Guadalajara – terug in de stad

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Guadalajara – terug in de stad
dec 012016
 

De reis met de bus van 10 uur ’s ochtends van Omnibus naar Guadalajara in de staat Jalisco, de op drie na grootste stad van Mexico (1566 meter, 1,5 miljoen inwoners, metropolis: 4,5 miljoen inwoners), duurde zo’n 3,5 uur met een stop van bijna een half uur onderweg. (Iets waar we niet zo van houden, hoewel het wel een gelegenheid is om even de benen te strekken.) In de bus was het vrij warm. Naarmate we dichterbij Guadalajara kwamen werd het landschap groener, werden de bergen hoger en werd de weg bochtiger.

We stapten aan de noordrand van de metropolis uit, want de bus ging naar het nieuwe busstation aan andere, zuidelijke kant van de stad. Met stadsbus 231 reisden we in ongeveer een half uur in een zo goed als rechte lijn naar het centrum, waar we van een heerlijk Chinees buffet aten.

Het historische centrum van Guadalajara blijkt erg mooi en aangenaam te zijn. Er zijn veel monumentale gebouwen, waaronder een prachtige kathedraal, en kunstwerken. Gedeeltes zijn autovrij, zodat je zonder last van het verkeer kunt rondlopen. De stad of de streek rond de stad is de oorsprong van de muzieksoort mariachi, die op de werelderfgoedlijst staat. We zagen “Feliz Navedad y un próspero Año” (Gelukkige kerst en een voorspoedig nieuwjaar).

We sliepen in het hart van het oude centrum in het luxe hotel Frances uit 1610, het oudste hotel van de stad en een nationaal monument sinds 1981, in een zeer ruime kamer in een kingsize bed. In de badkamer was een grote jacuzzi. Het hotel is gevestigd in een prachtig koloniaal gebouw. Het midden van de trap is van wit marmer, de randen van de trap zijn van parket. De muren van de kamer zijn van beige granol. Op de vloer liggen onregelmatig geglazuurde, baksteenrode tegels met grote witte voegen. Al het meubilair die je je zou kunnen wensen, was aanwezig. De vloer van de ruime gangen rond de patio was van krakend oud parket. Het hotel was voor ons goed betaalbaar. Het enige echte nadeel was de drukke straat met het bijbehorende verkeerslawaai. De douche was OK, maar niet geweldig. Scènes van de Charles Bronson film “Justicia salvaje” (The Evil That Men Do, Nederlands: De liquidator) zijn in het hotel opgenomen.

De volgende dag verhuisden we naar het veel rustiger gelegen en veel goedkopere, maar prima hotel Lisboa, waar we een lichte hoekkamer zonder televisie kozen. We werden vriendelijk ontvangen door een oudere dame. Het plafond en de muren waren glanzend beige geverfd. De deur was okergeel met een bordeaurood doekje voor de ventilatiegaten tegen het inkijken. Er hing een aardig schilderij met Don Quichot erop. De douche was zelfs beter dan in hotel Frances, hoewel een douchegordijn ontbrak en de douche direct bij de wc was. (Iets waar we niet zo van houden: natte voeten als je naar de wc gaat na het douchen.)

We ontbeten in de uitstekende lonchería La Playita, dat al meer dan 80 jaar bestaat.

We bezochten Galería Jorge Martinéz op de hoek bij de kunstuniversiteit. Helaas was er niet zoveel te zien, want er werd een nieuwe tentoonstelling voorbereid. We bezochten het Palacio de Gobierno (1774), dat interessanter was. Er is een enorme muurschildering van de bekende Mexicaanse schilder José Clemente Orozco (1883-1949), een tijdgenoot van Rivera, en een vrij toegankelijk museum. We slenterden door het enorme marktgebied van mercado San Juan de Dios, waar van alles te koop is, inclusief gitaren uit Paracho. Het marktgebouw met diverse verdiepingen is wellicht het grootste ter wereld.

Het was wat warmer en vochtiger in Guadalajara. We konden ’s avonds in onze T-shirts naar buiten. ’s Ochtends hadden we nog wel even een truitje nodig. Over het algemeen was het bewolkt weer met af en toe, vooral in de middag, zon.

https://goo.gl/photos/FavqnRWausq4JWSM6

Als we iemand bedanken, dan is het antwoord in Mexico meestal “por nada” (voor niets), wat afwijkt van het gebruikelijke Spaanse “de nada” (het is niets). Wanneer we gedag zeggen is het antwoord meestal “viaje bien” (reis goed) of “a Dios” (ga met God).

