Smolyan

 2010 Bulgarije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Smolyan
sep 252010
 

Over een bochtige weg reisden we met de bus in ca. 3 uur van Plovdiv naar het in het Rodopi-gebergte gelegen dorpje Smolyan (Смолян; 1000 m). De temperatuur was daar wat lager en heel aangenaam (zo’n 20 graden). We sliepen in het goed bekend staande Three Fir Trees house. De vrouwelijke eigenaar, Milena, is reisleidster geweest en sprak aardig Duits en wat Engels. Het ontbijt was overdadig goed! Banitsas (Баница; Balkan pasteitjes van bladerdeeg), pannekoekjes, twee soorten taart, eieren, ham, kaas, feta, tomaatjes, tapenade,  geroosterd brood, muesli, yoghurt, druiven; alles keurig gepresenteerd.

Overdag wandelden we door het nabij gelegen watervallen-ravijn (ca. 7 km heen) met vele kleine en grote kletterende watervalletjes in een prachtig bosachtig gebied met veel geurige dennen. Het beekje zijn we vele keren via kleine, houten bruggetjes overgestoken. Het pad is onderdeel van een wandeltocht van twee weken via allerlei bergdorpjes naar de Griekse grens, waarvoor ik misschien nog wel eens beter voorbereid terugkom. Terug naar het stadje kwamen we langs lelijke, verlaten industrieterreinen en -gebouwen, waarschijnlijk uit de Sovjet-tijd. Zelfs in kleine stadjes zijn er in die tijd lelijke, grijze betonnen flats gebouwd, waar nu vaak stukken beton door de betonrot vanaf brokkelen. Toch heeft die lelijkheid een bepaalde charme die Bulgarije maakt zoals het nu is. Je kan hier een stapel hout voor de kachel in de winter onder een airco voor de zomer tegenkomen.

De volgende, wat bewolkte dag huurden we een oude, benzine-slurpende Peugeot om de met het openbaar vervoer moeilijk bereikbare omgeving te verkennen. Ons eerste bezoek was aan een grot bij het plaatsje Yagodina. Om daar te komen moesten we een kilometers lange, smalle, weg volgen door een hoog en smal ravijn langs een riviertje. De grot was bijzonder mooi, anders dan ik tot nog toe gezien heb, al was het alleen maar vanwege de unieke “parels” die in een paar honderd jaar gevormd worden door marmer dat zich afzet rond een zandkorrel. Verder waren er veel verschillende formaties, zoals dendrieten (korreltjes die aan de muren groeien) en luipaardhuid (een een soort kuiltjes). Het is de langste grot van het Rodopi-gebergte en de diepste van Bulgarije.

Een klein stukje verderop bezochten we ook een wat kleinere grot die 6000 jaar geleden al bewoond werd door kleine groepjes mensen. Er waren potscherven, botjes, schelpen, vuurstenen, vuurplaatsen, etc. van zo’n 800 jaar oud, die een goed beeld gaven van in welke omstandigheden de mensen toen leefden.

Na een heerlijke lunch (bonensoep, forel en zelfgemaakte patat) bezochten we een grotere grot, genaamd Devils’ Throat (Пещерата Дяволското гърло), met binnenin een hoge (45m), bulderende waterval in de buurt van het plaatsje Trigrad. We moesten een steile trap bestaande uit zo’n 300 treden beklimmen om naar de andere uitgang te komen.

Het warme mineraalbad bij het plaatsje Devin (Девин) was helaas leeg en gesloten. Dat was niet zo erg, want het was toch al laat geworden. Bovendien was de slechte weg er naartoe op zich al de moeite waard. De Romeinse boogbruggen in Shiroka Luka (Широка лъка) waren in onze ogen niet zo heel bijzonder. Nog voor het donker waren we weer terug in Smolyan. Gezien de slechte staat van de wegen was dat ook het beste. Bij elkaar was het een heel leuke dag!

Plovdiv

 2010 Bulgarije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Plovdiv
sep 222010
 

Helaas was er ‘s-ochtends geen bus vanuit Melnik terug naar het noorden. Gelukkig konden we na een vroege lunch met iemand meerijden naar Sandanski (Сандански), waar we al snel weer met de bus verder konden naar Blagoëvgrad. Direct doorreizen naar Plovdiv ging niet, want we waren te laat voor de middagbus (14:30). We sliepen daarom in het schone en ruime hotel Korona (хотел Корона).

Blagoëvgrad is een gezellige, niet te drukke studentenstad aan de Bistrica rivier. Overigens gebeurde in 2000 één van de grootste milieurampen van Europa. Een dam bij een goudmijn in Roemenië bij het plaatsje Baia Mare brak, waardoor 100.000 m² met cyanide vervuild water in de Tisa en Danube (Donau) stroomde, waarvan het water in veel rivieren van Roemenië, Hongarije, Bulgarije, Oekraïne en Servië kwam en veel vissen en vogels doodde. In Nederland is het vast een klein, onbetekenend nieuwtje geweest; het gooien van een waxinelichthouder naar de Gouden Koets is veel belangrijker …

