Maracay, Parque Nacional Henri Pittier

 2007 Venezuela, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Maracay, Parque Nacional Henri Pittier
mrt 102007
 

Eergisteren en gisteren zijn we via drie grote en drukke steden, Guanare, Valencia en Maracay, terug richting Caracas (klemtoon op de tweede lettergreep) gereisd. De vele oude amerikaanse auto´s en micro-, mini- en gewone bussen braken grote roetwolken, dus echt prettig is het daar niet altijd. De stad waar we vannacht hebben geslapen, Maracay, is nog de aardigste van de drie. In het algemeen kan je de steden hier beter mijden, maar i.v.m. het transport kan je er helaas niet omheen.

Vandaag gaan we naar het kustplaatsje Puerto Columbia in het oudste (1937) beschermde natuurgebied van Venezuela, Parque Nacional Henri Pittier, genoemd naar een zwitserse botanist. Het park beslaat 1078 km² en omvat een stuk kustlijn en bergen (tot 2436 meter: Pico El Cenizo). De natuur varieert van half droge bossen tot dicht, nat regenwoud. Bij de kust zijn er mangroves. In het park leven volgens de reisgids zo´n 580 vogelsoorten (zo´n 7 % van de wereld!) en diverse soorten zoogdieren, inclusief puma´s. Waarschijnlijk blijven we daar enige dagen.

Los Llanos, Guanara

 2007 Venezuela, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Los Llanos, Guanara
mrt 082007
 

Op de vlakte (Los Llanos) heb ik drie nachten in een hamaca (hangmat) geslapen (Hanneke vanwege haar rug in een bed). We hebben veel vogels gezien, die zijn er in overvloed, zo´n 360 soorten, klein, groot, onopvallend of juist fel gekleurd, b.v. rode ibis (Eudocimes ruber). Een ochtend hebben we daarvoor in een boot doorgebracht. Op de rivier, een zijtak van Rio Apure, zagen we ook vele kaaimannen (Caiman crocodylus), iguanas, enige schildpadden (hier niet zo groot) en heel leuk: speelse zoetwater dolfijnen (tonina of Inia geoffrensis). Ook de capybara, een heel groot knaagdier, hebben we gezien, in het campamento hadden ze ook vier kleine weesjes.

´s-Middags was er steeds een siesta om de warmte te ontlopen (30-40 graden). Op een namiddag werd er met stokken in ondiep water naar een anaconda gezocht en gevonden: eentje van 7 meter lang en zo´n 20 cm dik! We mochten hem op onze schouders dragen. We kwamen er ook één tegen die bezig was om een kaaiman op te eten. Die werd met rust gelaten, omdat dat veel energie kost.

Een dag later hebben we met een klosje, een lijntje en een haakje gevist op piranhas voor het avondeten. We hebben er beide enige gevangen. Ze zijn wel lekker, maar ze hebben veel graten. Dezelfde dag hebben we in de namiddag in het mooie, uitgestrekte landschap een uur of drie paardgereden; tot groot genoegen van Hanneke, die gelukkig niet zo´n last had van haar allergie.

Nu zijn we weer terug in een grotere stad: Guanare, de spirituele hoofdstad van Venezuela (de mensen uit de wijde omgeving ondernemen pelgrimstochten hier naartoe). Wat we hierna gaan doen, weten we nog niet precies.

Boconó, Niquitao, Mérida

 2007 Venezuela, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Boconó, Niquitao, Mérida
mrt 042007
 

Na Trujillo zijn we naar Boconó (50.000 inwonders, 1220 meter) gegaan, een klein en gezellig stadje in het Andes gebergte. De sfeer is daar meer proviciaal; de mensen zijn daar nog steeds enigszins gesloten, maar wel wat vriendelijker. Het klimaat is daar door de hoogte ook wat aangenamer. Het transport van en naar de dorpjes in de omgeving gebeurt m.b.v. oude amerikaanse jeeps. Twaalf personen per hobbelige rit. De stad is er overdag vol van: leuk om te zien.

Later bezochten we Niquitao (5.000 inwoners, 1260 meter), een klein, rustig dorpje, vlakbij de hoogste berg van de provincie: La Teta (het hoofd) de Niquitao (4006 meter). Op zoek naar onderdak kwamen we bij een venezolaans stel terecht, de gehandicapte zeeman Rafael (hij mist een been door een auto-ongeluk) en zijn wat jongere vrouw Eva. We hebben wat gepraat en gegeten. Hanneke heeft geholpen met koken; ze heeft voor het eerst arepas gemaakt (maïspannekoekjes). Geslapen hebben we in de vrij primitieve Posada van de buren. De dag erna hebben we wat in de omgeving gewandeld. Er is een indrukwekkende ijzeren brug, Viaducto Agrícola, 80 meter boven het stroompje El Molino. Bij het ijskoude stroompje hebben we even in de zon gezeten (de zon is hier erg sterk voor onze nog te bleke huid) en onze voeten gebaad.

