De graftombes van Vergina

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor De graftombes van Vergina
dec 042017
 

Met de staatstrein bestaande uit twee wagons reisden we na het middaguur in een uurtje naar het stadje Veria, net als Thessaloniki in de provincie Macedonië. We moesten in een rij wachten totdat de deuren van de trein opengingen. Het landschap ziet er in de winter wat troosteloos uit.

Met een bus die waarschijnlijk op de trein stond te wachten, reisden we door naar het overzichtelijke centrum. We bekeken enige hotels en kozen het driesterrenhotel Villa Eliá. Het was somber, regenachtig weer, wat wel zorgde voor een sfeervol uitzicht op het dal beneden de stad. De stad ligt aan de voet van een bergrug.

Na een goede nachtrust en een prima ontbijt van het hotel zwierven we nog door het oude stadsgedeelte met kleine Byzantijnse kerkjes om daarna de bus naar Vergina op te zoeken. Na een rit van zo’n drie kwartier, halverwege over een stuwdam, werden we in het centrum van het kleine dorpje afgezet. Het zou een heel gewoon dorpje zijn geweest als er niet een heel bijzondere archeologische vondst was gedaan. Waarschijnlijk heeft hier Aigai gelegen, de eerste hoofdstad van het Macedonische koninkrijk.

We aten een prima lunch in een net geopend restaurant in het centrum van het dorpje, waar men zich verontschuldigde dat er nog geen menukaart was. De vis was niet goed gaar, maar dat werd goed opgelost.

We bezochten het uitstekende museum dat over de graftombes van o.a. koning Philippus II (382-336 voor Christus) was gebouwd en er aan de buitenkant als een met gras begroeide heuvel uitziet. We mochten om één of andere reden gratis naar binnen. Er waren o.a. prachtige kronen van eikenbladeren en eikeltjes gemaakt van glimmend (blad)goud. Foto’s mochten we helaas niet maken. Het is werelderfgoed sinds 1996.

We klommen omhoog naar de voor “renovatie” (meestal betekent dat niet veel goeds) gesloten acropolis, hetgeen in de stralende, winterse zon (19 graden!)  zeker niet onaangenaam was. Er was een mooi uitzicht, maar van de acropolis konden we helaas niets zien. Er kwam een kudde geiten met mooi klinkende bellen in verschillende toonhoogtes omlaag.

We sliepen in het goed betaalbare pension Vergina, waar alles prima in orde was.

Veel mensen verwarmen hun huis hier met een houtvuur, hetgeen een aangename geur door het dorp verspreidt.

Veria 2017 · 28 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Veria 2017 · 28 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Vergina 2017 · 13 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Vergina 2017 · 13 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst

Een concert in Thessaloniki

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Een concert in Thessaloniki
dec 022017
 

Met een tram en een Sprinter reisden we vroeg in de ochtend in ongeveer 25 minuten van Stayokay Vondelpark naar Schiphol luchthaven, waar we ruim op tijd waren, zodat we alles op ons gemak konden doen. We hadden thuis al ingecheckt en omdat we zonder ruimbagage reisden, hoefden we niet langs de incheckbalie. Na een poos wachten werden we met een bus naar het vliegtuig, een Boeing 737-800, gebracht. Het merendeel van de passagiers was Grieks, want wie gaat er nou in de winter naar Griekenland? Tijdens het instappen werd er brandstof getankt, dus we mochten onze riemen nog niet vastmaken, wat niet erg gebruikelijk is.

De vlucht, op een hoogte van 12 kilometer, duurde maar 2,5 uur (900 km/u). Bij het dalen naar het vliegveld van Thessaloniki (320.000 inwoners) was er boven de Middellandse Zee lichte turbulentie. Niet dat we dat van plan waren, maar we mochten van het vliegveld geen foto’s maken, omdat het ook een militaire functie heeft.

Met een drukke stadsbus en een onverwachte overstap reisden we in ruim een half uur naar het centrum van de stad. Na een lekkere pita falafel haalden we de kaartjes voor het geboekte concert op. We dronken een espresso en een thee in een wat rokerig, maar gezellig koffiehuis en liepen daarna door naar het hoger gelegen hostel Crossroads in ano poli (de oude wijk), dat we vooraf voor twee nachten geboekt hadden. We werden vriendelijk ontvangen. De kamer en badkamer waren prima in orde. ’s Avonds aten we nog wat in een eethuisje en daarna hielden we het voor gezien, want het was een lange dag.

