Met de metro gingen we naar de aan Caïro grenzende stad Giza om van daaruit de bus te nemen naar de westelijke Bahariya Oase. Dit was een goede keus, want later hoorden we van andere toeristen dat de bus er alleen al anderhalf uur over doet om Caïro uit te komen. Wij arriveerden na bijna 3,5 uur en 370 km aan het begin van de avond in Bawiti (ca. 35.000 inwoners).
De stad is een mengsel van oud een nieuw. Een splinternieuwe jeep met getinte ruiten kan hier een oud wagentje met een ezeltje ervoor passeren. Overdag is het hier heerlijk zonnig bij een temperatuur van 20-25 graden.
De zoon van de eigenaar van Desert Safari Home, Mohammed, was op zoek naar toeristen in de bus en hoorde ons de naam van het verblijf noemen. We moesten snel de bus uit, waardoor Khaled een zakje met zijn Nederlandse SIM-kaart vergat. Dit ontdekte hij de volgende dag, zodat we in het belhuis van de staat naar Nederland moesten bellen om de kaart te laten blokkeren. Dit is overigens de enige plaats in de Oase waar internationale telefoontjes gepleegd kunnen worden. Het politiebureau was vlakbij, dus deden we meteen aangifte, wat een heel gedoe was. Uiteindelijk gingen we met een handgeschreven aangifte weg, nadat Jannie en Hanneke het paspoort van Khaled hadden gebracht. Lees ook hier over deze zaak.
’s-Avonds zaten we bij het kampvuur en kregen we van de 42-jarige eigenaar, Badry Khozam, een niet alledaagse, pittige thee gemaakt van taugee-zaadjes. We grapten dat de thee hallucinerend zou werken, maar er waren geen (nadelige) effecten.
De volgende dag gingen we op safari. We bezochten eerst de zwarte woestijn, waar we één van de zwarte bergen (ca. 70 m) voor het mooie uitzicht beklommen. Het uitgestrekte landschap is hier bedekt met een laagje van stukjes zwart basalt van vulkanische oorsprong. Daarna gingen we naar de witte woestijn een flink stuk verderop. Dit is een grote woestijn zonder basalt. Er werd stoer met de Toyota Landcruiser gereden. Ook hier is het landschap heel bijzonder, vooral door de vreemd gevormde zandstenen rotsen, in de vorm van paddenstoelen, waar je ook een eend, een konijn of een zittend mannetje in kunt zien.
We sliepen in een primitief kamp, dat werd opgezet met de spullen die meegebracht waren in en bovenop de jeeps. De kou viel gelukkig mee, maar erg comfortabel was het uiteraard niet. Khaled zei de volgende morgen dan ook: Waarom doen jullie dit? Leuk was dat we een woestijnvos zagen, die afkwam op onze etensresten. Er waren veel sterren te zien, totdat de nog bijna volle maan al vroeg opkwam.
De volgende ochtend kregen we een eenvoudig ontbijt. Daarna bezochten we de kristalberg, die niet meer zo mooi is door de vele toeristen die ons in de loop van de jaren zijn voorgegaan. Onderweg werden de metalen borden en kommetjes gewassen in het water van een warmwaterbron. Het stromende water werd met een grote pomp opgepompt.
Op kerstavond aten we lekkere falafel en foul bij een eenvoudige winkeltje in het centrum van het stadje, omdat het eten in het hotel naar ons idee wat eentonig was. Later zette Jannie nog thee voor ons met een dompelaar.
Het mobiele internet werkt nu eindelijk. De klantenservice van Mobinil, die gelukkig ook wat Engels spreekt, heeft Engelse configuratieberichten laten sturen en daarna was het gelijk goed.