De volgende dag reisden we door naar Jajó (4.000 inwoners). Het was een prachtige en avontuurlijke tocht door de bergen (bijna tot 3800 meter). We reden achterop kleine vrachtautootjes mee en het laatste stuk met een grotere camión (vrachtauto). Jajó is een leuk, slaperige bergdorpje met rondom bergen en één kant op een mooi, wijds uitzicht, waar we van het balkon van de Posada van hebben genoten.

Nu zijn we na een spectaculaire bustocht door de bergen (met een pas van 4007 meter de hoogste weg van Venezuela) in Mérida (300.000 inwoners, 1630 meter), een grotere stad in de nabijheid van Pico Bolívar (5007 meter), de hoogste berg van Venezuela. Morgen blijven we daar. Daarna gaan we vier dagen op safari op de vlakte (savanna) die ongeveer éénderde van Venezuela beslaat (Los Llanos). We hopen onder andere Capibaras te zien. Na de safari laten we ons waarschijnlijk in de hoofdstad van de gelijknamige provincie Barinas afleveren.

Curimagua, Maracaibo, Trujillo

 2007 Venezuela, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Curimagua, Maracaibo, Trujillo
feb 272007
 

Curimagua is een klein dorpje in de bergen van San Luis. Daar verbleven we in Finca El Monte bij een aardig zwitsers stel, Ernesto & Ursula, dat al 12 jaar in Venezuela woont. We hebben het Camino de Los Españoles naar Cabure gevolgd (zo´n 5 uur lopen). Langs het pad bezochten we drie indrukwekkende grotten. Één ervan had een enorme zaal, waarin een kathedraal zou passen. Daarna hebben we in de Cataratas de Hueque (watervallen) gezwommen en onze broekspijpen gewassen, want die waren nogal vies geworden door de modder van één van de grotten. Aan het einde van de dag hebben we ook nog de Sima Haitón de Guarataro bezocht, een heel diepe (305 meter) en smalle spleet (12 meter) in een groene omgeving.

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Maracaibo, een grote, rijke stad door de olie die onder het gelijknamige meer gevonden is. Dat was goed te zien aan de Paseo de las Ciencas, een prachtig langgerekt plein met weelderige fonteinen, grote beelden en goed onderhouden groen. Verder is het overigens een oninteressante stad.

De dag erna zijn we doorgereisd naar Trujillo, de hoofdstad van de gelijknamige Estado (staat, provincie). Een stadje aan het begin van het Andes gebergte. Vandaag gaan we waarschijnlijk naar het wat verderop en hoger gelegen dorpje Niquitao (5000 inwoners).

Venezuela is wat duurder dan bijvoorbeeld Peru. Voor het idee: overnachten in een redelijk hotel (vaak met airco) kost ongeveer 15-20 euro (in Caracas zeker het dubbele). Een warme maaltijd (ontbijt, middag- of avondeten) kost zo´n 4 euro. De benzine is hier echter extreem goedkoop, slechts ongeveer een euro voor een volle tank! Vier uur met de bus kost ca. 5 euro. Een uur internetten kan voor minder dan 50 cent.

Las Trincheras, Coro

 2007 Venezuela, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Las Trincheras, Coro
feb 232007
 

We hebben heerlijk genoten van het hete, bruin/groene, zwavelige water van Las Trincheras, dat voor van alles en nog wat goed schijnt te zijn (je zou er zelfs van afvallen). De bijbehorende sauna was intimiderend heet en vochtig: het bijna kokende water (92 °C) werd direct onderlangs geleid. Het modderbad was meer een soort nat as bad. Het rook niet erg lekker, maar we hebben ons toch ingesmeerd, je weet nooit waar het goed voor is …

Van de baden van Las Trincheras zijn we met een paar bussen naar Coro gegaan (4-5 uur reizen). Een stad met een beschermd, koloniaal centrum. Het is hier heet, maar de matige wind maakt het toch aangenaam. We hebben geslapen in de mooie, schone en gastvrije Posada Turística El Gallo. Vanochtend hebben we een paar musea bezocht. De meeste zijn hier trouwens gratis toegankelijk.

Vanmiddag gaan we waarschijnlijk naar het bergplaatsje Curimagua in de Sierra de San Luis.

Page 2 of 3 1 2 3