De volgende ochtend stonden we op ons gemak op. De koffie stond zoals was beloofd al klaar. We aten bij een bakker een stukje lager in de oude stad een lekkere spanakopita. We kregen er zelfs ongevraagd een glaasje water bij. Daarna verkenden we te voet de aangename stad. Er zijn vele archeologische resten van muren en gebouwen uit o.a. de Romeinse en Byzantijnse tijd. Het oudste gebouw is Rotunda (Agios Georgios). De temperatuur, 18 graden, was veel hoger dan de 10 graden de dag ervoor. Het ging in de middag helaas wel wat regenen. In de avond en in de nacht regende het flink door, maar het was gelukkig niet koud.

’s Avonds bezochten we een uitvoering van het noordelijke Staatsorkest. Elena Papandreou, een bekende gitariste, speelde een bekend stuk van Roland Dyens met het strijkorkest.

’s Middags aten we een marouli (Griekse) salade met walnotenolie. In een restaurantje met ietwat melancholische, typisch Griekse muziek. ’s Avonds aten we uitgebreider in een uitstekend restaurantje met wat meer opgewekte muziek. We dronken “malamatina”, een retsina.

Thessaloniki 2017 · 63 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst
Thessaloniki 2017 · 63 nieuwe items · Album van Marcel Bokhorst

Griekenland in de winter

 2017 Griekenland, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Griekenland in de winter
nov 302017
 

We gaan de eerste twee weken van december naar Griekenland. De aanleiding is een uitvoering van concerto métis van Roland Dyens door Elena Papandreou en het Grieks staatsorkest van Thessaloniki.

De temperatuur in Griekenland is in de winter niet veel hoger dan in Nederland en sneeuw is niet ongebruikelijk, dus de winterjassen gaan mee.

De nacht voor onze vlucht naar Thessaloniki slapen we in Stayokay Amsterdam Vondelpark. Met het openbaar vervoer is Schiphol binnen een half uur bereikbaar daarvandaan.

De eerste twee nachten slapen we in Crossroads hostel, een stukje buiten het centrum.

Witte toren, Thessaloniki

Zoals altijd volgens onze reisverhalen hieronder.

Vluchtschema

We vliegen met Transavia.

30 nov 10:00 Amsterdam 13:55 Thessaloniki HV5807
14 dec 14:35 Thessaloniki 16:45 Amsterdam HV5808

Toegestane handbagage: 10 kg (meer dan we meenemen)

Links

Reisroute

De reisroute zal weer nagenoeg live bijgewerkt worden. Met de nieuwe Europese roaming regels kan ik gewoon mijn Nederlandse internetbundel in Griekenland gebruiken (“Roam like at home“).

Terug in Mexico-Stad en naar huis

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Terug in Mexico-Stad en naar huis
dec 182016
 

Het kostte een stadsbus ongeveer een half uur om ons door het drukke verkeer naar de busterminal van Toluca te brengen, waar we binnen vijf minuten wegreden naar Mexico-Stad. We kwamen na ongeveer een uur en een kwartier aan op bus- en metrostation Observatorio (= Poniente, hoewel alleen de reisgidsen dit blijkbaar nog zo noemen). Met de metro, twee keer overstappen, reisden we naar de ruime en groene wijk Santa Maria La Ribera, waar we een ietswat donkere kamer regelden in het driesterrenhotel Santa Maria, met ruim warm water. Deze wijk wordt verder niet in de reisgidsen genoemd, wat wij verder wel prima vinden. 😉

We bezochten Museo de la Caricatura, waar het licht was uitgevallen en de collectie karikaturen voornamelijk politiek georiënteerd was en dus wat mij betreft minder interessant. Daarna bezochten we Museo Archivo de la Fotografía, waar voornamelijk oorlogsfoto’s te zien waren en dat dus ook wat mij betreft minder interessant was. Tenslotte bezochten we een museum met een welluidende naam: Museo de la Secretaría de Hacienda y Crédito Público, maar de meeste werken, van veelal onbekende kunstenaars, spraken ons niet erg aan. Dit is reizen: soms valt het tegen een soms zie je geweldige dingen.