Niet geheel verrassend was er goed 4G (LTE) mobiel internet van Movistar beschikbaar in het historische centrum van Guadalajara.

Jalpa

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Jalpa
nov 292016
 

Met een combi, die veel goedkoper, flexibeler, maar ook wat minder comfortabel is dan een bus, reisden we in minder dan drie kwartier naar het stadje Jalpa (1392 meter, 35.000 inwoners). Met wegrijden werd steeds netjes gewacht totdat iedereen die instapte goed zat. Het was een prima weg door een prachtig landschap met gigantische cactussen en prachtige atmosferische perspectieven. We zagen ook weer diverse adelaars vliegen. Aan het eind, bij het betalen, vertelde de chauffeur, nadat hij gevraagd had waar we vandaan kwamen en wat we gingen doen, uit eigen beweging waar het centrum was en waar het enige hotel in het centrum was. Er is een ander hotel bij de “entrada”, de ingang van de stad.

We verkochten een gouden oorring van een halve gram die ik eerder vond. Van het geld dat we kregen, betaalden we het middageten, kochten we wit en roze geglaceerde cakejes met hagelslagjes voor bij de koffie en kochten we broodjes en kaas voor het ontbijt.

Mexicanen zijn echte koffiedrinkers. In veel apotheken en winkeltjes kun je een beker koffie kopen. De maat van de beker begint bij “mediana” (middelgroot). Het merk varieert met de keten. Oxxo verkoopt Andatti, onze favoriet. Farmacia Guadalajara verkoopt meestal Nescafé. Zwarte thee (zakjes) is moeilijk te krijgen.

We sliepen in hotel Roma, waar we ongeveer uit alle kamers konden kiezen. We kozen een ruime kamer op de eerste verdieping met uitzicht op de zonnige binnenplaats. De bovenste helft van de muren was zandkleurig geel geverfd en de onderste helft licht oranje op grof stucwerk. Op de vloer lagen licht zandkleurige tegels. Het was allemaal netjes schoon. Voor de ventilator en de bijbehorende lamp kregen we een vieze afstandsbediening. Op het dak was er een zonneboiler en halverwege de trap naar het dak waren er drie grote gasgestookte boilers.

Het stadje is niet groot en ligt in een kleine vallei, een paar blokken van het centrum zijn er al velden. Geïnspireerd door de amateur-archeoloog uit Tabasco zochten we in de stenen langs de velden en de kleine rivier naar bewerkte dingen. We vonden niets, maar het was een leuke wandeling.

Waarschijnlijk mede omdat het stadje minder hoog lag, was het warmer dan voorheen, ruim over de 25 graden. Later in de middag stak er een wind op, zodat het heel aangenaam was.

https://goo.gl/photos/6SyaX82kdiGcoufL7

Naast “restaurant” worden eetgelegenheden “menudo” (meestal op een markt), “lonchería” (voor de lunch) of “cenería” (cena = avondeten) genoemd.
In Jalpa was er 3G HSDPA mobiel internet van Movistar. In het hotel was er Wi-Fi bij de receptie beschikbaar. In de kamer was de ontvangst zwak.

Zou het conflict tussen Lufthansa en zijn piloten hiermee opgelost zijn?

Een amateur-archeoloog in Tabasco

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Een amateur-archeoloog in Tabasco
nov 282016
 

Met een bus van Omnibus Mexicanos reisden we in ongeveer een uur door naar het dorpje Tabasco (1500 meter, 20.000 inwoners). De gelijknamige saus dankt zijn naam aan de staat Tabasco, niet aan het dorpje dat in de staat Zacatecas ligt. De reis ging eerst door een bergachtig landschap met mooie vergezichten, wat bergachtiger en groener dan voorheen. We passeerden een groot, onregelmatig gevormd bergmeer. We zagen diverse adelaars die op jacht waren, soms dichtbij de bus.

