Marcel's weblog

De man van het hotel in Lamia belde een dag van tevoren voor ons naar het busstation voor de tijd van de enige bus per dag via Amfissa naar Delphi (Delfoi) in Stera Ellada. ’s Ochtends liepen we met onze rugzakjes van zo’n zes kilo de ongeveer 2,5 kilometer tussen de huizen en olijfbomen door naar het busstation aan de rand van de stad en kochten we de buskaartjes. We zaten nog een poosje in een gezellig café met lekkere koffie. Op het busstation aten we tegen het middaguur nog een zelf belegd broodje of eigenlijk een pitabroodje met tzatziki en verse komkommer. De bus vertrok om 12.30. We zaten voorin, dus we konden van de mooie uitzichten in de bergen genieten. Ongeveer anderhalf uur later stapten we over in Amfissa en een half uurtje later waren we in het dorpje Delphi, dat klein en overzichtelijk is.

Er was maar één bus per dag terug om 10.00, dus om de archeologische vindplaats van Delphi te verkennen zouden we twee nachten in Delphi moeten overnachten. We kozen hotel Orfeas met een geweldig mooi uitzicht en een zonnig balkon, dat in dit jaargetijde maar de helft kost van wat het in het hoogseizoen kost. We zagen er niet tegenop om twee nachten te blijven.

We aten heerlijk in taverna Vakchos met een prachtig uitzicht op de golf van Korintië. We bleven tot na de sfeervolle zonsondergang.

De volgende dag stonden we op tijd op en na een goed ontbijt liepen we over de weg richting Athene naar de nabije archeologische vindplaats van Delphi. De tickets zijn in de winter voor de helft van de prijs. In de zomer zal het veel drukker en veel heter zijn. Nu was het in de zon soms al warm. We bekeken op ons gemak alle dingen met nog het mooie zonlicht van de ochtend. Bij het orakel kregen we als enige antwoord op dé vraag “42.” We bezochten ook de tempel van Athene een stukje verderop, misschien wel de mooiste plek. Daarna bezochten we nog het museum waar vele mooie in de buurt gevonden voorwerpen te zien waren. Ook in dit museum waren er veel bewakers die goed opletten.

Op de terugweg gingen we bustickets kopen, maar de tijden van de bussen waren anders dan eerder gezegd of begrepen, dus pasten we onze plannen aan. De tweede nacht in het hotel zegden we af, wat gelukkig geen probleem was. We kochten bij de hoogste bakker nog een lekkere tiropita (filodeeg en Griekse kaas). We werden geholpen door een vriendelijke, wat oudere man.

De trein was vervangen door een bus, die over rijksweg 1 snel de grote stad Volos (ca. 140.000 inwoners) aan de Egeïsche Zee bereikte. De eerste indruk van de stad was niet zo goed, vooral door het drukke verkeer. Het was echter heel aangenaam op de lange boulevard en de lange pier aan het eind van de middag. De zonsondergang was schitterend. Hogerop in de stad was het ook gezellig met heel veel lampjes voor de komende Kerst.

We sliepen in hotel Jason op de derde verdieping. We hadden een prachtig uitzicht op het water. Het balkon was aangenaam zonnig. Het was ook een mooie plek om een kleine was te doen. De kamer was ’s nachts wel koud, omdat er geen verwarming was. We sliepen daarom onder vier wollen dekens. Het ontbijt was goed, maar niet geweldig: een tosti, een cakeje, brood met jam of honing en koffie.

Helaas zijn de musea op maandag gesloten. Aan de overkant van het Byzantijnse museum woedde een fikse brand in een appartement op driehoog. Er waren dikke, donkere rookwolken aan de voor- en achterzijde. Een brandweerman haalde gevaarlijke capriolen uit om met een enkel ladderdeel steeds vastgehaakt aan het volgende balkon omhoog te gaan. We zijn niet gebleven om te kijken hoe het afliep.

Vanaf het treinstation van Veria, twee kilometer lopen van het centrum, reisden we in een half uurtje met trein 84 (11:45) naar het dorpje Platy (Platu/Plati). De conducteur knipt hier nog gaatjes in de ouderwets grote kaartjes. We liepen naar het centrum van het dorpje (10 minuten lopen), waar we een snack kochten (Pizzeti Emmental, Tomato & Olive; Met echte kaas volgens het zakje; Het smaakte in ieder geval beter dan we verwachtten.), want veel anders was er niet. De spoorbomen werden door een man met de hand open en dicht gedraaid. Er was een klein wachtershokje waar hij kon schuilen. Op het station dronken we een lekker bakje Griekse koffie. Na een poosje wachten gingen we met trein 2591 (13:25) door naar het stadje Kateríni (ca. 85.000 inwoners). Dit stadje staat niet in de reisgids en dat vinden we juist wel leuk. We wandelen in de zon (ca. 15 graden) met af en toe zicht op de besneeuwde berg Olympus (2918 meter) de twee kilometer naar het centrum.

We zochten een poosje naar een restaurant, waarvan er in Griekenland verrassend genoeg niet zo veel zijn, want de cultuur is de hele dag koffie en snacks (mezze), maar we hadden het geluk om een uitstekend restaurant te vinden, waar we o.a. heerlijke Griekse salade aten. ’s Avonds aten we in hetzelfde restaurant nog een keer een ruime hoeveelheid gebakken kabeljauw met rucolasalade, dat bijna als een kunstwerkje werd gepresenteerd.

We sliepen in het tweesterrenhotel Orfeas, waar we vriendelijk ontvangen werden en het ontbijt goed en uitgebreid was. De temperatuur was ’s nachts flink gezakt naar een paar graden, wat goed te zien was aan de flinke condens op de dubbelglasruiten. Hoewel het hotel gerenoveerd is, was er nog een oud en zelfs werkend bedraad radiosysteem met zes ouderwetse drukknoppen om de ‘zender’ te kiezen (zie foto’s). De zesstandenschakelaar (wie weet nog wat dat is?) zat vast op stand één, dus er was alleen zacht geluid. Het is lang geleden dat ik zoiets gezien heb. De muren van de gangen van het hotel waren donkerblauw (petrol) en op de vloer lag een bordeauxrood tapijt.

De Grieken zijn aardig en behulpzaam. De conducteur doet bijvoorbeeld uit eigen beweging moeite om te vertellen waar je uit- en over moet stappen. Als voetganger krijg je echter weinig voorrang van automobilisten op het zebrapad.