In restaurant d’Alfredo, vier blokken van het hotel en twee blokken van de metro, aten we nog een “consome” (bouillon, ditmaal van groenten, maar vaker van kip, bijvoorbeeld van de nek),  “enfrijoladas” (voorgerechtje van bonen, tortilla en geraspte jonge kaas) en een grote “filet de pescado” (vers gebakken, gepaneerde visfilet), waarbij we een heerlijke “agua de horchata” (in Mexico een gezoete rijstdrank) dronken. (Dit alles voor 60 pesos, ongeveer 3 euro, per persoon.) Aan tafel hadden we nog een eenmans “mariachi”, die voor de verandering eens niet vals gitaar speelde en niet vals zong en dus een fooi kreeg. De ober sloeg een kruisje nadat hij van twee vrouwen en flinke fooi had gehad (20 pesos).

De metro, waar je goed moet uitkijken voor zakkenrollers, rijdt, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, op banden. De linker en rechter zijrails voorzien de metro van stroom en door middel van dwarse banden wordt de metro op zijn plaats gehouden (zie foto’s). In sommige gedeeltes van de metrotunnels is het behoorlijk warm. Overstappen van de ene naar de andere lijn betekent meestal een flink stuk lopen over trappen en door tunnels.

Van het laatste geld kocht ik nog een trui bij Walmart.

Met de metro, met een tussenstop voor een beker koffie bij het station waar we over moesten stappen, reisden we naar de luchthaven van Mexico-Stad. Ik had de dag ervoor al met de Lufthansa-applicatie ingecheckt, maar voor ons gemak haalden we instapkaarten bij de incheck-balie. Zowel de vlucht naar Frankfurt als naar Brussel was netjes op schema. Er werd tijdens de intercontinentale vlucht net gedaan alsof het nacht was, terwijl het in Europa al ochtend was. Makkelijk voor het personeel, makkelijk voor de passagiers, maar niet handig om de gevolgen van een jetlag te beperken. Ik bleef echter de hele nacht op. Tijdens het wachten in Frankfurt kocht ik elektronische treintickets met de NS International App voor de internationale trein naar huis. De treinen lieten ons gelukkig niet in de steek, dus we waren snel weer thuis, waar het koud was 🙁

https://goo.gl/photos/SV7KshYek7Q21iR78

https://goo.gl/photos/Zn1rXDC7uvSBgGXf6

https://goo.gl/photos/zakqEaNAueUdxJtG6

Een kapper heet in Mexico meestal “estética” (vooral de vrouwenkapper), in plaats van het elders in Latijns-Amerika gebruikelijke “peluquería” (kapper).

Uiteraard was er in Mexico-Stad een goede 4G LTE-verbinding van Movistar. De matige Wi-Fi-verbinding in het hotel werkte maar af en toe naar behoren.

Toluca de Lerdo en omgeving

 2016 Mexico, Reizen  Reacties uitgeschakeld voor Toluca de Lerdo en omgeving
dec 142016
 

In ruim twee uur reisden we naar de grotere stad Toluca de Lerdo (2660 meter, 500.000 inwoners), ongeveer een uur van Mexico-Stad.

De stad is wel groot, maar niet zo groot als Mexico-Stad, maar wel met alle voorzieningen van een stad. Het was fijn om weer te kunnen kiezen waar en wat we aten. Toluco is de hoogste stad van Mexico, maar lang niet zo hoog als de hoogste stad van de wereld, waar we recent nog waren.

In de stad waren er meer accordeonspelers, vaak jonge mensen, soms onverzorgd, dan draaiorgeldraaiers (ojee, Satyamo). Er werd vaak niet erg muzikaal gespeeld.

We zagen het ook al elders: op de stadsbussen worden op de voorruit de bestemmingen aangegeven. Op zich niets bijzonders, maar opmerkelijk is dat er ook winkels genoemd werden zoals Coppel en Walmart. We nemen geen taxi als we met een (stads)bus kunnen gaan, want we vinden het leuker om tussen de lokale bevolking te zitten en bovendien moet een taxi, zeker in drukke steden, meestal aansluiten in dezelfde rij.

Op straat werden “chapulines de Oaxaca” (sprinkhanen uit Oaxaca) verkocht. Je moet er maar zin in hebben …

In café De Allende kregen we met rietsuiker gezoete “Agua de pepino” (water van komkommer) bij het dagmenu. Een “agua” kan van alles zijn, maar het is altijd gezoet en bestaat voor het grootste deel uit, hopelijk, mineraalwater en een smaak van meestal een vrucht (bijvoorbeeld papaya) of een bloem (meestal “Jamaica”, ofwel Hibiscus) of soms, zoals in dit geval, een groente.