We overnachtten in het zeer betaalbare tweesterrenhotel Los Arcos in een ruime kamer met daglicht in een kingsize bed. Het plafond was hemelsblauw geverfd en de muren zandkleurig geel. De meubelen en deuren waren van donker, gelakt hout. Alles was goed verzorgd en schoon. Alleen de verlichting en de staat van de kast lieten wat te wensen over. Hoewel de douche ruim was, gold dit niet voor het warme water. Het hotel is aan een drukke straat, maar we weten uit ervaring dat het verkeer na een uur of tien ’s avonds nagenoeg stilvalt en pas later op de ochtend weer begint.

Er was een zonnig balkon, dus het was een goede gelegenheid om onze kleren te wassen. Het wasgoed was in de warme zon snel droog. De truc met wassen onderweg is het gebruiken van (hand)zeep i.p.v. een wasmiddel. Zeep maakt net zo goed schoon als een wasmiddel, maar is veel makkelijker uit te spoelen. In de meeste hotels ligt er bij de handdoeken ook al een stukje zeep klaar.

Veel goede eetgelegenheden waren er niet in het dorpje, maar bij toeval vonden we een prima restaurant waar al het eten dat je bestelt vers wordt gemaakt. Een kleine aanpassing aan een gerecht op het menu om het vegetarisch te maken was geen enkel probleem. Voor het eerst dronken we een biertje, een Corona Extra (“La cerveza mas fina”, het fijnste bier, “hecho en Mexico”, gemaakt in Mexico). ’s Avonds aten we in een klein restaurantje onder een golfplatendak een paar blokken van het centrum twee lekkere quesadillas met wat ui en een pikante saus. Ze waren met liefde door een aardig echtpaar vers gemaakt. ’s Ochtends aten we in het marktgebouw een gordita nopales, een soort cactus die enigszins smaakt als snijbonen. We dronken er een warme “avena” (haver) -drank bij.

Aan het einde van de middag liepen we willekeurig door wat straten aan de rand van het dorpje. Een jongeman op een motor dreef een aantal koeien op, wat een aardig gezicht was. Hij stopte, zette zijn motor uit en vroeg of we zijn archeologische collectie wilden zien. De lokale bevolking is daar niet echt in geïnteresseerd, maar wij natuurlijk wel! In vijf jaar tijd had hij honderden voorwerpen “en el campo” (op het platteland) gevonden. Van “petrificado” (versteende) (dinosaurus?)botten tot ceremoniële Aztek voorwerpen en beeldjes (zie foto’s). Alles lag wat rommelig in en op een vitrinekast in de slaapkamer van zijn dochter. Hij zocht de mooiste stukken voor ons uit en legde ze op een witte en roze jurk van zijn dochter zodat we ze goed konden fotograferen. Hij wil er geen tentoonstelling van of een website voor maken, want hij is bang dat de overheid dan alles in beslag gaat nemen.

Ook in dit dorp zijn er diverse prominent aanwezige “farmacias” (apotheken). Zoals in meer Latijns-Amerikaanse landen worden er net zoals bij onze drogisten ook allerlei andere zaken verkocht. Sommige apotheken lijken meer op een supermarkt.

https://goo.gl/photos/PEEk84xd7FFBSS1i7

https://goo.gl/photos/w9Jbk4wS53C6qYa58

In Tabasco was er wel een Movistar-signaal, maar geen mobiel internet. In het hotel was er een redelijk goede Wi-Fi-verbinding.

Villanueva – weg uit de stad

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Villanueva – weg uit de stad
nov 272016
 

We zochten een combi (klein busje) naar het plaatsje Jerez, maar vonden een combi naar het dorpje Villanueva, nabij plaza Bicentinario (het tweehonderdjaar plein). Aangezien er twee wegen door de bergen naar het zuidelijker gelegen Guadalajara lopen, veranderden we gewoon onze bestemming.

In ongeveer een uur bracht de combi ons over een vrij rechte, golvende snelweg naar het busstation van Villanueva. (Nueva = nieuw, maar dat is relatief, want het dorpje werd in 1692 gesticht.) Het landschap was prachtig met lage struiken, enorme cactussen, die vaak meer op bomen leken, en op de achtergrond bergen. Er stapten vooral jonge gezinnetjes in en uit de combi, die zonder uitzondering allemaal even vriendelijk waren.

Op een busstation keken we eerst naar mogelijke bussen voor de volgende dag. Je kunt hier niet verwachten dat er elk kwartier een bus vertrekt. Overdag gaat er elke twee uur een bus van Omnibus naar Jalpa, ongeveer halverwege naar Guadalajara, dus dat viel mee.

