In ruim twee uur reisden we naar de grotere stad Toluca de Lerdo (2660 meter, 500.000 inwoners), ongeveer een uur van Mexico-Stad.
De stad is wel groot, maar niet zo groot als Mexico-Stad, maar wel met alle voorzieningen van een stad. Het was fijn om weer te kunnen kiezen waar en wat we aten. Toluco is de hoogste stad van Mexico, maar lang niet zo hoog als de hoogste stad van de wereld, waar we recent nog waren.
In de stad waren er meer accordeonspelers, vaak jonge mensen, soms onverzorgd, dan draaiorgeldraaiers (ojee, Satyamo). Er werd vaak niet erg muzikaal gespeeld.
We zagen het ook al elders: op de stadsbussen worden op de voorruit de bestemmingen aangegeven. Op zich niets bijzonders, maar opmerkelijk is dat er ook winkels genoemd werden zoals Coppel en Walmart. We nemen geen taxi als we met een (stads)bus kunnen gaan, want we vinden het leuker om tussen de lokale bevolking te zitten en bovendien moet een taxi, zeker in drukke steden, meestal aansluiten in dezelfde rij.
Op straat werden “chapulines de Oaxaca” (sprinkhanen uit Oaxaca) verkocht. Je moet er maar zin in hebben …
In café De Allende kregen we met rietsuiker gezoete “Agua de pepino” (water van komkommer) bij het dagmenu. Een “agua” kan van alles zijn, maar het is altijd gezoet en bestaat voor het grootste deel uit, hopelijk, mineraalwater en een smaak van meestal een vrucht (bijvoorbeeld papaya) of een bloem (meestal “Jamaica”, ofwel Hibiscus) of soms, zoals in dit geval, een groente.
’s Ochtends bezochten we de prachtig gelegen en interessante archeologische vindplaats Calixtlahuaca. Er zijn diverse gebouwen en tempels op vier verschillende hoogtes, waar we vrij in en op mochten. De ronde tempel bestaat uit vier lagen van vier verschillende culturen en was gewijd aan Ehecatl, de God van de wind. Er wordt gezegd dat er in de tempel van Quetzalcoatl 11.000 Matlazinca gevangenen geofferd zijn. De binnenste, oudste ring is ouder dan die van het bekende Teotihuacán (naam van een volk en van de bekende archeologische vindplaatsen van Mexico). In één van de nissen was er een rotstekening. Er was ook een klein museum met enige interessante voorwerpen. We waren de enige bezoekers. De aardige beheerder gaf geduldig uitleg over de dingen waar we vragen over hadden. De vindplaats is eenvoudig bereikbaar met een goedkope stadsbus, hoewel het dorpje Calixtlahuaca niet direct bij Toluca hoort. Zowel heen als terug scheurde de buschauffeur als een “loco” (gek) over een slechte weg met veel kuilen en drempels, zodat we flink heen en weer werden geschud. Door een dikke nevel hadden we helaas nauwelijks zicht op de uitgewerkte vulkaan Xinantécatl, ofwel Nevada de Toluca (4690 meter).
In de namiddag bezochten we Jardín Botánico Cosmovitral (vitral = glas), een botanische tuin gevestigd in een oude markthal in art-nouveaustijl uit 1910. Aan het glas in lood, versterkt met metaal, is jaren gewerkt en het is het grootste van de wereld. Het bestaat uit een half miljoen stukken glas, die al 25 jaar door dezelfde twee mannen worden schoongemaakt. Een volledig rondje schoonmaken kost ze 15 maanden. We vonden het zo mooi, dat we het de volgende dag nog een keer bezochten.
De volgende dag bezochten we met een stadsbus het Centro Cultural Mexiquense, een complex waar we drie musea bezochten: Museo de Culturas Populares, Museo de Antropología e Historia en Museo de Arte Moderno. Een kaartje van slechts 10 pesos (ca. 50 eurocent) geeft toegang tot alle drie de musea, waar we de enige bezoekers waren. Vooral het antropologische museum heeft een erg mooie, uitgebreide collectie, maar ook het cultuurmuseum is zeker de moeite van het bezoeken waard (in tegenstelling tot wat de reisgidsen zeggen, die wel door cultuurbarbaren geschreven lijken te zijn). Of het museum voor de moderne kunst de moeite waard is, hangt af van je smaak. Ik hou niet zo erg van moderne kunst, meer van oude culturen, dus ik loop er meestal snel doorheen en kijk alleen beter naar de paar werken die mij aanspreken.
We sliepen in een ruime kamer in hotel Colonia, dat gevestigd is in een prachtig koloniaal gebouw. We kregen een aanzienlijke korting omdat er geen warm water was. De vloer was van parket en het plafond hoog. Er stond nog een oude beeldbuistelevisie. In sommige hotels kun je kiezen tussen een kamer met een gewone tv en een kamer met een flatscreen, uiteraard voor verschillende prijzen.
https://goo.gl/photos/DVqoNtwpBwEPJWVW6
https://goo.gl/photos/jBbkbedT8ijaoadp8
https://goo.gl/photos/CoicqnmTeuT6z2S79
https://goo.gl/photos/5bt8eRvuLsWuAPVR6
https://goo.gl/photos/7KdiqhP1UMooKLvE8
https://goo.gl/photos/26Tf3GKtEHbLkfZz7
https://goo.gl/photos/2sRqsf5TukhbgnPs6
Door de hoogte van de stad was het soms fris en hadden we regelmatig een vest nodig, hoewel het in de zon dan vaak weer te warm was. In de namiddag, avond en nacht regende het soms fors.
In de stad was er een 4G LTE mobiele internetverbinding van Movistar en in het hotel een snelle Wi-Fi-verbinding, zoals bijna altijd van de provider Infinitum. Een voordeel van een LTE internetverbinding is dat het energieverbruik lager ligt.
Als het goed is, zullen er tot eind januari geen stakingen van Lufthansa piloten zijn.