De volgende ochtend vroeg (6:20) reisden we met een bus naar Plovdiv (Пловдив; ca. 4 uur). Hoewel de reisgids heel enthousiast is over deze tweede grote stad van Bulgarije, zijn wij dat niet zo. Het Romeinse amphitheater zou geweldig moeten zijn; wij vinden dat de auteur van de reisgids maar eens naar Tunesië moet gaan. We hebben overnacht in het 4-sterren Noviz hotel. We gaan zo lekker de sauna in …

Bulgarije – eten

 2010 Bulgarije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Bulgarije – eten
sep 202010
 

Het eten in Bulgarije is smaakvol, goedkoop en vrijwel altijd met losse, natuurlijke ingredienten bereid. Vaak eten we twee of drie keer per dag warm. Voor het ontbijt meestal warme blader- of filodeeg met kaas of soms een pannekoek met honing en walnoten. Voor zowel het middag- als avondeten bestellen we meestal een Shopska salade (шопска салата; tomaat, komkommer, paprika, wat gesnipperde ui en een ruime hoeveelheid zachte, witte, gemalen schapenkaas) en bijvoorbeeld bonensoep, zelf gemaakte patat, ommelet, forel of köfte (кюфте; gehaktballetjes). Als nagerecht is dikke yoghurt met honing erg lekker. Een andere mogelijkheid is de zoete, met honing gemaakte baklava. Vaak drinken we een verfrissende ayran (gezoute, verdunde yoghurt) of, in wijnstreken, een lokale wijn. Het eten wordt meestal geserveerd op handbeschilderde aardewerk borden.

Aardig om te weten is dat in Bulgarije de yoghurt is uitgevonden. De benodigde bacterie heet niet voor niets Lactobacillus bulgaricus. Verder werd hier misschien wel de eerste wijn in Europa gemaakt.

De wijn van Melnik

 2010 Bulgarije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De wijn van Melnik
sep 192010
 

Weer via Blagoëvgrad (Благоевград) en het zuidelijker gelegen Sandanski (Сандански) reisden we naar het gezellige dorpje Melnik (Мелник; ca. 350 m), ongeveer 15 km van de Griekse grens. Het dorpje is bekend om zijn wijnproeverijen.

Het is vandaag warm, zeker 30 graden. We hadden dan ook geen haast met het doen van wat kleine inkopen in een koele supermarkt … we moesten toch op de bus wachten.

In Melnik overnachtten we in een klein, maar mooi kamertje van een oud, maar levendig vrouwtje. Overal hangen rode en groene druiven. Het ruikt naar wijn, want een gedeelte van de druiven is inmiddels aan het gisten, doordat de insecten eraan gezeten hebben.

De volgende dag volgden we na het ontbijt een droge rivierbedding en later een smal, stenig pad dat omhoog klom langs een steile rotswand. Na nog een klein, wat gemakkelijker stuk omlaag kwamen we aan bij het Rozhen klooster (Роженски манастир; ca. 580 m).

In het klooster werd net een kind gedoopt. Na wat geprevel werd het kind eerst met een bijbel met een gouden omslag aangeraakt en daarna met een bloem die was gedoopt in gewijd water. De bloem werd overhandigd aan de wat zenuwachtig om zich heen kijkende moeder, die het onrustige kind veel te hard wiegde. Tenslotte werden een stuk of vijf haartjes een voor een afgeknipt en in het gewijde water gegooid.

Helaas misten we de bus terug, zodat we na de lunch langs een geasfalteerde weg terug naar beneden moesten lopen (ca. 7 km). Onderweg dronken we natuurlijk bronwater in een gehucht. Liften is overigens officieel verboden in Bulgarije.

Bij terugkomst was het kleine wasje, dat we ‘s-ochtends met water en zeep deden en opgehangen hadden op een geïmproviseerde waslijn, kurkdroog.

Rila klooster

 2010 Bulgarije, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Rila klooster
sep 192010
 

Met de bus reisden we via Dupnitsa (Дупница), Blagoëvgrad (Благоевград) en Rila (Рила) langs het Rilska riviertje naar het tussen de beboste bergen in een grote kloof gelegen Rila klooster (Рилски Манастир; 1147 m). Het klooster, gesticht in 927 en voor het laatst na een brand herbouwd van 1834-1837, is de belangrijkste bedevaartplaats van Bulgarije. Zowel de buiten- als de binnenkant zijn rijkelijk versierd met kleurrijke, religieuze fresco’s van heiligen en engelen, maar ook de hel.

We mochten slapen in een eenvoudige, maar authentieke kamer binnen de kloostermuren, op de 2e van de drie krakende, houten verdiepingen. Er waren zeker 100 kamers voor pelgrims.

‘s-Ochtends vroeg woonden we om half zeven het begin van een dienst bij. De iconen van de heiligen werden na het slaan van een kruis gekust en de olielampjes voor de schilderijen van de heiligen werden bijgevuld en aangestoken. Er werd langdurig monotoon gepreveld en soms een beetje gezongen. Ook werd er wierook geslingerd. Een oud vrouwtje was op een nonchalante manier bezig om de kaarsjes van de gelovigen te doven en op te ruimen. Aan ons werd verder geen aandacht besteed.

Vroeg in de koude ochtend namen we de bus terug naar het lager gelegen Rila stadje, waar we in de heerlijk warme zon op zachte, rode banken ontbeten. De espresso is hier heel goed! We hebben er dan ook de tijd voor genomen.