We verkenden het authentieke dorpje (1900 meter, 32.000 inwoners), waar vele mannen en sommige vrouwen met hoeden lopen. De mensen zijn nieuwsgierig en keken ons soms na. Blijkbaar komen hier weinig toeristen. Het plaatsje staat dan ook niet in de reisgidsen. Een praatje is gauw gemaakt en de mensen zijn onveranderlijk vriendelijk en hulpvaardig. We liepen langs de rivier waarin weinig water stond, maar gezien de stenen verstevigingen is dat wel eens anders. Een doorgaande weg, die niet altijd doorgaand zal zijn, liep dwars door de rivier. Aan een oever was een kleine groenten- en fruitmarkt. Er is een marktgebouw, waar diverse dingen, waaronder lokale zoetigheden, zoals gekonfijte kalabas, werden verkocht. Het centrum is levendig en ’s avonds sfeervol verlicht met energiezuinige ledverlichting. Veel huizen waren nog gebouwd met adobe. We bezochten de kerk, waar een prettige sfeer heerste en aparte afbeeldingen van Jezus en Maria te zien waren (zie foto’s). Op plaza Principal (het hoofdplein) speelde een band niet heel erg zuiver. We genoten van een prachtige zonsondergang en maakten vele mooie foto’s. Leuk was het elektronische carillon, dat elk uur een andere melodie speelde.

Tot nog toe verbleven we in vrij moderne steden. Het uiterlijk en de sfeer in een dorpje is uiteraard heel anders. De lucht is schoner, want er is minder verkeer. De mensen zijn minder afstandelijk en hoewel ze wat afwachtend zijn, zijn ze bijzonder aardig als je contact met ze maakt. We zijn ook dichterbij de natuur. Tegen zonsondergang zagen we grote zwermen zwarte vogels, die mooi oplichtten in het gelige licht. Ook zagen we een paar adelaars.

We kochten koffie en heerlijke, versgebakken koekjes bij een warme bakker. Je krijgt een metalen schaal en een tang waarmee je de koekjes naar keuze uit goed afgesloten vitrinekasten kunt pakken. Bij de kassa worden ze ingepakt. De koffie tap je zelf in een schuimrubberen isoleerbeker.

We sliepen in hotel Fina, één van de weinige hotels in het dorpje. De kamer was ruim, maar had geen buitenramen, alleen een raam dat uitkeek op een gesloten patio. De muren en het plafond waren gepleisterd met cement en crème geverfd. Het bed was van cement en bruin geverfd. De wc, wastafel, zeepbakjes en handdoekhaken waren eveneens bevestigd met cement. Er stond een ouderwetse, grote tv, die we niet hebben gebruikt. We keken onze favoriete series op onze telefoontjes die ik eerder gedownload had. De elektriciteit werd verzorgd door provisorisch aan de muur opgehangen witte twee-aderige kabels die op diverse plekken met zwarte plakbandjes aan elkaar waren gezet. Ik durfde de eerder aangeschafte dompelaar (2000 watt / 127 volt = 15,75 ampère) niet te gebruiken (en de bakker was dichtbij). Alles was netjes schoon en verzorgd en zoals beloofd was er warm water. In de patio stond “agua purificado” (gezuiverd water) voor algemeen gebruik.

Het was heerlijk weer met een strak blauwe hemel en weinig wind. Overdag was het ongeveer 25 graden en ’s nachts ongeveer 5 graden.

We hadden het hier erg naar ons zin.

https://goo.gl/photos/JqwdUH6dKZ5UkGnVA

Het mobiele internet van Movistar werkte, maar met een langzamere 2G EDGE verbinding (minder dan 1 KB/s). Het restaurantje naast het hotel had echter een redelijk goede Wi-Fi verbinding.

Koloniaal Zacatecas

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Koloniaal Zacatecas
nov 252016
 

Met een luxe bus, dit maal van de maatschappij Omnibus, reisden we over een goede snelweg in ruim twee uur van Aguascalientes naar Zacatecas (2430 meter, 140.000 inwoners). Onderweg zagen we veel landbouw, waaronder maïsteelt, die nu vanwege het seizoen, net als bij ons herfst, stilligt. Links en rechts was er een lange bergketen te zien. Aan het eind stegen we een stuk door een mooi landschap met lage struiken en enorme cactussen. De bus werd na een tolpoort door het leger gecontroleerd, waarschijnlijk bij een staatsgrens.