’s Ochtends bezochten we de prachtig gelegen en interessante archeologische vindplaats Calixtlahuaca. Er zijn diverse gebouwen en tempels op vier verschillende hoogtes, waar we vrij in en op mochten. De ronde tempel bestaat uit vier lagen van vier verschillende culturen en was gewijd aan Ehecatl, de God van de wind. Er wordt gezegd dat er in de tempel van Quetzalcoatl 11.000 Matlazinca gevangenen geofferd zijn. De binnenste, oudste ring is ouder dan die van het bekende Teotihuacán (naam van een volk en van de bekende archeologische vindplaatsen van Mexico). In één van de nissen was er een rotstekening. Er was ook een klein museum met enige interessante voorwerpen. We waren de enige bezoekers. De aardige beheerder gaf geduldig uitleg over de dingen waar we vragen over hadden. De vindplaats is eenvoudig bereikbaar met een goedkope stadsbus, hoewel het dorpje Calixtlahuaca niet direct bij Toluca hoort. Zowel heen als terug scheurde de buschauffeur als een “loco” (gek) over een slechte weg met veel kuilen en drempels, zodat we flink heen en weer werden geschud. Door een dikke nevel hadden we helaas nauwelijks zicht op de uitgewerkte vulkaan Xinantécatl, ofwel Nevada de Toluca (4690 meter).

In de namiddag bezochten we Jardín Botánico Cosmovitral (vitral = glas), een botanische tuin gevestigd in een oude markthal in art-nouveaustijl uit 1910. Aan het glas in lood, versterkt met metaal, is jaren gewerkt en het is het grootste van de wereld. Het bestaat uit een half miljoen stukken glas, die al 25 jaar door dezelfde twee mannen worden schoongemaakt. Een volledig rondje schoonmaken kost ze 15 maanden. We vonden het zo mooi, dat we het de volgende dag nog een keer bezochten.

De volgende dag bezochten we met een stadsbus het Centro Cultural Mexiquense, een complex waar we drie musea bezochten: Museo de Culturas PopularesMuseo de Antropología e Historia en Museo de Arte Moderno. Een kaartje van slechts 10 pesos (ca. 50 eurocent) geeft toegang tot alle drie de musea, waar we de enige bezoekers waren. Vooral het antropologische museum heeft een erg mooie, uitgebreide collectie, maar ook het cultuurmuseum is zeker de moeite van het bezoeken waard (in tegenstelling tot wat de reisgidsen zeggen, die wel door cultuurbarbaren geschreven lijken te zijn). Of het museum voor de moderne kunst de moeite waard is, hangt af van je smaak. Ik hou niet zo erg van moderne kunst, meer van oude culturen, dus ik loop er meestal snel doorheen en kijk alleen beter naar de paar werken die mij aanspreken.

We sliepen in een ruime kamer in hotel Colonia, dat gevestigd is in een prachtig koloniaal gebouw. We kregen een aanzienlijke korting omdat er geen warm water was. De vloer was van parket en het plafond hoog. Er stond nog een oude beeldbuistelevisie. In sommige hotels kun je kiezen tussen een kamer met een gewone tv en een kamer met een flatscreen, uiteraard voor verschillende prijzen.

https://goo.gl/photos/DVqoNtwpBwEPJWVW6

https://goo.gl/photos/jBbkbedT8ijaoadp8

https://goo.gl/photos/CoicqnmTeuT6z2S79

https://goo.gl/photos/5bt8eRvuLsWuAPVR6

https://goo.gl/photos/7KdiqhP1UMooKLvE8

https://goo.gl/photos/26Tf3GKtEHbLkfZz7

https://goo.gl/photos/2sRqsf5TukhbgnPs6

Door de hoogte van de stad was het soms fris en hadden we regelmatig een vest nodig, hoewel het in de zon dan vaak weer te warm was. In de namiddag, avond en nacht regende het soms fors.

In de stad was er een 4G LTE mobiele internetverbinding van Movistar en in het hotel een snelle Wi-Fi-verbinding, zoals bijna altijd van de provider Infinitum. Een voordeel van een LTE internetverbinding is dat het energieverbruik lager ligt. 

Als het goed is, zullen er tot eind januari geen stakingen van Lufthansa piloten zijn.