Marcel's weblog

Het eten in Bulgarije is smaakvol, goedkoop en vrijwel altijd met losse, natuurlijke ingredienten bereid. Vaak eten we twee of drie keer per dag warm. Voor het ontbijt meestal warme blader- of filodeeg met kaas of soms een pannekoek met honing en walnoten. Voor zowel het middag- als avondeten bestellen we meestal een Shopska salade (шопска салата; tomaat, komkommer, paprika, wat gesnipperde ui en een ruime hoeveelheid zachte, witte, gemalen schapenkaas) en bijvoorbeeld bonensoep, zelf gemaakte patat, ommelet, forel of köfte (кюфте; gehaktballetjes). Als nagerecht is dikke yoghurt met honing erg lekker. Een andere mogelijkheid is de zoete, met honing gemaakte baklava. Vaak drinken we een verfrissende ayran (gezoute, verdunde yoghurt) of, in wijnstreken, een lokale wijn. Het eten wordt meestal geserveerd op handbeschilderde aardewerk borden.

Aardig om te weten is dat in Bulgarije de yoghurt is uitgevonden. De benodigde bacterie heet niet voor niets Lactobacillus bulgaricus. Verder werd hier misschien wel de eerste wijn in Europa gemaakt.

Met de bus reisden we via Dupnitsa (Дупница), Blagoëvgrad (Благоевград) en Rila (Рила) langs het Rilska riviertje naar het tussen de beboste bergen in een grote kloof gelegen Rila klooster (Рилски Манастир; 1147 m). Het klooster, gesticht in 927 en voor het laatst na een brand herbouwd van 1834-1837, is de belangrijkste bedevaartplaats van Bulgarije. Zowel de buiten- als de binnenkant zijn rijkelijk versierd met kleurrijke, religieuze fresco’s van heiligen en engelen, maar ook de hel.

We mochten slapen in een eenvoudige, maar authentieke kamer binnen de kloostermuren, op de 2e van de drie krakende, houten verdiepingen. Er waren zeker 100 kamers voor pelgrims.

‘s-Ochtends vroeg woonden we om half zeven het begin van een dienst bij. De iconen van de heiligen werden na het slaan van een kruis gekust en de olielampjes voor de schilderijen van de heiligen werden bijgevuld en aangestoken. Er werd langdurig monotoon gepreveld en soms een beetje gezongen. Ook werd er wierook geslingerd. Een oud vrouwtje was op een nonchalante manier bezig om de kaarsjes van de gelovigen te doven en op te ruimen. Aan ons werd verder geen aandacht besteed.

Vroeg in de koude ochtend namen we de bus terug naar het lager gelegen Rila stadje, waar we in de heerlijk warme zon op zachte, rode banken ontbeten. De espresso is hier heel goed! We hebben er dan ook de tijd voor genomen.

Gisteren zijn we naar het in de Buyuk Djami (grote moskee) gevestigde archeologische museum geweest. Wat mij betreft is het een van de mooiste en interessantste musea die ik tot nog toe heb gezien. Het is ook een ideale manier om iets over het land te leren. Bulgarije kan wel eens de eerste plaats in Europa zijn geweest met permanente bewoning (6000 v.C.). De eerste mensen waren er zelfs al 40.000 v.C. In het museum was er o.a. een grote collectie bijl- en speerpunten van deze neolitische periode. De benedenverdieping was hoofdzakelijk gevuld met overblijfselen uit de Thracische en Griekse tijd, zoals inscripties en beelden. Het leukst vond ik die van Hero de paardenman en Epona. Op de bovenverdieping werden veel fresco’s en iconen tentoongesteld. Heel trots is Bulgarije op het door hen uitgevonden Cyrillische schrift. Er was een heel mooi en oud perkamenten boek, zo eentje die je in sprookjes tegenkomt. In een paar aparte zalen werden de juwelen e.d. tentoongesteld. Het hoogtepunt, in de bovenste zaal, was het bladgouden dodenmasker van een Thracische koning uit de 4e eeuw voor Christus.

Sofia is een rustige, authentieke hoofdstad. Hoewel Bulgarije een relatief arm land is (gemiddeld inkomen: ca. 400 euro/maand), kun je hier alles kopen wat je wilt. Er zijn veel oude gebouwen met versierde gevels. Alles is in redelijk goede staat. We bezochten de Sveta Nedelya kathedraal (Света Неделя), gebouwd tussen 1856-1863 op de fundering van de vorige kerken. Het is een prettig gebouw met binnenin veel muurschilderingen in Byzantijnse stijl.

Het is hier rond de 25 graden en zonnig.