Met ruta 8 (bus 8) gingen we vanaf “central de camiones” (camion = vrachtauto, waar de stadsbussen wel iets van weg hebben) naar Jardín Independencia, dat gezien wordt als het centrum van de stad. Stadsbussen worden hier simpelweg met een paar munten aan de chauffeur betaald.

We aten bij de drukke comida (eetgelegenheid) Doña Julia prima gorditas met mole (cacao, maar dan niet gezoet), frigoles (bonen) en huavo (ei). We dronken horchata. Ook de koffie was goed, want het was “Café de olla” (koffie van pot).

We vonden een mooie overnachtingsplek in Posada del Carmen, waar de fijne, betaalbare kamers geen nummers maar namen hebben. Onze kamer heette “Perpetuo Socorro” (eeuwigdurende hulp). Er waren enige gezellige white wash meubelen. De douche was heerlijk warm, maar heel erg schoon was de kamer niet. De envelopjes voor de “propina” (fooi) hebben we bij de vieste plekken achtergelaten.

We gingen naar de “teleférico” (kabelbaan) die over de stad naar Cero de la Bufa, een rotspartij, loopt. De kabelbaan werd gerenoveerd, dus we moesten het met het mooie uitzicht vanaf het station van de kabelbaan doen.

Een stukje verderop is “Mina el Edén“, één van de rijkste zilvermijnen van Mexico, die in bedrijf was van 1586 tot in de zestiger jaren. De lokale bevolking, inclusief de kinderen, werd lange tijd vreselijk uitgebuit. Aangezien we al in Bolivia een primitieve zilvermijn hebben gezien, waren we niet echt geïnteresseerd in een rondleiding. Waarschijnlijk zouden we daarmee ook alleen maar de rijke eigenaar hebben gesponsord.

We liepen door kleine straatjes aan het einde van de dag met mooi licht om foto’s te maken. De kathedraal is aan de buitenkant meer bewerkt dan ik ooit gezien heb. De binnenkant is heel wat soberder. Zacatecas staat terecht op de werelderfgoedlijst. Er zijn heel veel indrukwekkende koloniale gebouwen en enorme, imposante kerken. De stad is rijk (geweest), dus alles is (nog) in goede staat.

We aten een overheerlijk Mexicaans buffet. Het is een goede manier om wat meer groenten te eten en kennis te maken met (lokale) Mexicaanse gerechten. We dronken jamaica.

We bezochten Museo Pedro Coronel, dat gevestigd is in een zeventiende eeuwse school, een prachtig koloniaal gebouw. Er is een grote collectie met werken, onder andere van Picasso, Kandinsky, Dalí en Goya. Helaas mochten we maar van een klein deel van de collectie foto’s maken. Grappig was de tekst bij de wc: “urinaire” anonimo exposicíon temporal” (urinoir, anoniem, tijdelijke tentoonstelling).

We ontdekten nog net op tijd dat het Nederlandse Wikipedia artikel over Manuel M. Ponce onjuist is. Het museum is niet in Fresnillo, maar in Zacatecas. Het museum besteedt ook aandacht aan zijn leerling Carlos Vásquez. Bij toeval ontdekten we ook nog een levensgroot Manuel M. Ponce bronzen beeld op een metalen bankje in een park.

We hoorden weer het fluiten van een trein, maar we hebben tot nog toe nog geen trein gezien. Zeer waarschijnlijk vervoeren de treinen etsen van de mijnen.

We vonden Zacatecas een aangename en mooie stad, meer dan het drukkere en krappere Guanajuato. De stad wordt vooral bezocht door Mexicaanse toeristen. Slechts heel af en toe komen we buitenlandse toeristen tegen.

De hemel was strakblauw, maar de wind was soms fris. In de zon was het warm, maar aan het begin en einde van de dag hadden we onze fleecevesten nodig. Overdag was het 20-22 graden, ’s nachts 4-5 graden.

https://goo.gl/photos/FuaNSzLimggc5fEj6

https://goo.gl/photos/ZDAH5Xoq7L5MG9XZ7

https://goo.gl/photos/mRsJ5Fnmkp7EAEJR7

Sommige straten/streken van Mexico kunnen we beter niet bezoeken.

Page 3 of 5 1 2 3 4 5