in het goed bekendstaande Hotel Astoria. Het was misschien wel de beste Thali tot nog toe. We hadden niet zoveel trek, maar toch hebben we daar in de avond nog Noord-Indiase gerechten gegeten (in Zuid-India alleen in de betere restaurants, eh, hotels te krijgen). Hanneke at haar favoriete gerecht Malai Kofta en ik at Paneer Mutter. De buren bestelden Paper Roast, in dit geval gerold tot een grote puntmuts van tegen de 50 cm, en Channa Batura, een gigantische Poori. Heel leuk!

Vandaag hebben we rustig het stadje verkend, leuke souvenirs gekocht en o.a. rond het bergmeer gewandeld. Uiteraard genieten we vandaag ook weer van het overheerlijke eten hier!

Werkolifant, Topslip, India

Gisteren gingen we met de bus naar het op een hoge heuvel (2240 meter) gelegen dorpje Topslip in het Indira Ghandi National Park (ca. 1½ uur, ook Anamalai Tiger Reserve genoemd). Het laatste stuk van de weg was smal en erg slecht. De buschauffeur manoeuvreerde heel handig door de vele (haarspeld)bochten omhoog.

Het tempo van de mensen ligt hier laag. Het duurde best een poosje voor de forest ranger ons bij de receptie ontving en onderdak voor ons regelde in de nabijgelegen bison lodge, een ruime cottage waar de aapjes op het dak en voor de deur zaten. Tussen de middag aten we in de enige canteen een eenvoudige, maar smaakvolle maaltijd, uiteraard gebaseerd op rijst.

In de namiddag deden we onder begeleiding van een lokale gids een trekking van een paar uur. Ontzettend leuk was dat we drie in het wild levende vrouwtjesolifanten een poosje van bovenaf bewonderd hebben! Verder zagen we van dichtbij gevlekte herten en een ander soort hert op een wat grotere afstand. Ook zagen we aapjes, waaronder de zeldzame Nilgiri Langur. Om ons heen waren voortdurend de spannende geluiden van de jungle. Later in de avond aten we nog chappathi en een ‘Amlet’. De meeste mensen die in het goed georganiseerde park leven en werken zijn van de Kada stam.

Vandaag zijn we teruggereisd naar Pollachi en vandaar door naar Palani, waar we vannacht slapen in de redelijke New Tirupur lodge.

Bussen Palani-Topslip: 6:00, 10:10, 11:15, 1500
Bussen Topslip-Palani: 9:30, 13:00, 13:15, 18:30
(januari 2009)

Gisteren gingen we met de bus naar naar Ooty (voluit Udhagamandalam, tegen de 100.000 inwoners op 2240 meter). Dat ging niet helemaal zoals gepland, want de versnelling van de bus ging kapot (en dat was vast niet de eerste keer). Er werd heel hard gehamerd en er werd steeds gezegd dat het nog 10 minuten zou duren. Af en toe reed de bus een stukje in die ene lage versnelling die nog werkte. Na zo’n anderhalf uur kwam er een andere bus van dezelfde maatschappij langs. We moesten daar maar bij. Aangezien deze ‘extra deluxe’ bus vele malen duurder was dan een gewone bus, heb ik met luide stem geweigerd om als vee vervoerd te worden. Na enig aandringen, kregen we ons geld terug.

Omdat het allang lunchtijd was, hebben we de gelegenheid gebruikt om in een keurig restaurant aan de overzijde van de weg te eten. De volgende busstop was maar één furlong verder. Daar hoefden we eigenlijk maar kort te wachten op de volgende express-bus. Er was nog precies genoeg plaats voor ons. De bus had alleen veel moeite met omhoog komen, vanwege gebrek aan motorvermogen.

De bus ging in de namiddag met mooi licht door het Bandipur National Park dat bij de grens van Karnataka naar Tamil Nadu overging in Mudumalai National Park. Een prachtige omgeving! We zagen een paar herten, veel aapjes en een olifantje dat zich aan het wassen was. Later kwamen we door een uitgebreid gebied met theeplantages, welke er in het avondlicht schilderachtig mooi uitzagen.

We hadden pas om ongeveer half acht de ca. 170 kilometer overbrugt (normaal zo’n 5 uur, nu zo’n 8 uur). We hebben ons met een autorickshaw naar het hoger gelegen hotel Mountview met zijn 140 jaar oude hardhouten vloer, laten brengen. We blijven hier in ieder geval twee nachten om het sfeervolle, naar eucalyptus ruikende bergstadje te verkennen.