Marcel's weblog

Op de vlakte (Los Llanos) heb ik drie nachten in een hamaca (hangmat) geslapen (Hanneke vanwege haar rug in een bed). We hebben veel vogels gezien, die zijn er in overvloed, zo´n 360 soorten, klein, groot, onopvallend of juist fel gekleurd, b.v. rode ibis (Eudocimes ruber). Een ochtend hebben we daarvoor in een boot doorgebracht. Op de rivier, een zijtak van Rio Apure, zagen we ook vele kaaimannen (Caiman crocodylus), iguanas, enige schildpadden (hier niet zo groot) en heel leuk: speelse zoetwater dolfijnen (tonina of Inia geoffrensis). Ook de capybara, een heel groot knaagdier, hebben we gezien, in het campamento hadden ze ook vier kleine weesjes.

´s-Middags was er steeds een siesta om de warmte te ontlopen (30-40 graden). Op een namiddag werd er met stokken in ondiep water naar een anaconda gezocht en gevonden: eentje van 7 meter lang en zo´n 20 cm dik! We mochten hem op onze schouders dragen. We kwamen er ook één tegen die bezig was om een kaaiman op te eten. Die werd met rust gelaten, omdat dat veel energie kost.

Een dag later hebben we met een klosje, een lijntje en een haakje gevist op piranhas voor het avondeten. We hebben er beide enige gevangen. Ze zijn wel lekker, maar ze hebben veel graten. Dezelfde dag hebben we in de namiddag in het mooie, uitgestrekte landschap een uur of drie paardgereden; tot groot genoegen van Hanneke, die gelukkig niet zo´n last had van haar allergie.

Nu zijn we weer terug in een grotere stad: Guanare, de spirituele hoofdstad van Venezuela (de mensen uit de wijde omgeving ondernemen pelgrimstochten hier naartoe). Wat we hierna gaan doen, weten we nog niet precies.

Curimagua is een klein dorpje in de bergen van San Luis. Daar verbleven we in Finca El Monte bij een aardig zwitsers stel, Ernesto & Ursula, dat al 12 jaar in Venezuela woont. We hebben het Camino de Los Españoles naar Cabure gevolgd (zo´n 5 uur lopen). Langs het pad bezochten we drie indrukwekkende grotten. Één ervan had een enorme zaal, waarin een kathedraal zou passen. Daarna hebben we in de Cataratas de Hueque (watervallen) gezwommen en onze broekspijpen gewassen, want die waren nogal vies geworden door de modder van één van de grotten. Aan het einde van de dag hebben we ook nog de Sima Haitón de Guarataro bezocht, een heel diepe (305 meter) en smalle spleet (12 meter) in een groene omgeving.

De volgende dag zijn we doorgereisd naar Maracaibo, een grote, rijke stad door de olie die onder het gelijknamige meer gevonden is. Dat was goed te zien aan de Paseo de las Ciencas, een prachtig langgerekt plein met weelderige fonteinen, grote beelden en goed onderhouden groen. Verder is het overigens een oninteressante stad.

De dag erna zijn we doorgereisd naar Trujillo, de hoofdstad van de gelijknamige Estado (staat, provincie). Een stadje aan het begin van het Andes gebergte. Vandaag gaan we waarschijnlijk naar het wat verderop en hoger gelegen dorpje Niquitao (5000 inwoners).

Venezuela is wat duurder dan bijvoorbeeld Peru. Voor het idee: overnachten in een redelijk hotel (vaak met airco) kost ongeveer 15-20 euro (in Caracas zeker het dubbele). Een warme maaltijd (ontbijt, middag- of avondeten) kost zo´n 4 euro. De benzine is hier echter extreem goedkoop, slechts ongeveer een euro voor een volle tank! Vier uur met de bus kost ca. 5 euro. Een uur internetten kan voor minder dan 50 cent.

Het vliegen naar Caracas (zo´n 5 miljoen inwoners), via Lissabon, viel mee. De bus van de luchthaven naar de stad kwam echter in botsing met een motorizado (bromfiets). De discussie over de schade duurde uren. Ook al landden we om 15:00, we waren pas in een hotel toen het ruim donker was. Je maakt zo echter wel snel kennis met de vriendelijke mensen. Een aardige venezolaanse vrouw, Katy, bood ons een lift aan naar de wijk waar we heen wilden (het beter gestelde Altamira).

De volgende ochtend zijn we na een korte, maar gezellige stop bij een bakker naar het mooie Museo de Arte Contemporáneo geweest. ´s-middags zijn we met een bus doorgereisd naar het westelijker gelegen Valencia (ruim 1 miljoen inwoners). Wegens carnaval waren de meeste winkels gesloten, dus het centrale Plaza Bolívar was nogal rustig. We aten goed bij een chinees restaurant die tevens als bar diende.

Net hebben we arepas op: maispannekoekjes met vulling, in dit geval met tonijnsalade. Vandaag gaan we proberen om naar Las Trincheras te gaan, één van de twee heetste warmwater bronnen in de wereld (92 graden).