Marcel's weblog

Na nog een dag en een nacht in Caracas te hebben doorgebracht, zijn we na een bus, twee vliegtuigen en twee treinen weer veilig en gezond terug thuis. Het is wel weer even wennen. Het is hier zo’n 25 graden koeler!

Voor degenen die op zoek zijn naar deze informatie: bij TAP Portugal zijn alle belastingen (luchthaven- en vertrek-) voor vertrek vanuit Caracas naar Porto al betaald. Na het inchecken moet je bij een balie verderop daarvan een bewijs halen, welke bij de ingang van de vertrekhallen door de lokale autoriteiten weer wordt ingenomen. Reken trouwens op een lange rij voor het inchecken, zelfs al ben je drie uur van te voren aanwezig en waarschijnlijk zal je vliegtuig ook nog een uur vertraging hebben. Wees gerust, je vlucht naar Amsterdam haal je gemakkelijk, bovendien zijn er meerdere per dag. Nog een, misschien voor de hand liggende, waarschuwing: koop geen vloeistoffen van meer dan 100 ml in de tax free shops op de luchthaven van Maiquetia, ze worden gegarandeerd in Porto in beslag genomen.

Onze route:

Venezuela 2007 route

Barquisimeto is, ondanks wat de reisgids zegt, een oninteressante, grote stad. Het zou de muzikale hoofdstad van Venezuela moeten zijn, maar behalve de gebruikelijke muziekverkopers op straat met hun luide, aandachttrekkende muziek was daar weinig van te merken.

Na een nacht slapen in een goed hotel in Barquisimeto zijn we naar Quíbor gereisd voor de Cementerio Indígena de Quíbor, een klein museum met de resten (botten en potten) van de ´aboriginals´ die in de 3e eeuw voor christus daar leefden. Na het bekijken van het museum zijn we via de terminal de pasajeros (busstation) van Barquisimeto doorgereisd naar Chivacoa, een aardig stadje op weg naar Valencia. Het is vooral bekend om zijn perfumerías, waar ze allerlei esoterische spullen verkopen, zoals beelden van de lokale goden en vreemde kruidendranken. Bij de chinees hebben we lekker gegeten, weer eens wat anders dan rijst en bonen.

Omdat dat aan het begin van de reis goed bevallen is, hebben we nog twee dagen lekker ontspannen in de baden van Las Trincheras.

Op dit moment verblijven we in Maracay, naar mijn idee een stad met een prettige uitstraling. We hebben net onze haren laten knippen. Maandag vliegen we terug naar Nederland, dus we gaan niet zo ver meer uit de buurt.

Eergisteren en gisteren zijn we via drie grote en drukke steden, Guanare, Valencia en Maracay, terug richting Caracas (klemtoon op de tweede lettergreep) gereisd. De vele oude amerikaanse auto´s en micro-, mini- en gewone bussen braken grote roetwolken, dus echt prettig is het daar niet altijd. De stad waar we vannacht hebben geslapen, Maracay, is nog de aardigste van de drie. In het algemeen kan je de steden hier beter mijden, maar i.v.m. het transport kan je er helaas niet omheen.

Vandaag gaan we naar het kustplaatsje Puerto Columbia in het oudste (1937) beschermde natuurgebied van Venezuela, Parque Nacional Henri Pittier, genoemd naar een zwitserse botanist. Het park beslaat 1078 km² en omvat een stuk kustlijn en bergen (tot 2436 meter: Pico El Cenizo). De natuur varieert van half droge bossen tot dicht, nat regenwoud. Bij de kust zijn er mangroves. In het park leven volgens de reisgids zo´n 580 vogelsoorten (zo´n 7 % van de wereld!) en diverse soorten zoogdieren, inclusief puma´s. Waarschijnlijk blijven we daar enige dagen.